anlamadığım şey mantıklı olanı bildiğim

bi yerden sonra patlak veriyor ama. insanlar ölümü çok kötü bir şey sanıyorlar ama herkes eninde sonunda ölcek zaten, belkide ölünce "keşki daha önce ölseymişim" diycez bellimi olur.

gibtir et panpa bu tür konulara hiç takılma hayatını yaşa zaten kısa amk

eet bu doğamızda veya neyse onda var buna eminim,bir şey hissediyo insan çünkü ama bunlar hep hayal gücünden kaynaklı bence. neyse dediğine hak veriyorum bende öyle düşünüyorum alışkanlıktan olsa gerek.ama sanki başa dönmüşüm gibi geliyo o anlarda işte, yani şuan bi üst seviyedeysem tıpkı alt seviyedeymişim gibi hissediyorum.

neyse @6 panpa bakıcam şimdi yazgıya ve baktım,bu yabancı kitabının filmiymiş. türk filmi olduğuna göre kesin yine sıçıp batırmıştır bunlar. belkide fena değildir izlemedim bilmiyorumda kitap albert camus'un eğer filmi beğendiysen kitabıda oku daha iyi olduğuna eminim.

vay amk benim gibi düşünen biri daha. o bi nebze verdiğin değer alışkanlıktan geliyor panpa akşam akşam derin konulara girmek istemiyorum kısa bi özet geçeyim..
duygu değer verme falan filan bunların kullandığımız %99u çevremizden öğrendiğimiz şeyler. bi bebek doğar anadan babadan ne görürse onu benimser ve kişiliği oluşur, duyguları da anasından babasından alır bir insan. anlatabildim mi
anasız babasız yetişmiş insanlara bak duygusuz veya akli dengesi bozuk olurlar şu an aklıma eminem geliyo senin de vardır bildiğin böyle.
yani kısacası panpa duygu denen şey çok saçma geliyor sana çünkü sen aydınlandın. biz aydınlanmışların sayısı çok az..

ancak duygu her ne kadar saçma olsa da yaratılıştan ötürü insan kimyasında bulunması gereken birşey çünkü duygusuz insan delidir.

aynı duyguyu bende yaşıyorum panpa. yazgı filmini izle sonumum o olacak

ya bariz şeylerden bahstemiyorum mesela ailem normal bi aile banada iyi davranırlar hani ama belki odun olduğumu düşünceksiniz ama duyguların çok bir mantığı yok. insanların bir şeye değer vermesini, değer yüklemesini saçma buluyorum ve bu mantıkla ailemede değer vermemeye çalışıyorum bunu bi nebze başardım sayılır ama yinede bazen anlamsızca onlara ve başka şeylere değer verirken buluyorum kendimi. aslında şuanda tam anlatamadım demek istediklerimide öbür türlüde paragraflar sürüyo amk

herkes mantıklı olanı yapsaydı dünya böylemi olurdu

liseli yada ilkokullusun heralde ama yinede güldm ve şukuladım

ananla ilgili bu

halde hala kendimi anlamsız duyulara kaptırmam, veya anlamsız hareketler yapmam. yani sanki inadına beynim aptal biriymiş gibi davranmaya çalışıyor. acaba insanın doğal içgüdüleriylemi alakalı bu?