anlatsam mı anlatmasam mı kadar

haklısın a.q bi tane huur cocuğu bi sürü adama engel olmamalı

izmirin her yeri ayrı bir güzel... alsancağa doğru ilerlerken gün icerisinde neler yaptığımı sordu...

anlattım, yaptığımız seyleri...

sonra melanie ye oturduk kordon da...

yiyecek, icecek siparislerini verdikten sonra annesinin bir kac gün sonra yanına geleceğinden bahsetti...

annesini babasını tanıyorum devremülk komsularımız dı ama neredeyse 5 yıldır görmüyordum...

yaklasık ta 1.5 aylık bir birlikteliğimiz vardı. söyleyecekmisin dediğimde hayır dedi... kendine göre bir mantığı vardır diye düşündüm...

bir kac gün daha kaldım izmirde... annesinin geldiği gün bende izmirde ki islerimi halletmis memleketime doğru yola cıkmıstım...

muratın önce ki calıstığı is yerinde aldığı maas yeterince iyiydi...

fakat daha önce de söylediğim gibi cok tutumlu bir insan olduğu icin gereksiz harcamalardan her zaman kacınır, biraz daha vasati bir hayat yasamayı tercih ederdi...

izmire gidip gelmem sıklasacaktı artık... kaldığı ev mevki olarak cok güzel, manzara olarakta güzel ama odaları cok kücük ve yaklasık 30 yıllık bir binaydı...

bi anda ikimizde aynı evi paylasır olmustuk...

gideceğimde daha güzel bir ev bulmasını ve tasınmamız gerektiğini söyledim...

biraz daha yeni düzenli ve güzel bir eve...

yanlız basına sıkıcı berbat bir yolculuktan sonra gece saat 10 gibi...

kendi evimde kalıyordum artık... ciğdemle bizim evimizde...

duşa girdikten hemen sonra uyudum... ve sabah 6.30 da kalkıp kahvaltımı yaptıktan sonra 7 de büroma herkesten önce gittim...

masamı toparladım

günlük programıma baktım

haftalık programımda ki yardımcımın eklediği seylere gözattım falan derken temizlik ve cay islerine bakan kadın bir isteiğim olup olmadığını sordu ...

bir tane elma istedim...

ne alaka demeyin elma uykuyu acmada kahveden daha etkilidir ve her zaman evimde isyerimde elma bulunur...

yavas yavas elemanlar gelmeye basladılar...

normal sartlarda her 15 günde bir cuma günleri aksamleyin rakılı mangallı şirket toplantıları yaparız...

zannediyorum bu yoğun tempo icerisinde gündüzleri herkesin canı cıktığı icin calısmaktan aksamları kendilerine vakit ayırabilmek adına yaklasık 3 veya 4 haftadır yapmıyorduk böyle bir program...

isyerim villadan bozma bir yer...

bahceli ağacların icerisinde sehrin gürültüsünden ve kalabalığından uzak huzur verici bir ortam...

günlerden neydi hatırlamıyorum ama cuma olmadğı kesindi ...

biraz da bu yemeklerin amacı motivasyondanla birlikte moraldir...

yanımda 13 kisi calısıyor

bunlardan 7 tanesi müh.

1 caycı temizlikci 1 ahcı 1 soför ve emekli bi hacı amcamız var dışarı işlerimizi yapan

bir tane sektereter ve bir de benim yardımcım...

mükemmel bir calısma ortamımız var ki genelde yaşlarımız müh. ler sekreter ve yardımcımla aynı diğerleri de bizden büyükler ama harika bir atmosfer var ...

herkes elinden geldiğinin en iyisini yapmaya gayret ediyor...

bu arada kazadan dolayı arabama pert raporu vermisler... memlekete geldiğim gece arkadasımın arabasını yıkatıp deposunu doldurup teslim ettim sagolsun beni evime kadar bıraktı sabahleyin de yanımda calısan elemandan beni evden almasnı rica ettim ...

yani bir araba almam kısaca... 2 gün sonra

renç güzeldi sevmistim ama anasının amı kadar yakıyodu ... 320 falan almayı kesinlikle düsünmüyordum jeep kullanmak hosuma gitmisti ... araba yerden yüksek olunca daha bir hakim gibi oluyor insan şu mu bu mu derken bi arkadasımla audi bayiine gidip beyaz bi q7 aldım

bende babam gibi çok kontrolcü bi adamımdır... paranoya derecesinde değil ama çok kuşkucu ve genelde kimseye güvenmeyen bir karakterim vardır...

hayatım boyunca güven konusunda herkesi beynimde katagorize edip kimseye yeterinden daha fazla güvenmemisimdir ki böyle davranmadığım zamanlarda başıma gelen zararlar bunun en büyük kanıtıydı...

anadolunun en büyük sehirlerinden bir tanesinde yasıyordu ciğdem...

orada doğmus büyümüs calıskan bir öğrenci olmak icin sürekli gayret etmis... pek kimsenin etlisini sütlüsüne karısmamıs bi tip...

genelde böyle yetisen insanların üzerinde ki özgüven ekgibliğinin temelde ebeveynlerin çocuk yetistirme tarzlarından kaynaklandığını düşünürüm...

ve bu böyle yetisen insanlar üzerlerinde ki otorite baskısı kalktığı anda saracak kendilerine cok sey ararlar...

genelde bu karakterde olan insanların hata yapma olasılıkları, normal insanlara oranla en az 5 katı kadar fazladır... abartmıyorum

çünkü görmemislerdir hicbirsey,

ne bi starbucks, ne bi disco bar club, gece gezmeleri eğlenceler falan, farkındalıkları vardır elbette ve farkındalıkla beraber gelişen merakları da her zaman içinin bir köşesindedir...

