içtiği kırmızı şey ise muhtemelen kandı…..
Adam yemeğini bıçakla kesip yerken aynı zamanda konuşuyordu…..
“ evet öyleydim…bende zamanında sizler gibi insandım…sanırım en son karanlık bölgede karşılaşmıştık sizinle….ve evet…bir yanlış insan duygusu daha….MERHAMET….bana acıyıp orada bırakmıştınız…ama durum hiçte sandığınız gibi değildi…isterseniz bir de benden dinleyin….yaklaşık 22 sene önce bilim adamları ve askeri yetkililer bir araya gelerek süper asker projesi yapmaya karar verdiler…dünyanın o andaki askeri varlığı insanlardan ibaretti ve insan denilen organizma kırılgan bir yapıya sahipti…ya insan formunu geliştireceklerdi…yada robot teknolojisine yöneleceklerdi…robot çok pahalıydı…ve yapay zeka denilen şey bir süre sonra özgürlüğünü ilan etme eğilimindeydi….yani kontrolden çıkarsa önünü alamazlardı…bunu yerine insanları geliştirmeye karar verdiler…yorulmayan…uyumayan…denileni harfi harfine yerine getirerek, emirlere uyan bir asker modeli yaratmak istediler…başarılı oldularda üstelik…ilk deneyler oldukça başarılıydı…fakat sonradan vücutlarına aldıkları ilaç beyni ele geçirmeye ve onları yürüyen asalaklara dönüştürmeye başladı….YÜRÜYEN iSMi BURADAN GELiYOR iŞTE…sonra bir gün ortadoğudaki tesis patladı….kim yaptı dersiniz…..evvet doğru tahmin…ordu ve hükümet kanadı yaptı bu işi….çünkü süper asker işi tamamen başarısız olmuştu….insanlarda zaten ortalığın anasını s.kmişlerdi..ne yapalım diye düşündüler ve bu muhteşem fikir akıllarına geldi….madem işin içinden çıkamıyoruz…bizde herkesi bu işe dahil ederiz…ilacın içindeki akıllı virüsler kontrolden çıktı ve iyi huylu olma özelliğini kaybederek kötü huylu olma eğilimine başladı…işin kötüsü atmosfer yayıldığı için ilk anda bir çok kişiye bulaştı…sonrasını biliyorsunuz işte…her yer bunlarla doldu….ama bir sorun daha çıktı ortaya…bunların bir çobana ihtiyacı vardı…bu sırada da bizler ortaya çıktık….ÇOBAN PROJESi….dünyada 10 kişiyiz… vücutlarımıza verilen değiştirilmiş virüs onları kontrol etmemizi sağladı….dahada iyisi…yaralarımızın hızla iyileşmesine yardım etti….yürüyenlerin beyinlerine tam olarak sahip olabiliyoruz….ve ne dersek onları yapmaya başlıyorlar…..ama insan olma özelliğimizi kaybediyoruz….”
“ Peki ya ben neyim “ dedi Akrep….

https://www.youtube.com/watch?v=d1tv-z-TdfU
( bu müzik ile dinleyin )

“ Şu ana kadar….yani geçtiğimiz yirmi yıl içinde Doğan’la birlikte sürekli olarak hayatta kalmak için mücadele verdik…yarına çıkmak için ve yarınları görmek için yaşamaya çalıştık…..bu uğurda bir çok arkadaşlıklar edindik…beraberce mücadele vermeye çalıştık….geride bıraktıklarımız bizlere örnek oldu…önceleri iki kişi verdiğimiz mücadele zamanla diğer kişilerle ortak mücadelemiz haline geldi….sadece kendimizi düşünürken başkalarının da hayatlarında izler bıraktığımızı gördük….tabi ki her zaman herkesle aynı düşüncede değildik….arkamızdan vurmaya çalışanlar da oldu….güvenilir dediğimiz adamlar direnişin içinde değil dışında olduklarını gösterdiler hepimize….dağıltıldık….örselendik…ama vazgeçmedik….bir zamanlar ordu mensubu olduğumuz halde ordunun içinde farklı yapılaşmalar olduğunu gördük….HAYALET TiMi adında bir yapının varlığından haberdar değildik hiç birimiz….KIZIL TiLKiLER adında direnişin temel taşını oluşturan bir grupla tanıştık…..LiDERLERi FIRAT BiZE DiRENiŞiN YAŞAMAK iÇiN DEĞiL YARINLARI GÖREBiLMEK ADINA OLDUĞUNU GÖSTERDi….insanlar tanıdık….bebeklerini sırt çantalarına koyarak kendileri yürüyenlere dönüşmüşlerdi….komutanlar tanıdık…en güvenilir yer dediğimiz yerler düşman kontrolündeydi…karanlık bölgenin kenarında birbirimize sığındık…bu şekilde hayatta kaldık... sadakat kelimesinin güven kelimesinin tam anldıbını bir köpekte gördük…..yaşlandık….dağılmak zorunda kaldık….yıllarca birbirimizden haber alamadan yaşamak zorunda kaldık….AMA TÜM ZAMAN ZARFININ HiÇ BiR DÖNEMiNDE SiZLERDEN AYRILMAK KADAR KOYMADI HiÇ BiRŞEY…..ÇOCUĞUMU VE EŞiMi HASTALIĞIN iLK GÜNLERiNDE KAYBETTiM BEN…..ÇOCUĞUMUN KOKUSU DAHA BURNUMDAYDI ÖLDÜKLERi HABERiNi ALDIĞIM ZAMAN….BÜYÜDÜĞÜNÜ GÖREMEDiM BEN….BABALIK DUYGUSU NASIL BiR DUYGUDUR BiLEMEDiM….BANA BU DUYGUYU YAŞATTIĞINIZ iÇiN HEPiNiZE ÇOK TEŞEKKÜR EDERiM….BELKi SiZLER BiLMiYORSUNUZ AMA BEN GECELER BOYU SiZLER UYURKEN ÜŞÜMEYiN DiYE ÜSTÜNÜZÜ KAPATAN KiŞiYiM….HEPiNiZi EZBERE BiLiYORUM….DENiZiN GECELER BOYU SAYIKLADIĞINDAN HABERiM VAR….ANNESiNiN BABASININ DURUMLARINDAN HABERiM VAR….MERT’iN DELi YATTTIĞINI BiLiYORUM…..HEPiNiZi GENELDE YORGANINI ÜZERiNDEN TEPEN KiŞiLERSiNiZ…SiZLERi ÇOK SEVDiM BEN….HEPiNiZi EVLADIM YERiNE KOYDUM….MERT ALi’M GiBi EVLADIM GiBiYDiNiZ HEPiNiZ….VE ŞiMDi SiZLERiN YARINLARI GÖRMENiZ iÇiN BiZLERiN BABALIK GÖREViMiZi YAPMAMIZ GEREKiYOR….ÇOCUKLARINIZIN BÜYÜDÜĞÜNÜ GÖRMENiZ iÇiN BiZLERiN HAYATLARINDAN VAZGEÇMESi GEREKiYOR….”
Konuşurken sesi titremeye başlamıştı Ahmet’in…neden bu şekilde konuştuğunu anlamış değildik açıkçası…