Olabilir

dinlenmez panpa

istersen baban olurum evlat.

Dinlenme, bosuna yazma

Ne diyor bu amk cocu

anlat anlat

Saçma saçma...

Rez değerlenir

Ben 7 yaşımdayken, bana bakan babannem vefat etti.
Babaannemin vefatının ardından artık bana bakan komşumuz Selma Teyze vardı.
Selma Teyze, evlenmemiş yalnız bir kadın, hayatını kitaplarla geçirmiş.
Okul çıkışlarında Selma Teyze beni okuldan alır, onun evine giderdik.
Bana kitap verir beraber kitap okurduk.
Sayesinde birçok hayatı, hikayeyi tanıdım.

Ortaokul yılları geldiğinde ise annem işi bırakmıştı.
Yaşlı vücudu artık yorulmuştu.
Bizimle beraber evde vakit geçiriyor, bizimle ilgileniyordu.
Bu entryden sonra direkt olarak lise yıllarına atlayacağım.

Yaz kardeşim yaz

rezervatullah

Annemin bu yorgun halini gördükçe üzülüyor,ona iyi bir yaşam sağlamak için kendime söz veriyordum.
Lise sınavından ortalama denilebilecek bir puan aldıktan sonra orta düzeyde bir Anadolu Lisesine yerleştim.
Okulun ilk günü abim çalıştığı yerden izin almış, benimle sınıfıma kadar gelmişti.
Sınıfa girdikten sonra klagibleşmiş bir şekilde duvar kenarı en arka sıraya oturdum.
Dış görünüş olarak hiçbir zaman kendime güvenmemişimdir.
Aynada kendimi gördüğümde sebepsizce utanırım.

Ders başlama saati 08.30 iken ben 08.00'da sınıfta oturuyordum, sınıftaysa 3 kız ve 1 erkek vardı.
Kızlar kendi arasında konuşmaya başlamışken, diğer çocukla ben farklı köşelerde oturup etrafı inceliyorduk.
Saat 08.30'a yaklaştıkça sınıf dolmaya başladı.
Baba parasıyla koleje gidip çalışmadan torpil ile Anadolu Lisesine yerleşen asalaklar, klagib öğrenci tipleri, egoist kızlar vesaire.

ilk ders Edebiyattı.
Tanışma faslında herkesi teker teker tanıyordum.
Kiminle arkadaşlık kurabileceğimi, aptalları ayırt ediyordum.
Selma Teyze sayesinde okuduğum onlarca kitap ile insanları daha iyi tanıdığımı farkettim.
Duvar kenarında 2.sırada oturan kumral saçlı,ela gözlü minyon kız dikkatimi çekmişti.
O kız diğerlerinden farklıydı.
Sıra kendini tanıtmaya geldiğinde
babasının vefat ettiğini, kitaplarla ilgilendiğini söyledi.

Belki de bu yüzden benim ilgimi çekmiştir, fakat bu kızla iyi anlaşacağımı düşünüyordum.

Biraz bekle istersen kardeşim bi kitle toplansın okumak için

Up up len mQ

10 dakika ara veriyorum hem okunsun hem de birkaç işim var halledip geleceğim.
Bu gece beraberiz, hikaye biraz uzun.

Kızın adının "Eylül" olduğunu zaten tanışma sırasında öğrenmiştim.
Öğle arasına kadar olan tüm dersler tanışma, kitap dağıtımı gibi işlerle boş geçmişti.
Öğle arası geldiğinde sıramda boş boş otururken, arada Eylül'ü süzüyor, onunla ilgili bir şeyler düşünüyordum.

Normalde özgüveni yüksek olan bir insan değilimdir fakat o an sebepsizce gelen bir istekle zaten yalnız olan Eylül'ün yanına gidip :

B : Sakıncası yoksa oturabilir miyim?

Başta şaşırdı,iki üç saniye suratıma baktıktan sonra

E : Tabiki dedi.

izin vermesine sevinmiştim çünkü gözlerine baktığımda güzelliğinden ürküyordum.

Sanki o bana her baktığında saniyeler yavaşlıyor, ömür bitmeyecekmiş gibi geliyordu.

Sanırım aşık olmuştum.

dinlenir sabahtan beri yorulmuştur AHOHAOHAOAHOHAOHAOAHOAOAHAPAHAOAHHAOAHAOAH

Şuraya park

Öğle arasından çıkışa kadar onunla oturdum ve bu uzun süre devam etti.

Onunla ilgili bir çok şey biliyordum artık.
Onu tanıdıkça daha çok seviyor, daha çok bağlanıyordum.

Babası öldükten sonra babasının mal varlığı onlara kalmış yani durumları iyi denilebilecek düzeyde.

Babası öldükten 5 sene sonra annesi bir adamla evlenmiş.

Eylül ise bu duruma sıcak bakmıyor, o adamdan hoşlanmıyormuş.

Okul çıkışında annem gülen yüzümü görünce ne olduğunu sordu.
Bense kısa cevaplar verip geçiştirdim.

Yatağıma yatıp Eylül'lü hayallere daldım.