anlatması güç bir hikaye anlatıyorum

sınıf takımı mevzusundan beri futbola kırgındım panpalar.
ne bileyim beden derslerinde bazen maçlara katılsam da pek gönüllü katılımlar olmuyordu bunlar. hani adam tamamlansın, maksat toplu bir aktivite olsundu artık.

o gün de pek havamda olmadığımdan ötürü maç bölüğüne gitmedim ve bizim okulun bahçesinin en sevdiğim yerine, ağaçların olduğu oturaklı yere girdim. bu yerden okulun bahçesi net bir şekilde gözüküyordu panpalar. hafif yokuş gibiydi çünkü. aslında önceleri topraklık bir alandı ama ağaçlandırma çalışmaları yapıldıktan sonra hoş bir yer olup çıkmıştı.
işte ben orada yalnız başıma oturuyor ve bahçeyi seyran ediyordum. bin kerem ve ekibi okulun beton zemini üzerine yapılmış kalelerin orada muhtemelen takım seçimi yapıyorlardı.
sonra voleybol filesinin oraya baktım. maksadım esrayı görmek idi doğal olarak. ama o da nesi; voleybol sahasında yabancı bir bin tespit edildi, tamam.
oha amk, onur bini oradaydı. bu tipleri bilirsiniz panpalar. hani sürüden ayrılıp mahallenin koyunlarına yavşayan itler gibidir bunlar. hani yaşıtlarına göre farklıdır. ne bileyim herkes bir topun peşinden koşarken o voleybol oynar cooldur falan. vardır hepinizin okul hayatında bir bin onur. işin kötü yanı bu binlere karşı kızların inanılmaz bir yavşaklığı vardır. onca kızın arasında bir erkek olmak zevklidir panpalar. onur içinde, kerkenez içinde. isim önemli değildir yani. farkı, zevki hissetmek için gereken bir adet pipi sahibi olmaktır. neyse uzatmayalım bu onur bini sanıyorum takım kurmaya çalışıyordu. sen şurda dur sen şurda tarzı hareketlerle millete yer gösteriyor, liderlik rolüne soyunuyordu. o bu role soyunurken ben sinirden kendimi gibmeye hazırlanıyordum. çünkü yavşağın biri benim en kıymetlimin etrafında bulunuyor ve ben onları uzaktan seyrediyordum.

yapacak bir şey yoktu o anlık panpalar. aslında sen de gidip katılsana bin falan diyebilirsiniz ama fundanın da orada olması benim elimi kolumu bağlayan şeydi. malum olaydan sonra zaten görmezden geldiğim fundadan daha da fazla kaçacak yer arıyordum. hasılı panpalar, yol çamurdu ve benim botlarım yolun karşısında kalmıştı.

tüm ilgimi voleybol sahasına vermiştim artık. olabildiğine dikkatli bakıyor ve mümkün olan her şeyi görmeye duymaya çalışıyordum. esra ve onur bini ayrı takımlarda idi. onur bininin kuvvetli vuruşları ile sürekli sayı buluyordu takımı. servisleri de fena değildi binin. ama ben maçtan çok oradaki gülüşmelere takılıyordum. sürekli bir kahkaha hali vardı orada panpalar. tam olarak anlamadığım şeyleri konuşuyorlar ve resmen hayvan gibi gülüyorlardı. elimden bir şeyin gelmemesi ise beni mahvediyordu.

sanıyorum 20-25 dakika boyunca onları nefret ile seyrettim.
pgibolojik olarak çok saçma bir halde iken sanıyorum allah halime acıdı ve...

aynur reyizi imdadıma gönderdi.

şöyle ki voleybol sahasının karşısından, okulun dış kapısından aynur reyizin çıktığını gördüm. reyizin sanıyorum dersi yoktu. çünkü ders vakti dışarıya çıkmış idi. ağır ağır hareket ediyor çevresine bakıyordu. o sırada esra başta olmak üzere tüm voleybol tayfasının reyize doğru gelin hocam sizde hareketlerini fark ettim. reyizi net göremesem de önce nazlandığını anladım ama bir süre sonra karşı koyamadı ve sahaya geçti. çevresine bakınca sanıyorum takımlar arasındaki sayı eşitsizliği fark etti. duraksadı ve bir şeyler dedi ahaliye. tam anlamadım, daha doğrusu duyamadım. o sırada reyiz kafayı kaldırmış ççevreyi süzüyordu. evet panpalar o radarlara yakalandım. reyiz beni görür görmez gel işareti yaptı. en başta garip saçma el hareketleri ile gelmeyeyim reyiz der gibi hareketler yaptım ama reyizin ısrarlı hareketlerine karşı koyamayacaktım. seve seve gidecektim. öyle de oldu.

