anlatsam mı anlatmasam mı kadar

bir haftanın sonunda yine bi aksam okuldan cıkıp eve dönerken telefonum caldı... ama uzun uzunnn ... bi ankara numarası... actım...

merhaba dedi... merhaba dedimm...

beni tanıdın mı?... kem küm çıkaramadım??

bi düşün bakalım falan derken...

düşünmeye başladım... aklıma eliften başka kimse gelmiyor... e bu seste ona ait değilse kimse kim a.q

dedim son zamanlarda çok düşünüyorum bir iyilik yapsanda bunu bari düşünmesem hani söylesen falan...

gibsen okumam

seri yaz lan

ben çiğdem dedi...

a çiğdem nasılsın falan kusura bakma söyle böyle... derken

giderken ona yazdığım numaramı elife verdin mi diye sordum... almamıs ... tipim değil falan demis yine bozmus kızcağızı...

sağolsun yine teselliler o sana yaramazdılar... sen onun neresini beğendinler falan seri bi şekilde geliyor...

yani bi amac var ortada da... amac ne anlayamadım cünkü ben 18 yasındayım o 14 yasında arada yas farkı cok ... yani o yaşlara göre yaş farkı cok

neyse uzatmıyım cep telefonuyla konusmak bu zaman ki gibi öyle ucuz değil... yani öyle uzun uzun konuşmak cok para ister... züt ister...

bazen kendi evlerinin telefonundan arar bazen fırsat bulursa annesinin telefonunu araklar arar bu böyle tam 2 sene gitti... o yıl tatilden döndükten sonra babası devremülkü satıp serikten yazlık almıs... yani 2 yıl hiç yüzyüze görüsmedik...

2 yılın sonunda kendi cep telefonunu aldı ve görüsmeler biraz daha sıklastı... günde en az bir kez telefonla konusuyorduk ve bir cok defa da mesajlasıyorduk... zaman gectikce yüzünü bile unutmustum hatırlamaz olmustum...

ciğdem kendi halinde saf temiz sessiz öyle bi köse de duran efendi bi kız... öyle mahsun kimsenin etlisine sütlüsüne karısmayan birisi... yani bana karsı birseyler hissettiği acık ve net ortada... ama ben ona karsı zerre kadar birsey hissetmiyordum...

neden konusup görüsüyordum bilmiyorum ama öyleydi yani...

görüsmelerin sıklasmasına müteakip kanım kaynamaya baslamıstı ciğdeme... 2 yılın sonunda yanına gidip bi kac saatte olsa onu görmeye niyetlenmistim... aramız 4.5 saatlik otobüs mesafesindeydi... illerimiz komsu ama mesafe vardı yani...

neyse otogara gittim bindim otobüse cıktım yola... memleketinin en ünlü yerinde bi yerde bulusup bi yerlere falan gdieceğiz aksdıbına da ben evime döneceğim öyle ayarlamıstık...

indim otobüsten gittim bulusacağımız yere ve aradım .. telefonu kapalı... annesini arıyorum kapalı evlerini arıyorum dıt dıt dıt dıt diyip kapanıyo... elim ayağım bosaldı...

nolur nolmaz

netice de gelmedi... ve ne ben onu ne o beni aramadık ta ki 4 ay sonraya kadar...

yine klagib seyler... aynı terane ilk önce ki bölümde ne yazdıysam aynılarını yasadık... bi iliski var aramızda ama ne var ... adı yok ... arada bi sürü mesafe... yüzyüze görüsemiyoruz... söyle böyle derken ben dedim bir daha görüsmeyelim...

tabi onunla konusuyorken hayatımda bir sürü başka başka kızlarda var haftada birileriyle beraberim gece gündüz gibisip duruyorum falan üni. yi dağıtmısım para var araba var memleketimdeyim ev var ortam karı kız alkol baya bi dağınığım yani...

bu bölümü cok uzatmak istemiyorum 4 yılın sonunda okulu bitirdim... bitirdikten 6 gün sonra da askere gittim kısa dönem... askerlik boyunca da hic görüsmedik...

askerlik bitti... büromu actım... isimle gücümle uğrasırken bi mesaj geldi...

merhaba ...

merhaba...

numara değişik...

kimsiniz??

ben çiğdem...

aradım... actı telefonu... nasılsın şöyle mi böyle mi derken ... üni. yi kazanmıs 9 eylül üni. de mühendislik...

ilk yıl hazırlıkmıs ve hazırlık okuyomus... yine konusmaya basladık günler günleri kovaladı ve konusmaya basladıktan 15 gün sonra dedim ki artık bunun adını koyalım... biz kimiz neyiz çiğdem... senin bana söyleyemediğin birsey varsa söyle... bende benim sana söylemeyediğim seyleri söyleyeyim de bitsin bu işkence...

seni yıllardır seviyorum dedi... ve hayatıma senden baska hic kimse girmedi...

umutla özlemle her gün seni bekledim ... bir gün beni seversin diye ... bir gün ararsın sorarsın diye ...

