anlatacak çok şeyim var

otobüsten inip arkamı döndüm ve melteme baktım. donup kalmıştı. kapı kapandı ve otobüs ilerledi.
kendime kızdım. neden böle bişi yaptığıma anlam veremedim. aslında rahatlamıştım. aylardır içimde dolandırdığım çomağı atmıştım resmen.
ama korkuyordum bi yandan da. ya tamamen kaybedersem meltemi diye. yarın okulda karşılasacaktık hatta yan yana oturacaktık herzamanki gibi ama eskisi gibi olmayacaktı artık hiç birşey. çok büyük bir dönüm noktasına gelmiştik artık.
o gece gram uyku uyuyamadım. ihtimaller üzerinde durdum hep. neler olabilir diye. iyi, kötü hepsini ayrı tarttım ve anladım ki ya meltemi kaybedecektim ya da meltemle beraber çok mutlu olacaktık.
ertesi gün oldu. hiç uyumamama rağmen çok enerjiktim. heyecanla okula gittim. sıraya girdim, müdür bişiler geveledi ve içeri girmemizi işaret eden düdüğü çaldı.
meltem sıranın ön taraflarındaydı, görüş alanımda sanki o vardı sadece.
sınıfa girdiğim an meltemle göz göze geldik. kafasını eğdi, kaçırdı gözlerini.
gittim oturdum yanına, hiçbişi olmamış gibi selam verdim oda selam verdi. hiç konuşmuyorduk.
meltemi kaybettiğimi düşünmeye başlamıştım artık, bir şekilde konuşmalıydık ama önce onu neşelendirmem gerekiyormuş gibi hissettim.
hani biriyle aranızda bişeye çok gülersiniz sonra onu tek kelimeye indirirsiniz, birbirinize bakıp o kelimeyi söylediğinizde 1 saniyelik bir göz teması olur ve bütün o güldüğünüz olayı hatırlayıp gülmeye başlarsınız.
başımı eğip melteme doğru yaklaştım ve aramızdaki o kelimeyi söyledim. bana bakmıyordu o sıra ama duyduğu an gülümsedi bana bakmadan sonra kafasını çevirdi bana doğru.
dünyanın en güzel manzarası karşımdaydı. tek görmek istediğim görüntüyü görüyordu. meltem bana bakarak gülüyordu ve o fal taşı gibi gözleri parlıyordu.
hemen geri çektim kendimi gülerek. bişi olmamış gibi devam ettim ama meltem güldükçe gülüyordu o sıra. artık dayanamayacağını anladı ve kafasını sıraya koydu ve bacağıma vurarak gülmeye devam etti.
sanki herşey normale dönmüş gibiydi. muhabbetimiz eskisi gibi olmaya başlamıştı. Peki ya dün olanlar ? diye düşündüm.
bozuntuya vermedim ve çıkışa kadar bekledim. yol üstünde farklı yönlere gittiğimiz bi nokta vardı, oraya kadar beraber yürürdük hep 7 8 dakika kadar.
okuldan çıktık yürümeye başladık. muhabbet çok tatlıydı eğleniyorduk. mevzuya gireyim artık dedim.
- meltem dün bi.. ,derken
+ ben.. diyerek cümlemi kesti.
yürüdüğümüz yolda bir ara vardı ordan girince de bank vardı bi tane. gel oraya oturalım dedim. oturduk.
- sen ne meltem ? dedim.
başı eğik duruyordu. kafasını kaldırıp bana baktı.
gözlerinin içine baktım oda benim gibi bakıyordu bana. gözlerimizle konuştuk sanki o an. bakakalmıştık resmen.
tekrar cesaretimi topladım ve :
- ben seni seviyorum meltem, dedim.
nefesini hızlı içine çekti ve kafasını eğdi tekrar. elleriyle oynuyordu. çok tedirgindi.
yanlış yaptım, zora soktum kızı diye tribe girdim ve kalktım.
- bak meltem. sen ne dersen de ne cevap verirsen ver senin yerin bende çok başka bunu bilmen yeterli bence, dedim ve uzaklaştım.
yaptığım şeyin doğru olduğunu düşüyordum çünkü daha fazla tutamayacaktım içimde yeterince buruşmuştu içimde.
bütün gün uyudum. gece 2 3 sularında uyandım ve telefonuma baktım.
Bir yeni mesaj alındı.

