Hayat aynı zamanda acımasız bir o kadar da adil olmayan bir yarış beyler. Fotoğrafta gördüğünüz benim 3 senelik sevgilim. ilk sene kardeşim ayağı ile başlayan dostluğumuz hayal ettiğim gibi bir ilişkiye döndü. E hayliyle insanın arayanı soranı seveni uğruna can vereni oluyor. Uğruna can vereni dedim her kız gibi değil o beyler anlatacaklarım 3 seneyi kapsıyor ve halen devam eden bu iğrenç serüvenin içerisindeyim. Neden paylaşmak istedin derseniz burda bir kardeşimin entrisinde sorduğu dertli misiniz ? sorusuydu. Aslında dert denmez beyler düşünsenize çok sevdiğiniz elini tuttuğunuzda huzur bulduğunuz bir insanı kaybetmek üzeresiniz. Her şeye rağmen ayakta durduğunuz kişi için gün gelir elinizden hiç bir şey gelmez. Siz dua ettikçe onun seni bırakmıycamları, hep seninle olacamları aklınıza gelir. 3 yıldır yaşadıklarımı sizinle paylaşacağım beyler bir nebze rahatlarım belki. Bitmeyecek derdimi bir nebze azaltırım.
https://youtu.be/wrA6sTVxY5M

Okuyanlar belli etsin beyler partlar hazır

Her şey 3 sene önce başladı. Liselerimiz farklıydı bizim evimiz onların lisesinin yanındaydı.Fen lisesine gittiğimden ailemden keza fazlaca baskı görüyor dışarı çıkmak istesem bile onların tozlu topraklı lise bahcesinden ileri adım atamıyordum. çevrem olmadığı için tek başıma basket oynardım. Okuldan sonra napıyosun diye soranlara da spor yapıcam derdim. Amk ona da spor dense keşke çoğu atışımda da fotayı bulamaz rezil olmayayım diye "foto da kırık ya eheheh" gibi triplere girerdim. Arkadan gelip smaç basanlara "sende basketbolla uğraşıyorsun galiba" der bir atış da ben yapardım. Ne malım amk onu da atamazdım. Hayatımda kendi sporum gibiydi beyler halen serbest atıştan basketim yok. Ve şimdi de üçlük atmaya çalışıyorum. Belki fota büyür amk.