anlatması güç bir hikaye anlatıyorum

devamı geceye, iyi sabahlar.

ee panpa

hikayemin kıymeti bilinse keşke.
beyler :(

çok özenerek yazıyorum ama birkaç panpam dışında okuyanın olmadığını görünce burkuluyorum :(

acaba taktiğim mi yanlış, kısa kısa yazıp çok enry mi girmeliyim?

rezerve amk

sol taşşakta daha fazla entry girildiği görününce daha mı ilgi çekici oluyor?

yoksa başlıkların altına bakınız mı vermeli?

temel sorun cinsellik içermeyen bir başlık olması mı yoksa?

uzun uzun yazma panpa bölerek yaz, özet geç bin demesinler

sen anlat ben dinlerim panpa (çaktırmadan up)

yoksa okumak eylemi gerçekten boş iş olarak mı görünüyor artık?

@ 152 yok panpa anlatacağım zaten o konuda bir sıkıntı yok ama yazdıklarımın birkaç güzel panpam dışında okunmadığını görmek sürekli ve güzelce yazma şevkimi azaltıyor biraz.

@151 ayrıca kısa kısa yazınca birazcık bin oluyor gibime geliyor yazı, o yüzden güzel güzel, olay olay yazmaya çalışıyorum.

o zaman bir deneme yapayım.
normal şartlarda tek bir entryde anlatacağım olayı, 3 entryde vereyim, bakalım nasıl olacak...

reserved

onur ve keremi bir süreliğine çıkardığımız yere sokalım dursunlar.
ileride tekrar onlara döneceğim.

funda ile o konuşmayı yaptıktan sonra kendimi daha rahat hissediyordum artık panpalar. aslında fundanın dediklerimden hiçbir şey anlamama ve sonucunda benim demek istediklerimi kavrayamama ihtimali de vardı. böyle bir durumda belki de yeni yeni kıpırdanmaya başlayan, esra-kerkenez trafiği akşamüstü boğaz köprüsü trafiği misali yeniden tıkanabilirdi.(ıstanbullu olmayan panpalarında meşhur trafiği en azından duyduklarını tahmin ediyorum, bilmeyenler için özetle, iğrenç bir haldeki trafik) bu ihtimal can sıkıcıydı. düşündüğüm zaman moralim bozuluyor, o anım ziyan oluyor ve esraya dair yapmaya çalıştığım olumlu davranışlar sekteye uğruyordu. o sebeple bu ihtimali pek düşünmemeye çalışıyordum.

funda ile konuşmamın ertesi günü ilginç şeyler oldu. yine sabahleyin okula en erken gelenlerden biri -o gün ilki- olduğum için sınıfta yalnız başıma oturuyordum. kafamda deli sorular(serdar ortaç ı hiç sevmiyorum bu arada) binbir türlü fikirle, adeta bulunduğum yerden ruhsal olarak göçmüş gibiydim. kapının açılmasıyla kendime geldim. gelen funda idi şaşırdım, heyecanlandım. onun tepkilerinden dün konuştuğumuz konuya dair yorumunu anlayabilirdim. ses çıkarmadım. bir ortama girildiğinde selam verilir panpalar. tamam sınıf ortamında her zaman olmayabilir ama düşünsenize girdiğiniz ortamda bir kişi var ve siz girdikten sonra selam vermiyorsunuz. en başta kendiniz, daha sonra karşınızdaki insan pgibolojik olarak zor durumda kalır. ben okul yahut sivil hayatımda kaç kere sevmediğim insana selam verdim, yalandan ne haber dedim.

yok panpalar, bu funda hiçbir şey söylemedi ve sırasına oturdu. benim oturduğum yere arkası dönük olacak şekilde oturuyor, bir taraftanda çantasını falan sırasına yerleştirmeye çalışıyordu. ben ise sürekli onu izliyordum. bir ara kendine yakın olan camı açmak için ayağa kalktı. Camı açtı. geri dönüp sırasına dönecekken göz temasını yakaladım. fırsat bu idi panpalar. biraz lakayıt şekilde sana da günaydın dedim. mahcup oldu, günaydın dedi. oturmaya yöneldi. devam ettim, bilmemek değil öğrenmemek ayıp dedim sosyal mesaj verenlerin duyduğu ilginç kıvançç ile. ne diyorsun be dedi. bir ortama girilince selam verilir, artık öğrenmişsindir herhalde dedim. haydi ordan salak şey dedi şımarık kız edası ile. insanlara saygılı bir salak olmak kötü bir şey değil emin ol dedim. saygı hakedene gösterilir dedi. ne yaparsın işte, hep bu cömertliğimden kaybediyorum dedim ve lafı koydum panpalar. sıktın ama yeter dedi. hahaha dedim o lafı koymuş olmanın hazzı ile.( o zamanlar şu zaaaaaaaa demeyi bilsem hiç gocunmadan derdim yeminle. düşünsenize, birinin yüzüne zaaaaaa diyorsunuz. Insan hayata küser, allahını seven üstüme toprak atsın der vallahi.

reserved sonra okurum panpa