- meltem sana sormak istediklerim var. dedim.
+ tabiki sor sevgilim.
- taner ve sen birlikte oldunuz mu ? ( bu kadar net ve direk soracağımı bende tahmin etmezdim.)
+ oha hayır nerden çıkardın. dedi hışımla
böle bi tepkiyi iki farklı şekilde yorumlayabilirdim. tanerin bana söylediğini meltem bilmiyordu. birlikte oldular ve aşırı tepki verdi meltem bozmamak için.
yada,
hiç sevişmediler, taner bana yalan söyledi ve gerçekten şaşırdı meltem.
melteme inanmak istedim herşeyden çok ve inandım ona ki gerçekten de beraber olmamışlar öğrendim sonradan.
o gün yine böyle ağır muhabbetler yapmamıza ragmen gayet güzel ayrıldık yol ayrımında.
tanerle eskisi kadar görüşmüyordum artık. okulda bile çok fazla konusmuyorduk. ben hep meltemin yanındaydım ve taner meltemle konusmadığı için ayrı takılıyorduk.
zaten bende içten içe kıskanıyordum. taneri meltemin yanında görmeyi istemiyordum. taner arada hayırsız görüşemiyoruz artık diye mesajlar atıyordu, bi şekilde geçiştiriyordum bende tatlı dille. hala gizli tutuyorduk ilişkimizi.
haftalar sonra birden bütün tadım kaçtı.
meltemin yüzük taktığı sevgilisi ( adını vermeyi unuttum onun sanırım Soner diyelim muallakye ) melteme mesaj attı.
buluşup, konuşmak istediğini söyledi. bende tabi kıskanç erkek hemen hayır dedim melteme, meltemde buluşmayacağını belirtti açık dille.
soner bini zorladı da zorladı, başına iş olurum diye tehdit etti meltemi.
gözümü karartmıştım artık çağır huur cocuğunu gelsin yada sor nerdeymiş ögren ben gidiyorum dedim melteme.
meltem beni sakinleştirmeye çalıştı ama gözüm dönmüştü artık etrafa zarar vermeye başladım.
ne demek lan öyle iş olurum başına falan adamın zütünden kan alırlar amk küçük gördü diye ezebileceğini sandı heralde züt hoşafı.
meltem zar zor beni sakinleştirdi ve konuşmaya başladı.
meltem bi konu hakkında ciddi ciddi konuşurken ben bişey yapamıyorum onu izlemekten başka. baktıkça bakasım geliyordu ozaman ona kesemiyordum lafını.
+ bebegim bak gidiyim konuşuyum neymiş derdi sölesin konuşsun sonra hemen çıkıyım yanından ne gerek var uğraşmaya, dedi.
bunu asla kabul etmezdim ama egomu yoksaymalıydım meltemin mutluluğu için.
iyi peki dedim.
o gün okul çıkışı meltem sonerle buluşmaya gitti. içim içimi yiyordu. derbi maçında durum 0-0'ken son dakikada yapılan penaltı gol olacak mı olmayacak mı heycanıyla merak ediyordum ne konuştuklarını.
sürekli mesaj atıyordum melteme, darlıyordum.
buluştuğunu söyledi. fazla uzatmamasını ve bana haber vermesini söyledim.
18 dakika 49 saniye sonra meltemden eve gidiyorum sevgilim diye mesaj geldi. aradım hemen meltemi.
- noldu anlat bakıyım, dedim.
+ ananesi hastaymış onu söyledi sevgilim ( acındırcak ya züt kendini )
- ee bu mu yani bu kadar mı ?
+ özür diledi, tekrar birleşmek isteğini söyledi ama artık imkansız dedim kalktım bebegim, dedi.
güveniyordum melteme. bu dediklerinden sonra rahatlamıştım biraz. ama sırada başka bir sorun vardı.
Yaz tatili.

ilk defa bu kadar uzun süre ayrı kalacaktık birbirimizden, çok alışmıştık hep yan yana olmaya.
toz pembe olan dünyama lacivert mürekkep damlamıştı yaz tatili yüzünden. birşeyler yapmalıydım. onu bukadar görmeden dayanamazdım.
sonradan belli bi süre ayrı kalıp birbirimizi özlememizin daha iyi olabileceğini düşündüm. bu bizi birbirimize daha çok bağlayabilirdi.
ama ben yine yapacağımı yaptım.
meltemin haberi olmadan onun yanına gidecektim ondan bir hafta sonra. izmire. çok sevineceğini biliyordum ama şimdilik ayrılık vakti gelmişti.
okullar kapanmış, hazırlıklar yapılmıştı. meltem gidiyordu.
hüzünlü bir ayrılık oldu. bu kadar uzun süre görüşmeden nasıl dayanabileceğimizi konuştuk.
bende ona mesafenin bize engel olamayacağını söyledim ve şakayla karışık eskisi gibi webcam görüşmeleri yapabileceğimizi söyledim.
en tatlı gülümsemesini yaptı ve yumuşacık dudaklarıyla beni öptü. o an gidiyor diye çok üzüldüm ama sonradan bir hafta sonra yanında olacağım için çok sevinçliydim. tabi meltemin bundan haberi yoktu.
meltemi görme umuduyla geçen bir hafta sonunda benimde gitme zamanım gelmişti. büyük gün yaklaşıyordu.
daha gitmeden izmirde kalacağım pansiyonu bile ayarlamıştım.
otobüs yolculuğu bitmek bilmedi resmen. sonunda otobüsten indim ama hala gidecek yolum vardı.
uzun uğraşlar sonucu varacağım yere ulaştım ve pansiyona eşyalarımı bıraktım.
meltemlerin evi kaldığım pansiyona yürüyerek 5 dakika uzaklıktaydı.
çıkıp biraz keşif yapmak yararlı olurdu.
yürümeye başladım ve çok geçmeden meltemlerin evini gördüm.
fotograflarını ve nerde olduğunu göstermişti bana önceden bu sayade kolaylık tanıdım.
ışıkları yanıyordu salonun. balkonda meltemin babası oturuyordu, sigara içiyordu.
kapısının önünde mi bekleseydim yoksa mesaj mı atsaydım karar veremedim.
beklemeye karar verdim. yaklaşık 1.5 saat sonra apartmanın kapısı açıldı.
evet meltem dışarı çıkıyordu. beklediğim fırsat gelmişti.
biraz takip edip zınk diye karşısına çıkacaktım. hatta yanında durup 'pardon ya cemal eczanesi nerde acaba' diye sormayı bile düşündüm.
takibe başlamıştım. yaklaşık 3 dakika kadar yürüdükten sonra artık zaman gelmişti .
meltemin karşısına çıkacaktım. hızlanarak ona yaklaşırken bir anda beynimden vurulmuşa döndüm.
ordan bekleyen bir çocuk ve meltem birbirlerine sarılmışlardı bir anda..