kaybettim beyler. kendi halinde, etliye sütlüye karışmayan, türkü seven, öğle tatilinde kampüsün çimlerine çöküp çay içen, temiz yürekli barışsever bir adamdı. hani şimdi kafatasçılar gelir ya, söyleyim, kürt de değildi.

öyle mitingten mitinge koşan durmadan siyaset konuşan bi tip de değildi. 2 3 yaşındaki çocukların o tertemiz bedenlerine kurşunlar isabet etmesin, analar mehmetlerini 20 yaşına getirip asker ocağına gönderdikten 4 ay sonra kuzusunun cenazesi gelmesin diye düşünmüş, gitmiş barış yürüyüşüne. bir can daha gitmesin diye o gün istanbul'dan kalkıp ankara yolunu tutmuş. dünyadaki en güzel vatanın topraklarında artık çiçekler açsın demiş. gitmiş. iyilikten maraz doğar derler ya, o hesap. gidiş o gidiş. uykusuna dalmış sonra.

4 ay geçmiş, nereden aklıma geldi bilmem. gece vakti içime bir hüzün çöktü, buraya dökeyim belki bir nebze kurtulurum dedim, iki satır bir şeyler karalayıp bir sigara daha yaktım. en çok da gökhan için. gökhanlar için...