anlamak ister insan sevişirken

anlamak ister insan sevişirken
sevişirken anlaşılmak
bilirim orda yatar sözün büyüsü
sevgilinin taşa kazınmış aşkından
daha güzeldir sesimizdeki titreşim
gözlerimizdeki ısı

bilirim sevdanın çekici bekler
aynanın sırlı sokaklarında
sevinin hile bilmez örsünü


aynalar çoğaltır sedeften görüntünü
bana gelirken görürüm seni
yatağın ortasında ışıyan sırtında
ince terli bir yol
bir kitabı uzatırken koltukaltından elime
saçlarımı çekiştirirken görürüm seni
soyunurken yağmur altında
barışı gülüşürken çocuklarla
buğday çekerken karınca gibi
sigara zütürürken
karanlıklarda karanfil düşünenlere
fabrikalarda mekiğine iğ takarken
görürüm seni


biter mi seni söylemek
her gün değişir her gün yüzünün aylası
ben kavrulurum ışığından
şiirim yarım kalır


-şimdi bana hiçbir şey verme
adını sen koy yaşadığımızın
sesini bana bırak
bölüşelim yürüdüğümüz yolu
bölüşelim ateşini gençliğimizin-

siz şiirden ne anlarsınız dallamalar. okuyasınız diye az biraz erotik bir şiir koydum hala aynı kafadasınız.