Sevgili dostlarım.. Yazmak da yaramıyor işe. Hala çığırıyor ruhum acı ile. Geçmiyor, geçiremiyor hiç birşey. Hiçbir kimse. Bileklerimi kesmiştim daha once defalarca kez evet ama, hiç istememiştim gerçekten ölmeyi. Şu an hariç.. Size bu açıklamayı yapmaya borçlu hissettim kendimi. Okudunuz. Zaman ayırdınız. Çok teşekkür ederim bir nebze de olsa iyi geldiniz evet. Ama olmuyor.. Hikayemin kalanını anlatmaya vaktim olmadığı için, şu anımı anlatacağım size. Evinden ayrıldığım erkek arkadaşıma geçen yıl araba ile çarptım. Kazaraydı. Kollarımda vefat etti. Ailemden haber aldım aynı yıl. Annem yeniden evlenmiş. Yeni eşi de vefat etmiş. Barda bir erkekle tanıştım hikayenin bu kısmında. Çürümek üzereydim ki çekti çıkardı beni. Bir süre beraber sokakta yaşadık, o da baba evinden kaçmış. Yaşıt sayılırız. Benim yaş yirmi küsür o zaman tabii. O bir iki yaş buyuk. Sokakta beraber yaşadıktan sonra onun arkadaşının evine taşındık. O evde de uyuşturucu batağı donuyordu. Fakat bende tam olarak girdim bu sefer işin içine. Satmaya başladım. işin matematiğini kavramaya başladım. Zaman geçti, aşırı dozdan kaybettim sevgilimi. Yine kestim bileklerimi..

O sıra bir başkası ile tanıştım. ismi ceyda mıydı neydi. Benden 15 yaş kadar buyuk bir hatun. Bununla da barda tanıştık. Onunla yatmam karşılığı tonla para vereceğini soyledi. Verdi de. ilk lezbiyen ilişkim bu oldu. O paranın tumunu uyuşturucuya harcadım. Sonra onunla beraber yaşamaya başladık. iş arayışlarına girdim bu sıra.

işe girdiğim yer bir kırtasiyeydi. Şu herşeye başladığımız sokağa yakın bir yer. ilk muşterim de benim prensesim oldu. Size bahsettiğim kız hani. Gozlerine olunecek o guzel ruhlu kız..

Kelebeğimle ilişkimiz ilerledi boylece. Biraz para kazanınca ceydanın yanından çıktım. Kuçuk bir ev kirada. Evdeki ilk gecemde hırsız girdi eve. Eşyalıydı ev. Biraz kıyafet çorap falan çalmış hırsız. Korktum tabii. Yalnız kalamaz oldum. Ceydaya gittim yine.

Uyuşturucuyu bırakmam gerektiğini duşunduğum an hastanede aldım soluğu. Aylarca tedavi gordum. Tonla prosedur. Bir taka yaramadı. iki ay temiz kaldım ancak. Kamp tarzı bir yere goturduler, oradan çıktık. Tamam dedim bitti uyuşturucu. Bir ay sonra bidaha. Bırakamadım yani ne yaparsam yapayım. Ceyda da çok yardımcı oldu sağ olsun. Neye ihtiyacım olsa uzattı elini.

Ardından tonla şey daha yaşadım. Kuçuk prensesim vefat etti. Annesi de oyle. Mikrop kapmışlardı belkide.. Bilemiyorum. Ona ağladığım kadar hiçbirleye ağlamadım hayatımda. Boylece devam etti gunlerim.

Sonunda ceyda evinden çıkmamı soyledi. Birikmiş param vardı. Yeni bir ev tuttum. Korka korka... Hala o evde kalıyorum. Hala istanbuldayım. Başka başka bir ton şey de yaşadım ama, midem ilaç dolu. Vucuduma ağırlık çokmeye başladı. Çok vaktim kaldığını sanmıyorum. Çarem yoktu, kurtaramıyorum ruhumu. Teşekkur ederim size herşey için. Çok teşekkur ederim. Sakın ama sakın benim hatalarıma duşmeyin. Ve, hissetmeye başlayın. Hayat hissedenlere fazla guzel.