1. 1.
    0
    hani artık bazı geceler vardır yadibe yaklaşılan. işte ben artık dibindeyim. sadece anlatmak istiyorum. delirmemek için tekrar hap almamak için anlatmak istiyorum.
    ···
  2. 2.
    0
    üniversiteyi ankarada okudum. hayatımda hiç o kadar mutlu olmadım bi daha. hiç bir derdim yoktu o zamanlar.şu ana kıyaslarsam tabi. şimdi bunu okuyan ilkokullusundan dedesine herkes bir derdim var diyor içinden. belki de haklı ama hemen yarın başınıza daha büyük bir şey gelebileceğini unutmayın.
    ···
  3. 3.
    0
    @3 hesap benim değil panpa. hiç kullanılmamış gibi zaten
    ···
  4. 4.
    0
    abim hep üniversiteyi gereksiz gördü. ikinci senesinde bilgisayar mühendisliğini bıraktı bildiğim bana yeter diyerek. benim de gitmemi hiç istemedi. kendini geliştirmek istiyorsan dünyayı gez derdi. üniversite de hocaların zütünü yalamaya çalışmaktan iyidir istersen aç kal istersen sokakta yat ama üniversite de vakit kaybetme derdi.
    ···
  5. 5.
    0
    abim haksızdı. benim gözümde hala haksız. benim gibi biri okumayıp ne yapacaktı. aileden muhtemelen miras olarak borç kalacak elinde herhangi bir işi yok.tek çarem okumaktı. kafa bedavaydı çalıştırdın mı kolayca herşeyi yapabilirdin. bende öyle yaptım. nerde okudum ne okudum ne zaman okudum bunları söylemeyeceğim çünkü onlarca tanıdığım var burda
    ···
  6. 6.
    0
    uçurulmadan önce bazı panpalara anlatmıştım biraz bişeyler pmden. sonra bişey yüzünden attılar beni sözlükten.o zamanlar yeni iyileşmiştim sürekli giriyordum ama atıldıktan sonra hevesim kaçtı. yeniden hesap aldım ama neredeyse hiç kullanmadım hatta hiç kullanmadım.ama bu gece o günün yıldönümünde sadece anlatmak istedim hiç tanımadığım insanlara.
    ···
  7. 7.
    +1
    üniversite denilen yerin aslında müthiş bir şekilde şişirilmiş bir yer olduğunu daha 2. ayımda anladım. yine lisedeki gibi takınılınıyor geziliyordu sadece kıyafetler biraz daha olgunlarmış saçlar biraz daha kabarmış sakallar ne idüğü belirsiz hallere dönmüştü.ne yapıyoruz biz diye sorgulamıyordu kimse herkes gibi bende üniversiteli olmanın kibrini ruhuma işlemiştim.
    ···
  8. 8.
    0
    onu da o zaman tanıdım. damla.ben hep damlam dedim ona…
    ···
  9. 9.
    0
    bugün çoğu kişinin problem olarak gördüğü benimse tanrının beni niye yarattığını anlamama sebep verecek bir durum vardı ortada. damla 13 yaşındayken bir pazar günü ailesiyle piknikten dönerken huur çocuğunun biri kırmızı ışıktan son model arabasıyla geçerek damlanın hayatından annesini ve tüm renkleri almıştı
    ···
  10. 10.
    0
    damla görmüyordu belki ama onu tanıdıktan sonra bu hayata onun gözleri olmak için geldiğimi anlamıştım.o bu içi boş hayatı dolduruyordu benim için benim görevimde ona bu hayatı anlatmaktı.
    ···
  11. 11.
    0
    fransızca bölümünde okuyordu. bugün hala o kabartma yazıları nasıl okuduğunu hatırlar şaşarım. fransızca onun için bir tercih değil bir zorunluluktu. babasının işi dolayısıyla 7 yaşına kadar belçika’da yaşamıştı. fransızcayı zaten biliyordu en rahat okuyabileceği bölüm oydu. bölümünü seviyormusun diye sormuştum bir kere ve bana bazı şeyleri sevip sevmediğini başta sorgularsan asla sevemezsin şimdilik alışmaya çalışıyorum demişti
    ···
  12. 12.
    0
    babası damlanın ve diğer çocuğunun(damlanın bir erkek kardeşi var) üzerine titriyordu. adam yıllarca yurtdışında görev yapmış eşi öldükten sonra çocuklarını bir an bile ihmal etmemiş biriydi. eğer beni hatırlıyorsa umarım iyi anıyordur.o kadar az görüşmemize rağmen gerçekten kanım ısınmıştı. belki de damlanın babası diye böyle diyorumdur bilmiyorum
    ···
  13. 13.
    0
    damlaya ilk seni seviyorum dediğim zaman bana öyle bir baktı ki bir an beni görebildiğini düşünmüştüm..
    ···
  14. 14.
    0
    zangın zangır titreyen elimi masada arayıp buluşunu ve bende seni seviyorum deyişini ömrüm boyunca unutmayacağım..
    ···
  15. 15.
    0
    artık her anım damlaydı. onun için saatlerce ders kitaplarını okuyor kendi derslerimle onun derslerini bir arada zütürüyordum resmen. aklımı damladan alıp biraz okuduğum şeylere verseydim belki de şu anda fransızca biliyor olurdum.ilk senenin sonunda geçecek notları almıştım bu da bana yeterdi.
    ···
  16. 16.
    0
    2 ve 3 sınıfları anlatmayacağım. olan çok önemli şeyler yok zaten. aklımda kalan herşeyde damla var. sadece onun yüzünü hatırladığım anılar var..
    ···
  17. 17.
    0
    eve çıktığım çocukları tanıyordum. hatta birisini memleketten o kadar yakındım yani. ikisi de kimya bölümünde okuyorlardı. hemşerim olan değil diğerinin adı erdemdi.
    ···
  18. 18.
    0
    erdemin niye kimya bölümü yazdığını herkes biliyordu ben ise daha duymamıştım. babası hayvan gibi zengindi üniversiteyi zevk olsun diye okuyordu. kimya okumasının tek amacı ise bazı ilaçlara daha kolay ulaşabilmekti..
    ···
  19. 19.
    0
    erdem amfetamin bağımlısıydı. vücudunu o sentetik ilaçlarla dolduruyor bunu yapmak içinse bölümünü kullanıyordu. üniversite eczanesinden malzeme çaldığı okulda el altında garip garip şeyler sattığı konuşulurdu hep. hepsi yalandı. kendi yapıyor malzeme bulamazsa alıyor kendi kullanıyordu. hocalara yakalalık yapıyor kendimi geliştirmek istiyorum merakım var diyerek eczacılığın laboratuvar derslerine falan giriyordu.
    ···
  20. 20.
    0
    erdemle beraber bende bişeyler öğreniyordum. zaten öğrenmemek mümkün değildi. adamın 3 lafından ikisi ya metamfetamin yapımı ya da valiumun yüksek dozda kullanımı gibi şeylerdi..
    ···