sahaya doğru yürürken telaşım canımı sıkıyordu. aynur reyiz dışında herkesin bildiği bir olay ortada idi. ortada bir suçlu yokken nedense kendimi suçlu hissediyordum. ne yapsam bu his üzerimden atılmayacaktı.

sahaya vardım. reyiz bin onurun takımda idi. kerkenez geç bakalım karşıya dedi. memnuniyetsizce geçtim sahaya. sağ arka tarafa. bu arada esra ile aynı takımda olmuş oluyordum. işin bir başka taklu tarafı funda ile de aynı tarafta olmam idi. yağmurdan kaçarken doluya tutulmak mı? he işte tam o oluyordu.

oyun başladı. onur ve reyiz işbirliği ile sayılar buluyordu. ben çekiniyor top bana doğru gelirse ancak vuruyordum. esra ve funda bir şey olmamış gibi bana pas falan atıyorlardı. bende gerisin geri onlara gönderiyordum. aslında voleybola karşı da ayrı bir yeteneğim vardı panpalar. boyum misal önemli bir artıydı. ama bu oyunda pgibolojik olarak çok baskıda olduğumdan ötürü oynamıyordum.

ilk seti oldukça fark ile kaybettik. ilk setin sonuna doğru zil çaldı ve teneffüs oldu ama biz oyunu kesmedik. reyizi gören talebeler sahanın yanında mini bir tribün oluşturmuştu. saha değiştiriyorduk ki bin onurun bana yönelen bakışlarını gördüm. dıbınıza koyuyoz zaaaaaa xd diyen bakışlardı bunlar panpalar. reyiz ve esra nın yanında olmasak o stres altında kavga çıkarabilirdim ama orada yapmadım. sinirlendim. sinirlenince hiç çekici olmuyorum panpalar. bunu o hırs ile esranın gözüne bakıp, geç sen şu tarafa bakayım ben ortada durayım, pas dağıtamıyorsun demem sonucunda esranın yüz ifadesinden anladım. oyun kurucu mevkine geçmiştim. yani sazı elime almıştım.

şimdi maçı nasıl çevirdiğimizi anlatacağımı sanan panpalar yanıldınız. yenildik dıbına koyim, 2. seti de kaybettik. ilk set kadar fark olmadı ama yine yenildik dıbına koyim. reyiz bir yandan bin bir yandan vurdu ha vurdular. bizim takım ise uyudu ha uyudu. yani yaptığım liderlik beni daha da rezil etmişti.

maç sonunda benim suratım asıktı.
ama 5 dakika sonra suratım yeniden gülmüş ve yeniden asılmış olacaktı.

maç bittikten sonra suratı asık bir şekilde ortalarda dolanmakta idim.
o sırada reyizin sesini duydum. yanına doğru gittim. nasılsın, iyi misin dedi. iyiyim hocam, çok çok hem de dedim ironi ile. aa bilseydim kötü oynardım sizi yenmezdik. baksana bayağı üzülmüşsün dedi gülerek. istemsizce güldüm. sormayın hocam, rezil rüsva olduk el aleme dedim mini tribünü kast ederek. reyiz anlamadı, daha doğrusu yanlış anladı. esrayı kast ederek aynı takımda idiniz oğlum beraber yenildiniz işte dedi. güldüm. lafı uzatasım yoktu. hem reyiz bu. tamam çok candan ama sonuçta öğretmen ve ona karşı belli bir mesafede olmam lazım. ben gideyim artık hocam dedim. hadi bakalım git dedi. görüşmek üzere deyip kafamı reyizden çevirdiğimde, az önce reyiz sayesinde gülen yüzüm yine asıldı. bin onur ve esra yanyana, samimi bir şekilde yürüyorlardı. bin onur esraya bir şeyler anlatıyor gibiydi. el hareketleri ile topa vurma taktikleri olduğunu düşündüğüm şeyler gösteriyordu. esra ise gayet dikkat ile onurla konuşuyor, onu izliyordu.