gercektende kaçan kovalanıyor kız da olsa erkek de olsa aynı... düşündüm harbinden hic kosturmadım ciğdemin pesinden... o ararsa aradım o sorarsa sordum... bir kere memleketine gittim sadece gelmedi...

onun icin yaptığım en büyük fedakarlık buydu o güne kadar sanırım...

o an beynimde simsekler cakmaya basladı... ne diyeceğimi bilemedim... sustum kaldım.. cünkü hayatımda ilk kez basıma böyle birsey geliyordu...

onu seviyor muydum? bu soruyu kendime hic sormamıstım o ana dek, ama farklı bi elektriği vardı... aşk mıydı? bilmiyorum..

ilk soruyu ben yöneltmistim ama beklediğim cevap kesinlikle bu değildi...

belki buydu cevap ama bu kadar acık ve net ... jilet gibi keskin değil...

şok geçirdim... ne diyeceğimi bilemedim... müşteri geldi ben seni ararım deyip kapattım tlefonu yüzüne...

ellerimi başımın arasına koyup düşünmeye başladım... düşündüm düşündüm düşündüm...

ne yapmalıyım...

aramadım tam 11 gün... hic... ne o beni aradı ne ben onu...

yanına gittiğimde beni bulusacağımız yerde pic gibi ektikten sonra bir kez bile neden gelmedin diye sormamıstım... kaalesiz bi adam olduğum icin değil... kızdığımdan dolayı gibime biseyi takmadığım zamanlarda böyle davranırım...

düşünmemeye calıstım ... derken aradı...

yine havadan sudan hicbirsey yokmus gibi muhabbet ettik...

Allahım sormasa diyorum neden aramadın diye...

sormadı...

derken dedim ki ben çok düsündüm... aramızda eskiden 4.5 saat mesafe varken simdi sen izmirdesin ve bana 9 saat uzaklıktasın... eğer biz bir ilişkiye başlarsak bu nasıl olacak ???

4 yıldır tanısıyoruz... belki yanyana olsak böyle olmayacaktı... eğer yaşanacak birsey varsa simdiye kadar ona coktan baslamıs olurduk falan dedim... o da tasdikledi... ve dedi ki

sevgi emek ister... ben ailemin yanında memleketimdeydim... o gün gelemedim cünkü amcam kaza yapmıstı ... ama sen sormadın

simdi sıra bende... ben senin yanına gelmek istiyorum... okulumda devam zorunluluğu yok ... imkanlarım nispetinde gelirim senin yanına dedi...

ne diyeceğimi bilemedim... güya ben erkektim o kadın... ama benden daha cesur ve fedakar...

peki dedim... ne zaman geleceksin???

cuma günü...

bu cuma

evet bu cuma... yani iki gün sonra...

4 yıldır görmedim... başka bir elektrik... başka bir hava başka düşünceler...

böyle hikayeleri toplayıp kitap yapan bir yazarım ben , devam et genç adam

cigdem mi elif mi amin oglu bir karar ver

cumayı zor ettim... caktırmadım ama... saniyeleri bile bekledim... beynimde yüzüne dair en ufak bi esame kalmamıstı... unutmustum...

bekledim... ve geleceği otobüs bir ikindin vakti otogara yanastı kaldırımın üzerine oturup beklerken... sırayla herkes indi asağıya bi mart ayıydı yanlıs hatırlamıyorsam... elinde bir mont vardı... gülümseyerek kollarını actı yavas yavas yürüdü kafasanı sağa sola sallayarak... içimden dedim ki benim asıl sevmem gereken kişi bu... boynuma sardı kollarını bende sarıldım ona sıkıca... gözlerinin icine bakamadım uzunca bir müddet... ne bileyim cekindim sanki... bir yabancı gibi ...

tamam belki 4 yıldır tanısıyoruz... tanısmaktan öte birbirimizi bu zaman zarfı icerisinde gercekten tanıdık ama yüzlerimiz yabancı... cünkü insan 4.5 yılda cok değişir fiziksel olarak üstelik 14 yasında ki bi kızı 18 yasında yeniden gördüğünüz de daha cok değişmiş bulursunuz...

arabaya doğru yürürken ellerimiz birbirine dokunuyordu... kafasını cevirdi baktım gözünün icine... elini tutmak istiyorum ama ne bileyim... onu ürkütmekten korkuyorum... sanki gözlerimden o an ne istediğimi ve ne hissettiğimi anladı da tutuverdi elimden... kucucuktu elleri... minik bir yavru serce vardı sanki avuclarımda o derece narin... o derece güzel... bir ipeğe dokunur gibi sanki... sanki bir gülün yapraklarını avucuna almıs gibi...

@51 dinle iste pic susta...

edit: tüm hevesimi kacırdın pic bugünlük bu kadar! yazmıyorum a.q

@53 gibeyim seni devam et lan

rezerved

rezerved

reserved

yardır haceli bekliyok

rezerve

reserv eeed