günlüğün bu günlük olan bölümleri burada bitiyor...

ihtiyar asker halen etrafta yok...

bu arada ağlamıyorum gözüme toz kaçtı...

Haaaha sogandir o soğan

Çok güzeldi
Eline sağlık

Bekliyorum

Bendeeeee

...

Geç gelen rez okurum bi ara

Rezerved ayrac 11

Rezerved ayrac 11

ihtiyar askeri bugün tekrar gördüm bu sefer yanında birisi daha vardı.
aşağı yukarı aynı yaşta olabilirler..
sonra geri kayboldular..

13 AĞUSTOS 2016
CUMARTESi….
POLATLI…..

Hastalığın etkileri sivil hayattan daha fazla orduyu vurdu aslına bakarsanız.
Sabah evden çıkıp marketten 2 ekmek ve 4 yumurta almanız gerektiğini size ya anneniz yada eşiniz söyler ama orduda durum böyle değil tahmin ettiğiniz gibi.
Yapılacak bir iş için emirler yayınlanır, emiri yerine getirecek olan kişiler bulunur , emir yerine getirilir ve sonrasında netice incelemesi yapılır falan filan.
Bu işler yapılırken sürekli emir komuta zinciri içinde hareket edilir ve sürekli hiyeraşi işler.
Şimdi düşünün bu zincirin tek bir halkası yok olursa ne olur ?
Bütün düzen sekteye uğrar değil mi ?

Zincirin parça parça olduğunu düşünün şimdi…..
Sistem işlemesini bırakın , düzen falan kalmaz ortada….
Orduda olanda tam bu örneğe göre bir olaydı işte.
Hastalık Genel Kurmay’ı kırıp geçirdi resmen. Emir almamız gereken , emir vermesi gereken herkes yürüyenlere dönüştüler.
G.Doğu ve D. Anadolu bölgeleri tamamen kontrolden çıkmıştı zaten bölgeye gönderilen HAYALET TiMi de başarısız oldu.
Aslında başarısız oldu denemez..

Bu gibi eğitimli kişiler düşman odaklı çalışırlar ve karşılarına düşman çıkartırsanız kırıp geçerler.
Bölgede düşman tanımına uygun bir şey olmadığı için operasyon başarısızlıkla sonuçlandı.
Siz ikiniz o timden belki de hayatta kalan tek kişiler olabilirsiniz…
Sonradan tüm TÜRKiYE’DE değilde bölgesel olarak savunma hatları oluşturmanın daha mantıklı olduğu düşünüldü çünkü savaşılan şey sadece yürüyenler değildi.
Sizin çatışmaya girdiğiniz bunların sadece bir koluydu.
Kendilerine YALNIZ KOMANDOLAR diyen bir topluluğun parçasıydı ANKARANIN tüm kontrolünü kendilerinde topladılar.
Zamanında boşaltılan tüm askeri alanlardaki araçlara el koydular sonrada önlerine geçen herkes ile çatışmaya girmeye başladılar.

ilk başlarda Ankara da bu grup gibi onlarca grup vardı sonradan ya kendi rızaları ile bu gruba bağlandılar yada bertaraf edilip yok edildiler.
Zırhlı birlikler, Etimesgut askeri havalimanı ve Mebs okul komutanlıkları ilk düşen yerlerdi sonra bunları diğer birlikler ve komutanlıklar izledi.
Şimdilik durumumuz gayet iyi…
Bölgesel emir komuta sistemi çalışıyor ve emir komuta zinciri işliyor.
bu çapulcu pisliklerde kendi rollerini oynayarak her hafta mutlaka taciz ateşinde bulunuyorlar.
Aldığımız haberlere göre diğer illerde kurulan askeri birliklere de bu şekilde saldırılar oluyormuş.
Ana karargahımız şu an için ESKiŞEHiR 1 . ANA JET ÜS KOMUTANLIĞI…

Katılımlar öncelikle burada toplanıyor ve sonrasında dağıtımları yapılıyor.
Dünyada da durum çok farklı değil.
Artık çıkar çatışmaları bir yana bırakıldı ve bu belayı başımızdan defetmek için küresel bir seferberlik başlatıldı.
Almanya ve Rusya sürekli olarak mühimmat üretimi yapıyorlar. ABD kendi kıtasındaki olayları kontrol etmek için mücadele veriyor.
Bizde kendi etrafımızdaki ülkelere elimizden geldiğince takviye yapmaya çalışıyoruz.
Fakat aynı Türkiye’deki gibi dünya üzerinde de KARANLIK BÖLGELER var ve buralarda ne yapıldığına dair hiçbir bilgimiz yok.
Çeşitli ülkelerin buralarda bazı çalışmalar yaptığını biliyoruz ama çalışmaların ne üzerine olduğunu ve ne durumda olduklarına dair hiçbir bilgimiz yok.
Gelin size etrafı gezdireyim kaç gündür dışarı çıkmıyorsunuz.