usulca ağaçlık yere doğru hareketlendim. yapacak bir şey yoktu. yine geri plandan olayı izleyecek ve bir mucize daha bekleyecektim.
neredeyse mekanıma varmış oturmak üzere iken yeni bir mucize gerçekleşti. esranın kerkenez diye seslenmesini duydum. heyecanla döndüm. gelsene, 13 aylık oynayacağız diyordu hafif bağırarak. 13 aylık mı oha. o nereden çıktı amk. ne alakası vardı şimdi durup dururken. bir de kızlar oynayacaktı bu oyunu. peki deyip aşağı doğru indim.

onur bini taştan kaleleri kurmuş kızlara kuralları anlatıyordu. biliyorsunuzdur ama kısaca ben de söyleyeyim 13 aylık kurallarını panpalar. top sektirerek başlanır. en az sektiren kaleye geçer. ondan sonra top havada iken gol atılmaya çalışılır. kafa golü 3 lük. vole 5lik bacak arası 5lik ve benim hiçbir zaman şahit olmadığım röveşata 7lik sayılır. vurulan top aut olursa vuran kaleye geçer. yine aynı şekilde kaleci topu havada yakalarsa vuran kaleye geçer.
13 golü ilk yiyen anne çıkar. kalabalığa göre evvela bayan bireyler, kız kardeş, teyze vb. çıkarılır. sona doğru erkek kardeş, amca vb bireyler çıkar. en sona kalan ise baba çıkar ve karizmaya sahip olur.

birkaç hevesli kız ki içlerinde benim için tek önemlisi esra ve ben ile onur bini oynayacaktık. tabi burada kıran kırana bir mücadele olmayacak ve kızlara olabildiğince tölerans sağlanacaktı.

ilk kaleye kimin geçeceği mevzusu da önemliydi.
ben gönüllü olarak geçtim ve oyun başladı.

kakara kikiri şeklinde bin onur kızlara topu kaldırtmaya falan çalışıyordu.
onlar topu kaldıracak, bu bin bana gol atacaktı hesapta.
ama kızlar genel anlamda bu konuyla ilgili olarak beceriksiz olduklarından mütevellit ortaya sahalarda görmek istemediğimiz görüntüler yansıyordu panpalar. esra dışındakiler neredeyse sıfır becerikliydiler. esra onlara nazaran az daha becerebiliyordu bu olayı.

neyse yavaş yavaş, ağır ağır derken bu onur bini bana gol atmaya başladı. 1-2-3 derken 8 gol yemiştim. böyle giderse 13 gole ulaşacak ve anne çıkacaktım. bir şeyler yapmalı ve kaleden kurtulmalı idim. aslında baştan beri bu binin vurduğu şutları havada yakalamaya çalışıyordum ama iyi vuruyordu bin. yakalamaya fırsat olmamıştı. ama artık yakalamak elzemdi çünkü anne çıkmak demek karizma pointlerimin büyük bir kısmının düşmesi demek olacaktı. işte o anda şansımın yardımı ile binin vuruşunu havada yakaladım ve kaleden kurtuldum.
onca zamandır bir şeyler yapmaya çalışan esra ve diğer kızlarda yavaş yavaş alışmıştı ve ilk dakikalara göre daha becerikli duruyorlardı. neyse birkaç top kaldırmanın ardından gollere başladım. 1-2-3 derken 10 a kadar ara vermeden golleri attım ben. bu binte içten içe bir telaş olduğu gayet net anlaşılıyordu. ben onu nasıl alt ederim diye düşünürken yine esranın kaldırdığı topa vurmam ile, bu topun binin bacak arasından geçmesi beni orgazmın doruklarına ulaştırdı. bin anne çıkmıştı. hemde -2 ile, fazladan 2 gol yemişti.
binin surat ifadesi gözümün önünden gitmiyor panpalar.

onur çıktıktan sonra yalandan bir süre daha devam ettik ama sonra herkes sıkıldı ve oyun bitti. o gün benim adıma bu hoş anı ile kapanmıştı panpalar.

