anlatması güç bir hikaye anlatıyorum

giblenmeme rekoru

giblenmeme rekoru

giblenmeme rekoru

giblenmeme rekoru

giblenmeme rekoru

giblenmeme rekoru

giblenmeme rekoru

giblenmeme rekoru

giblenmeme rekoru

giblenmeme rekoru

giblenmeme rekoru

giblenmeme rekoru

giblenmeme rekoru

reserved

giblenmeme rekoru

giblenmeme rekoru

panpa ben dinliyodum zevkle devam et boşuna mı okudum o kadar

okullar açıldı panpalar.

aradan 2 gün geçmişti ama ben hala sarhoş gibiydim. sınıfta başkanım sonuçta ve çeşitli görevlerim var. onları yapmalıydım. esrada benim yardımcım ve oda yanımda oluyor ister istemez. ama moralimin bozukluğu sebebi ile yüzüne dahi bakmıyordum. bir şey söylemem gerektiğinde olabildiğine umursamaz tavırla ve hani yarım ağız derler ya o şekilde söylüyordum. tepkilerini bir yandan merak etsem de bir taraftan ona olan kızgınlığım hasebi ile umursamaz olmaya çalışıyordum. kolay değildi panpalar. 13 yaşına yeni girmiş ve aşk denen şeyle yeni tanışmış bir insan için hiç kolay zamanlar değildi. şimdi olsa pek umurumda olmazdı ama ergenliğin o güzide zamanları insanın aklını başından alıyor. değişik huylar kazandırıyor.

okulların açıldığı ilk günün süprizi aynur reyiz merkezli idi. reyizi bizim sınıf öğretmenliğinden almışlardı panpalar. onu 7. sınıfların hocası yapmışlar. bize de resim hocası halit hocayı vermişler. ama reyiz yine türkçe dersine devam edecekmiş. neden öyle bir şey olduğunu anlamadım ama bu olayında benimle alakalı başka bir olaya vesile olacağını öğrenmem aynur reyizin derste yapacağı konuşmadan sonra olacaktı..

yolla panpa

aynur reyiz derse geldi panpalar.
olayı anlattı, ben de bilmiyorum sebebini ama olan biten budur diye. sonrasında klagib konuşmalar işte. ben hep sizin yanınızdayım, sorunlarınızı anlatabilirsiniz vb. klagib öğretmen replikleri panpalar.

aynur reyiz konuşmalarını yaparken, ben her zamanki gibimde değil tavrına ek olarak sinirli de bir tavra bürünmüştüm bu esra mevzusu yüzünden. aslında aynur reyizle aranızda garip bir elektrik vardı. beni başkan adayı yapması ile başlayan süreçte ona karşı hep ayrı bir sempatim, güvenim vardı. derslerine ayrıca ilgi duyar, bunu belli ederdim. onunda gayet hoşuna giderdi bu durum. biraz daha ahde vefalı davranmam gerekirdi ama aşkın ızdırabı gönle girince, dışarıda kimse kalmıyor. yani 6 milyar insanın yaşadığı şu evren senden başka bir tek onun varlığına indirgeniyor. göze sanki biir perde iniyor ve ondan gayrisi dışarıda kalıyor.

reyizin dersi bittikten sonra çıkarken bana dikkatlice baktığını gördüm ve başımla selamladım onu. karşılık verdi ama bu bakışı biraz garipti. şaşırdım ama fazla üstünde duramadım. ızdırabım zaten çokça idi. başka şeyleri alabilecek bir zihnim yoktu.

o günün sonunda, dersleri bitirmiş eve doğru yol almaya başlamıştım. yanımda panpamla beraber, birazda dalgın dalgın yürüyordum. bir yandan da esrayı görürmüyüm diye sağa sola bakıyordum ama görünürlerde yoktu. ümidimi kaybetmiştim. okulun çıkışına yaklaşmıştık ki arkadan biri seslendi.

- kerkenez...