anlatması güç bir hikaye anlatıyorum

giblenmeme rekoru

giblenmeme rekoru

giblenmeme rekoru

giblenmeme rekoru

giblenmeme rekoru

giblenmeme rekoru

giblenmeme rekoru

giblenmeme rekoru

emeğe saygılı bir bin arıyorum.

la bir kişi okuyorum desin amk.
beyler :(

cuma günü bizim mahallenin halk pazarı vardı panpalar. normal şartlarda pazarmış, düğünmüş bu tarz kalabalık yerlerden çok rahatsız oluyorum ama o gün ne hikmetse anneminde biraz ısrarı ile pazara gitmeye karar verdim. olay basitti aslında. annem bir şeyler alacak, bende onların bir kısmını taşıyacaktım.

pazarı dolaşmaya başladık. öyle pek zengin bir aile olmamamızdan ötürü ucuzluk arıyorduk. doğal olarak pazarda bir iki tur atmamız gerekiyordu. ilk turda ne nerede ne kadar diye bakıyorduk, daha sonra en ucuz yere karar verip 2. turda alışveriş yapıyorduk.

keşifi tamamlamış, alışverişe geçmişken, bir peynirci tezgahının önünde durduk. annem az peynir alacağım dedi. ben elimdekileri yere bırakıp annemi beklemeye başladım. bir taraftanda sağa sola bakıyordum ki onu gördüm. yaklaşık 20 gündür rüyalarım dışında göremediğim onu, soyadımı vermek istediğim onu, insanlar içinde tekleşmeye başlayan onu.

sevincim kısa sürdü panpalar, yanında bizim okuldan tanıdığım, bizden bir yaş büyük ve şu zamanda dahi sevmediğim bin cansel i gördüm. çok garipti amk. cansel kim benim sultanım kim, bunların birbiri ile ne alakası vardı? o sırada esra beni fark etti. gözgöze geldik ve ben sert bir biçimde gözümü ondan kaçırdım.
net olarak bir şey bilmiyordum ama canım çok sıkılmıştı panpalar.
o ruh haliyle eve nasıl gittiğimizi hiç hatırlayamıyorum...

dinleyen var mı panpalar??

neyse panpalar devam ediyorum.
şimdi 3 aylık kısımı özet geçiyorum.
3 ay boyunca benim sultanıma dair hiçbir hareket şansım olmadı. yani hala çok çok resmi bir ilişki içerisinde idik. bu durum ciddi ciddi canımı yakıyordu. zaten ortaokullu olmanın getirdiği bir değişime alışma evresinde iken böyle bir ruh haline girmem beni iyice bunaltmıştı. o 3 ay çok zor bir şekilde geçti benim için, düşündüğüm zaman hala huzursuz oluyorum.

3 ay sonunda dönem bitmişti panpalar. yaklaşık 3 haftalık bir tatil vardı ve ben adı dışında net olarak hiçbir şeyini bilmediğim bir insan sebebi ile mantıklı düşünemiyordum. o zamanlar sözlük, yahut feysbuk gibi şeyler olmadığı için yapacak bir şey bulmakta zorlandım önceleri. her gün birbirinin kopyası gibi geçiyordu ve ben bundan çok rahatsız oluyordum. işte bu dönemlerde her ergen gibi şiir yazmaya başladım panpalar. arabesk arabesk şiirler işte. bol bol ayrılık ve sitem dolu. hatta sonradan adının akrostiş olduğunu öğrendiğim şiirler yazıyordum. baş harflerinden esra okunuyordu. misal bir örnek vereyim aklımda kalanlardan; (bunu uyduruyorum, buna benzer şeyler işte)

elimi tut düşüyorum bak
sadece şu gözlerime bak
resmine bakmaktan harabım
aşığına tenezzül et bak

bu ve benzeri şiirler, bugün baktığımda çok saçma ama o zamanlar çok değerli idi benim için panpalar.

ta o güne kadar saçma sapan bir pgiboloji ile bu gibi şiirler yazmaya devam ettim panpalar.
o güne, yani tatilin son haftasının cuma gününe kadar...

not:şiir uydurmadır. gerçek isim vermeyeceğim.

takip eden yok mu amk, kendi kendime mi anlatıyorum yoksa?

şimdilik bu kadar,
sahurdan sonra bir aksilikk olmazsa devam edeceğim.
iyi sabahlar, iyi pazarlar panpalar...

sonra zaman daha güzel geçti panpalar. artık o gibimsonik sınıfta benim için tek önemli şeyin olması orayı benim gözümde saraya çeviriyordu. başkan olmak hasebi ile çoğu kişinin adını biliyordum artık. yoklama falan almaktan sınıf listesini ezberlemiştim. herkesin numarasını ezberlemiştim diyeyim var sen anla panpa.

esra ile garip bir iletişimimiz vardı. yani bir türlü samimi olamıyorduk. hep başkan ve yardımcı ilişkisi içerinde idik. yani muhabbet hep bu kanalda idi. vay yoklamayı al, vay şımaranları yazalım vb. tamam esraya yakın olmak güzel bir şeydi ama düşünsenize yanınızda en sevdiğiniz yiyecek var ama onu yiyemiyorsunuz. haliyle bende esra ile daha fazla bir şeyler olsun umudundayım. tabi bunu esraya belli etmem mümkün değildi. çünkü yapım pısırıktı, aklım incintı. toparlanmış cümlem yoktu hiç. yani şair demiş hani;

arz-ı hal etmeye cana seni tenha bulamam
seni tenha bulıcak kendimi asla bulamam

diye.