çiğdem de de aynı sey vardı... normal 19 yasında üni. yi kazanıp izmir gibi bi memlekete gelmissin, tamam bi sevgilin var ama uzaklarda arada bir gelir sana hayatının en güzel anlarını yaşatır, sonra her güzel rüya gibi biter uyanırsın

falan filan...

aşığım ama henüz daha aşk denen uçurumundan ayağım kaymıs ve tam düşerken sol elimle bir dalı son anda yakalamış vaziyetteyim...

sağ elimi yukarıya sallayıp tutmaya çalışırken dalı iki elimle, parmaklarımın yaşadığım gerginlikten dolayı terleyip yavaş yavaş daldan kaydığını hissettim...

yuvarlanıyordum uçuruma ve bu benim için gerçekten büyük bir felaket demekti...

neden mi???

çünkü ben hayatım boyunca hiç kimseyi yarıyolda bırakmadım... ve hiç kimse de beni bırakamazdı... !!!

sevdiğim zaman hatalarını görmez di gözüm, görmek istediklerimle yaşar giderdim... biliyorum çünkü sosyal hayatımın içerisinde çok sevdiğim insanlara karsı tutumum her zaman böyleydi... kaldı ki aşık olduğum insana karşı tutumumun şiddetini kendim bile kestiremiyordum...

aradım... konuşuyoruz havadan sudan...

dedim ki çiğdem ben korkuyorum...

neden dedi?

senden dedim...

neden dedi...

uçurumun kenarındayım, yuvarlanmak üzereyim, yani tüm benliğimle kalbimle beynimle vücudumla maddi manevi tüm mevcudiyetimle sana aşık oluyorum..

ve bu beni korkutuyor dedim...

güldü sadece... ben bu duruma senden önce düstüm dedi...

biraz da olsa yüreğime su serpti bu sözleriyle...

19 yasında bir insanın hayattan beklediği seyler ve yaşama bakışı ondan 5 yas büyük olmama rağmen farkıllıklar gösterebiliyordu...

geniş bir adam olamadım hiçbir zaman, sevdiklerime karşı her zaman koruyucu bir tutum sergilemisimdir...

ebru kursuna basladıktan sonra en yakın arkadası da sinema klubune üye olmus bazen ciğdem onunla bazende o ciğdemle birlikte gidiyorlarmıs...

bilirsiniz, arkadaş ortamı insanı hiç bilmediği kıyılara sürükleyebilir...

sinema klubunde arkadası bir cocukla tanısmıs

takipteyiz kardeşim devam

panpa sevdim hele bide 4 yıl okudugum izmiri anımsattığın için sana ayrı bi teşekkür ederim... sıkı takipteyim kardeşim...

devam panpa takipteyiz

olm 9 eylul muhendislik fakultesinde devam zorunlulugu vardir lan. yani 94-98 arasinda vardi. bi de baslarda cankaya da yemek yemeniz sacma olmus, izmir in cankayasi skim gibi bi yerdir. neyse o zamanlar yabancisiymissin bilememissindir, sonra anlattiklarinda sorun yok, kayserilisin onu da anladik, okuyoruz devam et guzel yaziyosun.

@215 panpa ilk sene hazırlıkta okudğunu belirtmistim ... galiba kacırdın orayı

cankaya derken cankayanın arka taraflarında kestelli ile cankaya arasında tarihi bi köfteci var panpa iki katlı kücük bir dükkan dışı ahşap

aradan çok uzun zaman gectiği icin ismini hatırlayamıyorum ama hesaplı temiz ve çok lezzetli köfte yapan bir yer olduğunu unutmadım...

evet beyler yeniden baslıyorum yoklamayı alayım saat 5 e kadar devam panpalar...

bu arada yaklasık 3 aylık bir kurs sayesinde 10 parmak yazabilme kabiliyetim var seri takip edenlerin sıkılmayacağını umuyorum...

tabi cocukla tanısınca bizimkisi ilk günler yanlız bırakmamak icin onunla birlikte takılmaya baslamıs... ne alakaysa...

bundan benim haberim yok... bilmiyorum...

ama icimde inanılmayacak derecede büyük bir huzursuzluk var ki gondola bindiğinizde midenizin bosluğa gelmesi hali vardır ya bunun midenizden hic gitmemesi kadar kötü birsey yok...

sürekli aynı durumu yasıyordum...

aradım...

dedim ki bilmediğim birseyler var ciğdem... benden sakladığın ve bunu hemen anlatmanı istiyorum ki bu benim icin önemli...

ben hayatım boyunca hicbir zaman soru isaretleriyle yasayamam...

beynimde en kücük soru isareti olacağına öleyim dıbına koyyum daha iyi..

paranoya değil, inanılmaz bir 6. his kabiliyetim vardır...

ve yasamım boyunca beni cok büyük hatalardan 6. hissim kurtarmıstır...

reserved

önce hemen itiraz etti...

sonrasında 6. his olayından bahsettim... ve birseylerin benim acımdan ters gittiğini uygun bir dille izah ettim ki, vereceğim tepkiyi yüzüne haykırmayıp icime atıp gerceği öğrenmekti amacım..

sonra anlattı...

dediğim gibi... olabilir, iyi yapmıssın falan demekle yetindim... tabi aslı öyle değildi