şimdi okulların kapanmasına yaklaşık 15 gün kaldığı güne atlıyoruz direk. arada ilgi çekici pek bir şey hatırlamıyorum. ileride gerekirse geri dönüş ile hatırlatırım.

evet panpalar 6.sınıfların yılsonu gecesi olacaktı bir hafta sonra. ailerin falan katılacağı ve okulun salonunda yapılacak bir gece. bizim sınıftan esra ve grubunun dans gösterisi yapacağı bir gece. sanıyorum sadece bunu söylemem benim için ne kadar önemli bir gece olduğunu anlamanıza yardımcı olmuştur.

artık sınıfta tek gündem bu idi. sınavlar falan çoktan bitmiş, bazı dersler boş geçiyordu. bizde bu konu üzerine çeşitli şekillerde konuşuyorduk işte. bu arada panpam ile çoktan barışmıştık onu söyleyeyim.

şahsi olarak benim de bu geceden beklentilerim ve amacım vardı.
her şeyimi planlamıştım ve o gün esraya ilan ı aşk edecektim.

o gün, yani o gecenin sonunda her şeyi unutup, olabilecek her şeyi göze alıp neredeyse 1 yıldır beni düğümledikçe düğümleyen bu sevdayı sahibine sunmayı kafama koymuştum. planım da hazırdı hatta. evet panpalar bütün içimden geçenleri bugün çok nostaljik olsa da o gün için revaçta olduğunu söyleyebileceğim mektup yöntemi ile anlatacaktım. ne varsa, ne umuyorsam, neden korkuyorsam vb. öyle bir mektup olacaktı ki bu, esra bunu okuduktan sonra benim kendisi hakkında ne düşündüğümü, bendeki yerini tamamen öğrenecek ve o günden sonra görüşebileceğimiz tek gün olan karne gününde konuşma sırası onda olacaktı. ya olacak ya olmayacaktı yani panpalar. olursa dünyanın en mutlu adamı ben olacaktım. olmaz ise her gün ölmektense bir süreliğine ölecek ve mutlaka tekrar var olacaktım. panpalar bir şeyler olmalıydı artık.

ben bu kalan 1 hafta sürecinde her şeyden uzaklaşıp bu mektup mevzusu üzerine düşünüyordum. neyi, nasıl yazmam gerektiği konusunda çok çok fikirler aklımdan geçiyor, birini beğenmiyor yenisini düşünüyordum. sakınan göze çöp batar derler ya panpalar, benim ki o hesap işte, bu mevzuyu çok önemsediğim için ayrı bir zorluk taşıyordu. aslında daha sakin olabilsem istediğim şeyleri yazmam daha kolay olabilirdi. ifade yeteneğimin farkında idim çünkü ama işin içine aşk girince insanın gibilmedik bir yanı kalmıyor ki benim ifade yeteneğim ve sakin olabilme duygum kalsın...

kısaca o an itibariyle çevremdekilerle ilişkimden bahsedeyim, hem özet gibi bir şey olur arayı;

esra: hiçbir değişiklik yoktu. ben fundanın bana olan ilgisini belli etmesinin ardından daha soğuk bir esra olacağını düşünüyordum ama beni yanılttı. hatta bir ara acaba ben onun gözünde hiçbir şekilde önemli değilim mi diye geçirdim. çünkü ben ve funda mevzusu hiç dikkat çekici bir değişiklik sağlamamıştı esra üzerinde.

aynur reyiz: ciddi bir konuşmamız olmadı. reyiz sene sonu dolayısıyla notlarla falan uğraşıyordu.

funda: o ana kadar benim kaçışım sürüyordu. hiç konuşmadık. sessizliğin bu olayı kapatmasını diledim durdum.

bin onur: 13 aylık oyununun ardından diyaloğumuz olmadı. arada bir bin bakışlarına denk geldim. birkaç kez esranın yanında gördüm.

bin kerem: bu bin iyice maçlara sarmıştı. sınıfta varlığını dahi hissetmedim bu dönemde.

panpam: panpamla barıştığımız söylemiştim zaten. onun dışında olanı biteni ona anlattım bana hak verdi.

nihayet geceye 2 gün kala ben mektubumu hazırladım panpalar. imkan olsa, elimde olsa o mektubu aynen yazardım buraya. çünkü çok içime sinen bir mektuptu. meramımı çok iyi bir şekilde anlatıyordu. ama şu an elimde değil.

evet, geldik o hüzün tınılı geceye...