+4
-1
ankara'nın bağları adlı halk türküsünde kendisine rastladığımız mantık hatasıdır.
evet, sevgili gençler yepisyeni bir tespit ile yeniden karşınızdayız...
ülkemizde son yıllarda başgösteren "ankara'lı türkücü popülasyonu" ankara'nın bağları adlı şarkıyla ayyuka çıkmıştı geçtiğimiz yıllarda ve bu süre zarfında düğünlerde, arkadaş toplantılarında kalkıp göbek attı insanlar bu türkü eşliğinde. hatta bu gözler satış departmanında line menecır olan bir hanımefendinin, aylık satış hedeflerinin tuttuğu gün bütün bir lokasyonda bu türküyü açıp da 30 dakika bütün ekibe mola verip de onlarla beraber göbek attığını da gördü.
"ciddiyetten öleceksin" demişti gülşah bana aynı gün, sırf göbek atmayı sevmiyorum diyeydi sanırım.
neyse gelelim konumuza;
ne diyor aga bu türküde abimiz?
ip attım ucu kaldı da
darazda gücü kaldı
ben sevdim eller aldı da
içimde acı kaldı
anladık mı?
olum adamın sevdiği, yâr olmamış adama. ağıt yakıyor lan adam. bildiğin aşık ağıtı...
devam edelim;
anmayı yüke koydun da
ağzını büke koydum
aldın yari elimden
boynumu büke koydun
astarda urganım var da
yün, basma yorganım var
o yar senin derlerse de
on koyun kurbanım var
ankara'nın bağları da
büklüm büklüm yolları
ne zaman sarhoş oldun da
kaldıramıyon kolları
olum adam ölüyor lan. adam alkol komasına ha girdi, ha girecek derdinden siz hala kalkıp göbek atıyorsunuz, ayıptır olum lan insanlık bu kadar öldü mü? o şıklattığınız ellerinizle azıcık saksıyı karıştırın, kaşıyın da biraz düşünün lan adam nasıl zil olmuşsa kollar, bağımsızlığını ilan etmiş; beynin emirlerini yerine getiremez hale gelmiş.
"acı çekene saygı" diye boşa demedi herhalde cesar mendoza abimiz. biraz saygı lütfen...
not: bu tespite dayanak oluşturan küçük teyzemin ortanca oğluna selam olsun.