Konuşan kişi TOPÇU VE FÜZE OKULUNUNDA kurulan savunma hattının komutanı ALBAY BORA ADIGÜZELDi.
Zamanında topçu sınıfı astsubay ve subay yetiştiren bu yer artık bölgesel savunmanın adı olmuştu. Burayı önceden görmüştüm fakat şimdiki hali gerçekten bir kaleyi andırıyordu.
Birliğin bütün sınırları 5 metre boyunda ve 3 metre kalınlığında büyük beton duvarlar ile korunuyordu.
Her yirmi metrede bir nöbetçi kuleleri sürekli etrafı izliyordu.
Nöbetlerde sık karşılaşılan durum olan sıkılma ve uyku olayı burada çözülmüş gibiydi askeri varlığın fazlalığından dolayı nöbet vakitleri bir ile bir buçuk saat ile sınırlıydı.
Sabah nöbet tutanlar gece, gece nöbet tutanlar sabah nöbet tutmuyordu.
Durum kontrol altındaydı yani.

Askerin dışarı çıkmaması için ellerinden gelen her şeyi yapıyorlardı.
Albay’a Hulusi nerede diye sordum şu an için yapılması gerekli olan önemli işleri olduğunu söyledi.
Tepemizden sürekli olarak helikopterler geçiyordu.
Acele işleri olduğu belli olan askerler yanlarımızdan geçiyorlardı ellerinde kağıtlar olan rütbeliler Albay’a bir şeyler sorup duruyorlardı.
Tam bir işleyiş vardı burada.
Ve daha önemlisi…
Yaşayan ve nefes alıp veren insanlar ile doluydu…..
ilerdeki askeri lojmanların orada ne var diye sordu Kutay.
Çok büyük bir lojmanı vardı buranın.

Orada bölgede hastalığı kapmamış olan sivil halk kalıyor dedi Albay.
Sivil halkmı dedim.
Şaşırmıştım….
Kadınlar…
Çocuklar….
Bebekler….
Evin erkekleri genelde burada bizlere yardım ediyorlar, askeri konularda bilgisi olanları değerlendiriyoruz dedi Albay, diğer konularda bilgisi olanlarıda bilgisi dahilinde yardım etmesini sağlıyoruz.
Bebekler….
MERT ALi……
Lojmana gideilirmiyiz diye sordum. Tabiki dedi Albay….aslında yapmam gereken işler var sizler canınız ne istiyorsa yapabilirsiniz.
Burak, Kutay silah bakım merkezine doğru gittiler.
Doğan elektronik sistem merkezine gideceğini söyleyip yanımdan ayrıldılar
Sadece ben ve gölge kalmıştık.

Gölgenin durumu iyi kurşun karnının içinden hiçbir organa zarar vermeden delip geçmiş. Doktor ilk defa bir köpeğe bu şekilde bir ameliyat yaptığını söyledi. Yaralarının çabuk iyileşmesi için hareket etmesi gerekiyormuş.
Bide yaraları enfeksiyon kapmasın diye yeşil bir sprey sıktılar. Güzelim köpeği marul gibi yaptılar Burak baktıkça gülüyor.
Gölgenin yanına eğilip sevdim….
Bir yanım lojmana gitmek istiyor diğer yanım ise gitmek istemiyordu.
Oğlum aklıma gelebilirdi ve kapatmaya çalıştığım yaralarım yeniden kanayabilirdi.
Bunları düşünürken kendimi lojmanın kapısında buldum.
Farkında olmadan yürüyerek gelmişim çoktan.
Kapıda bir asker nöbetçi bekliyordu…
Selam verdi kapıdan girerken...
Kendimi garip hissettim…
Eski günlerden kalma bi duyguydu bu…
Unuttuğum…

Bende selam verdim askere iyi nöbetler dedim arkasından.
Lojmanın içinden çocuk sesleri geliyordu.
Ayaklarım sanki benden bağımsız gibi hareket ediyordu.
Allah’ım…..
Allah’ım…..
Bir çocuk parkı ve içinde oynayan onlarca küçük çocuk….
Salıncaklarda sallanıyorlar…
Kaydıraktan kayıyorlar….
Birbirlerinin ellerini tutmuş dönerek şarkı söylüyorlar…
Allah’ım ben bu duyguyu tamamen unutmuşum…
Bir tanesi kum havuzunda oynuyor…..
Bir kız çocuğu…
En fazla 2 yaşında…
Önünde kovası ve küreği var…
Kürekle kumu kovaya dolduruyor…
Yanına gittim ve kuma oturdum….
Koskoca adam gittim kızın yanına oturdum.
Gölgede kızın öteki yanına yattı…..
Annesi geldi yanımıza gölgeye baktı merak etmeyin dedim düşman olmayan kimseye zarar vermez.
Kızın adı senaymış adını da öğrendim.