benimki de o hesap, onun yanında kendimi bulamıyordum. içki içmiş bir insanın cami imdıbına takınacağı utangaçlık temelli tavır gibi düşünün. ben aşk sarhoşuyum ama karşımdaki şarabı yasaklamış olan padişah. ben ona vurgunum o benden bi haber ve onun derdinden düştüğüm şarabı dahi yasaklamaış. ne acımasız sultanlık bu.

zaman geçiyordu panpalar, içime atılan o tohun yeşillenmeye başlamıştı. toprağı rahatsız etmeye başlamıştı. ve onun başını topraktan çıkarmak istemesi toğrağın canını o kadar yakıyordu ki..

canım yanıyordu panpalar...

http://fizy.com/#s/3dli6m

o zamanlar seçimler ileri demokrasi ile yapılırdı panpalar.
adaylar arkalarını döner, seçmenler seçecekleri adaylara parmak atar, şey parmak kaldırır ve seçerdi. sonrası kavga değildi. herkes ertesi ders seçimi unuturdu. güzeldi o zamanlar.

arkamızı döndük panpalar. ben yan yan esrayı kesmeye çalışıyorum ama o hiç bakmıyor. bu arada aynur reyiz oylamaya başladı. o kız 6 oy alınca dayanamayıp sesli güldüm. o sırada esra bana yan yan baktı ama ben ona bakmaya cesaret edemedim. sonra esra 16 oy aldı sevindim. sıra bana gelmişti ki hala anlam veremmediğim şekkilde bana 18 oy çıktı. çok garip lan. sınıfınızda ki bir yabanı neden başkan seçersiniz ki. bilmem belki de aynur reyizin beni aday yapması arkadaşlarr gözünde önemli idi ve seçtiler. her şeyin bir sebebi vardır panpalar demek ki öyle olması gerekiyordu. hasılı ben başkan, sultanım yardımcım olmuştu.
(bu arada toplam oy sayısı ilginç)

aynur reyiz bizim oylamanın resmi sonuçlarını ilan etti ve artık başkan yardımcı ilişkimiz başlamıştı. ve işte o an panpalar, hani çölde susamış, seraplar görür haldesinizdir ve bir anda bir araba belirir. buz gibi damacana su vardır içinde ve kana kana içersiniz. esra beni tebrik için elini uzatırken o bir damacana su, bende o ölümüne susayan adam idim. o suydu, sıradan suda değil, ölümsüzlük suyu gibiydi ve ben ona kanıyordum. eli elime, teni tenime değmiş ve beni şereflendirmişti. artık değerlenmiştim. çünkü o bana dokunmuştu. o mutluluğu anlatamam panpalar.

yerimize oturduk ama benim ayaklarım yerden kesilmiş gibiydi ve ben aşkın dünyevi bir şey olmadığı ilk o an anladım panpalar.

reserved

sessiz ve derinden takip ediyorum panpa devam et

neyse panpalar ders başladı.
bizim aynur reyiz biraz değişik bir insandı. yani şöyle diyeyim, mesela her dersin sonunda şarkı, türkü söyletirdi bizlere. ya da bir ders vardı güzel konuşma ve yazma diye, misal o dersin notlarını şarkı söyletip verdiğini hatırlıyorum.
neyse ders türkçe ve bizim türkçe kitabında konu şiirle başlıyor. tam ayrıntısını hatırlamıyorum ama sıradan bir şiir işte. neyse şiiri okuduk, şair burada ona şöyle demiş vb şeyler, şurada aslında şunu kastetmiş gibi cevaplamaları yaptık. türkçe dersini oldum olası sevdiğimden dikkatimi veririm hep. o derste de öyle oldu ama bir süre sonra ister istemez dikkatim dağıldı. ders soru cevap şeklinde gidiyor ve neredeyse bütün sorulara benim sultanım cevap veriyor, bbende onun billur sesini duyabiliyorum. o derste adını a duydum panpalar. aynur reyiz ismin neydi nedi güzelime o da çok hoş bir şekilde esra dedi ve ben de inanılmaz mutluluk oldu. elde var ismi idi ama bu yolun çok başı idi. vay amk, çok romantik lan.

ders bitti panpalar. sonraki derste türkçe idi ama aynur reyiz sınıf başkanı falan sececeğiz demişti. ben ise tenefüs boyunca esrayı gözlüyor ama bir bakışına bile mazhar olamıyordum. bu durumu nasıl yoluna koyarım diye düşünüyordum. çok düşündüm ama hiçbir şey bulamadım o arada panpalar.

neyse, ders başladı, aynur reyiz geldi panpalar.
öncelikle sınıf başkanı sececeğiz çocuklar dedi. kim aday olmak ister dedi. bir baktım bizimki el kaldırmış, bir de bir kız daha el kaldırmış. neyse bu ikisini tahtaya çıkardı reyiz. daha sonra hiç erkek aday yok mu yahu dedi ve bana karşı ilk reyizliğini o an yaptı. kerkenez gel yavrum sende adaysın dedi. şimdi neden seni seçti derseniz tam olarak bilmiyorum ama, sanırım 5. sınıfta okulca katıldığımız bir bilgi yarışmasında ben de yer aldım ve aynur reyizin orada gözüne takıldım ve beni ayrıca tanıyor. ben buna yormuş idim panpalar. kader kısmet, öyle olması gerekiyormuş belki de.

şaşkın bir biçimde hiçbir şey diyemeden tahtaya yürüdüm panpalar. tahtaya yürürken o gamzeden bir daha yedim, öyle böyle değil panpalar. o kısacık ssürede gönül mülküm darmadumann olmuştu ve ben daha 12,5 yaşında falandım.

http://fizy.com/#s/1ahgjq