ya o kadar düşünüyorum okuyoruz ediyoruz en erken üni 23 24 yaşlarında bitiyor en güzel günler lisede onda bile kardeşlerim 7 de gidip 4 5 gibi geliyor hayır hayatını yaşayamıyorsun anlamıyorum gibicem böle işi papyonlu köle olmak için 24 yaşında kadar yarak kürek para veriyorsun 1 kıza aşık oluyorsun onun peşinden koşuyorsun bir huur cocu kapıp zütürüyor gözünün önünde zenginsen güzel sana hayat ama baban sana (oğlum işden attılar beni dediğinde) hayat duruyor orda okuldan eve geldikden sonra baban biyere bakıp kara kara düşünüyor ya isyan edesin geliyor hayata herkeze şu anasını gibtimin parası yüzünden lise 1 den 4 e kadar aynı sınıfda olduğum kıza seni seviyorum bile diyemedim kızın beni sevdiğine %100 emindim lan ne zaman kıza baksam bana bakıyor oluyordu hareketleri falan hatta herkez diyordu ama param yokki anasını satayım kızı biyere zütürecen. (Benim halimi akşam yemek varmıdır acaba) diyen adamlar anlar

Çok haklısın. Eskiden yaşam böyle değildi en güzel yıllarımızda yaşadığımız şey için, aşk için yaşıyorduk. insanlar daha mutluydu aşkın bir anlamı vardı. Şimdi ise ego savaşları var aşk dedikleri şeyi egoya döktüler, bir kısmı da sevişmek için aşkı kullanmaya başladı. Kapitalizmin kölesi olduk hayatlarımızı parçalıyorlar. Bir insan 25 yaşına kadar zorla okutulup gibik bir iş yapmak için çabalıyorsa, hayatının en güzel yıllarını kapitalizmin kölesi olarak geçiriyorsa böyle dünyanın anasını gibeyim.

Harcayamacağı kadar para kazanıyo insanlar hep o yuzden. Steve jobs fln ornegin. Tamam basarili adam ama o kadar parayi napcan aq. Bak oldun yillar once simdi o para bi taka yaramiyo