ankaralı piçler sorum olacak gelin hele

geçenlerde uzun zamandır hiç görmediğim arkadaşımla karşılaştım. sarıldık, hasret giderdik, muhabbet ettik. gerçekten özlemişim. o kadar uzun zaman geçmiş ki onu tanıyamamıştım bile, o tanıdı beni. evlenmiş, şu anda ankara'da yaşıyormuş. istanbul'a ana babasını ziyarete gelmiş. dedim "aga hazır gelmişken bu akşam gelsene yemeğe bana, eski günleri yad ederiz" dedim. "olur kankam benim" dedi. anlaştıktan sonra hemen yola koyuldum, iki şise rakı ve meze aldım. e akşama iyi kafa çekcez, bol bol konuşacağımız şeyler olacak sonuçta.. neyse işte. akşam oldu, sofrayı kurdum. kapı çaldı, geldi sonunda. ama yanında bir bayan vardı. "hoşgeldin kanka da bu hanım kim" dedim. "karım" dedi, "eee evlendik kanka, eşimle tanışmanı istedim" dedi. onları karşıladım, ilk önce epey muhabbet ettik salonda, sonra masaya geçtik. içtik, yedik, arkadaşım bir şişe rakıyı zor etti. sonra arkadaşıma bir telefon geldi, arayan babasıydı. babası "evlat" demiş, "neredesin" demiş, "biliyosun annen hasta, seni merak ediyor yavrum" demiş. arkadaşım ayağa kalktı, "kusura bakma kanka, gitmem lazım. ana baba merak ediyor, yarın da zaten eve dönmem lazım" zaten dedi. karısına dönüp "şevval ben gidiyorum, sen beni bekleme, direkt eve git" dedi. karısı da "tamam canım, sonra gelirim ben. hadi sen kendine dikkat et" yanıtını verdi. arkadaşım gitti, ben hanımıyla kaldım, beraber oturup onla içtik. arkadaşımı çekiştirdik biraz. çok iyi biri olduğunu fakat yatakta iyi olmadığını söyledi. o anda buz kestim, "oha bu hiç söylenir mi banane yatağınızdan şeyinizden" diycektim ama ayıp olur diye sesimi çıkardım, susup kafa sallayarak anlayışla karşılamaya çalıştım. o anda karşımdaki masadan kalkıp yanımdaki sandalyeye oturdu ve "ama umarım sen onun gibi değilsindir yakışıklı" diyerek pantolonumun fermuarını açmaya çalıştı. napacağını biliyordum, ferredaki o kötü kadınların kötü erkeklere yaptığı şeyi yapacaktı. o anda artık dayanamadım, ayağa kalktım "napıyosun be kadın ?" dedim, "ayıp günah değil mi bu ? insanlığa sığar mı ?" dedim. "nimet geçen yerden yarak geçer mi ? günah be günah !" diyerek kadını kapı dışarı ettim. acayip sinirlenmiştim. en yakın arkadaşımın hanımından böyle bir şey beklemezdim. gerginliğimi atmak için tv'yi açtım, en sevdiğim diziye, samanyolu'ndaki şevkat tepe'nin tekrarına denk geldim. öyle mutlu oldum ki kaçırdığım bölümü yakalamıştım sonunda. çok heyecanlı gidiyor dizi, bakalım sezon finalinde neler olacak...

geçenlerde uzun zamandır hiç görmediğim arkadaşımla karşılaştım. sarıldık, hasret giderdik, muhabbet ettik. gerçekten özlemişim. o kadar uzun zaman geçmiş ki onu tanıyamamıştım bile, o tanıdı beni. evlenmiş, şu anda ankara'da yaşıyormuş. istanbul'a ana babasını ziyarete gelmiş. dedim "aga hazır gelmişken bu akşam gelsene yemeğe bana, eski günleri yad ederiz" dedim. "olur kankam benim" dedi. anlaştıktan sonra hemen yola koyuldum, iki şise rakı ve meze aldım. e akşama iyi kafa çekcez, bol bol konuşacağımız şeyler olacak sonuçta.. neyse işte. akşam oldu, sofrayı kurdum. kapı çaldı, geldi sonunda. ama yanında bir bayan vardı. "hoşgeldin kanka da bu hanım kim" dedim. "karım" dedi, "eee evlendik kanka, eşimle tanışmanı istedim" dedi. onları karşıladım, ilk önce epey muhabbet ettik salonda, sonra masaya geçtik. içtik, yedik, arkadaşım bir şişe rakıyı zor etti. sonra arkadaşıma bir telefon geldi, arayan babasıydı. babası "evlat" demiş, "neredesin" demiş, "biliyosun annen hasta, seni merak ediyor yavrum" demiş. arkadaşım ayağa kalktı, "kusura bakma kanka, gitmem lazım. ana baba merak ediyor, yarın da zaten eve dönmem lazım" zaten dedi. karısına dönüp "şevval ben gidiyorum, sen beni bekleme, direkt eve git" dedi. karısı da "tamam canım, sonra gelirim ben. hadi sen kendine dikkat et" yanıtını verdi. arkadaşım gitti, ben hanımıyla kaldım, beraber oturup onla içtik. arkadaşımı çekiştirdik biraz. çok iyi biri olduğunu fakat yatakta iyi olmadığını söyledi. o anda buz kestim, "oha bu hiç söylenir mi banane yatağınızdan şeyinizden" diycektim ama ayıp olur diye sesimi çıkardım, susup kafa sallayarak anlayışla karşılamaya çalıştım. o anda karşımdaki masadan kalkıp yanımdaki sandalyeye oturdu ve "ama umarım sen onun gibi değilsindir yakışıklı" diyerek pantolonumun fermuarını açmaya çalıştı. napacağını biliyordum, ferredaki o kötü kadınların kötü erkeklere yaptığı şeyi yapacaktı. o anda artık dayanamadım, ayağa kalktım "napıyosun be kadın ?" dedim, "ayıp günah değil mi bu ? insanlığa sığar mı ?" dedim. "nimet geçen yerden yarak geçer mi ? günah be günah !" diyerek kadını kapı dışarı ettim. acayip sinirlenmiştim. en yakın arkadaşımın hanımından böyle bir şey beklemezdim. gerginliğimi atmak için tv'yi açtım, en sevdiğim diziye, samanyolu'ndaki şevkat tepe'nin tekrarına denk geldim. öyle mutlu oldum ki kaçırdığım bölümü yakalamıştım sonunda. çok heyecanlı gidiyor dizi, bakalım sezon finalinde neler olacak...