“ Eskişehir’deki büyük çatışmadan sonra bütün herkesin güvenliği için grup dağılma kararı almışlar…tabi ki bizden habersiz yoksa onların peşinden gideceğimizi biliyorlardı….Furkan’ın geldiği aracın hasarsız olması nedeniyle onun aracını almak istedik….bagajda Hulusi’nin çalışmalarını ve yanımıza Gölge ile Leydi’yi alarak oradan ayrıldık….kendimize gözlerden uzak bir yer arayışımız bizi Türkiye’nin en batısına Çanakkale’ye zütürdü….yıllar boyunca orada gözlerden uzak bir yaşam sürdük…tam 20 yıl boyunca kimseye fazla görünmemeye çalıştık…sadece arada kasabaya inerek ihtiyaçlarımızı karşılıyor sonrada geri dönüyorduk…birim bu git gel halimiz oradaki bir gencin dikkatini çekmiş….adımız hayalet timiydi ama o bizden daha gizli saklı işler peşindeymiş….günler boyunca hem Ahmet’in çantasından çıkan ve sonradan kaybettiğimiz günlüğü bulup temize çekmiş ve hemde bizi takip ederek hakkımızda bilgi edinmeye çalışmış….bu özelliği bile onun GÖLGE TiMi için uygun olduğunu gösteriyor…annesi ve abisi ölmüşler. Sadece babasıyla yaşıyordu…bölge çok açıkta bir yer olduğu için saldırılara müsait….kendine ait bir Pazarı bile var…bu yüzden toplayıcıların hedefinde olmalı…onu oradan alarak babası ile birlikte güvene almamız şart…..sadece babası ve kendisi de değil….RÜZGAR VE DUMAN’da onlarla birlikte…onlarda gölgenin hayatta kalan çocukları…..Leydi sonlara doğru içinde bulunduğu strese dayanamayarak doğurduğu bebeklerini yemeye başlamıştı…zaten sonlara doğru bana ve Gölgeyede saldırdığı zaman yeni doğmuş bebeklerini ondan alarak Leydiyi öldürmek zorunda kaldık….her neyse….çocuk bizi takip ederek evimize kadar gelerek içeri sızmış….ilk başta çok kızdık tabi ama sonradan çocuğun iyi niyetli ve zararsız bir tip olduğunu anladık…zaten bizi bu kadar merak ettiyse sorunlu bir çocuk olmadığına kanaat getirdik…evde konuştuğumuz sırada bir anda evi etrafında helikopterler dönmeye başladı…dışarı çıktığımızda helikopterlerden birisi evin arkasına iniş yaptı ve içinden CAN TEKiN ve HULUSi çıktı….gözlerime inanamamıştım….yıllardır öldü sandığım adam kanlı canlı karşımdaydı….bir an tereddüt etmedim değil aslında…bunun bir plan bir tuzak olduğunu sandım fakat uçuş korkusu olan Hulusi’nin içerdeki duruşu beni bütün bu düşüncelerimden soyutladı. Yıllar önce karanlık bölgede karşılaştığımız adamın şu anda çok daha büyük bir tehlike unsuru olduğunu ve durdurulması gerektiğini söyledi…sonrası malum….gölgeyi yanımıza alarak yeniden Ankara’ya geldik…o zaman tekrar geleceğimi söylemiştim ona….şimdi sözümüzü tutma zamanı….onu orada ölüme terk edemem…”
Gözlerimi ayırmadan dinlemiştim Burak’ı…

“ siz o gün beni bıraktıktan sonra Duman ve Rüzgarı yanıma aldım ve evinizin kapılarını kapattım…ama neredeyse her gün eve uğruyor bakımlarını yapıyordum…akşam olunca gene eve. Dönüyor ve yapmam gereken işleri yapıyordum….sizin gitmenize müteakip gelen helikopterlerden sonra kasabada sizin aslında ne kadar tehlikeli ve gözü kara adamlar olduğunuza dair hikayeler anlatılmaya başlandı…sadece beni getiren kamyonetin sahibi her şeyi görmüştü ama oda durumun ikimizin arasında sır olarak kalacağını bundan kimseye söz etmeyeceğini söyledi….köpekler sizin yokluğunuzda hiç sorun çıkarmadılar…hatta sözümüzden çıkmadılar diyebilirim…evimizin bekçisi oldular bizde onlarla yemeğimizi paylaştık….çok akıllı ve çok zeki köpekler…inanın ne söylemeyecekseniz sanki önceden fark ederek o şekilde hareket ediyorlar…kısa zaman içinde çok alıştık birbirimize…ama sanırım Duman Burak’ı çok özledi çünkü evinize girdiğimiz zaman direk senin odana gidiyor ve elbiselerini kokluyordu….Rüzgar biraz daha metanetli ve sakin gibi….olayın ne olduğunu biliyor, ona göre davranıyor…kasabamızda günler geçerken bir grup toplayıcı geldi ve ürettiğimiz sebzelerden ve etlerden almak istediler istediklerini verdik sadece bize bulaşmamalarını istiyorduk….sonra bu ziyaretler sıklaşmaya başladı….bir süre sonrada ürettiğimiz her şeyin kendimize yeteri kadarını onlar belirleyip veriyorlar geri kalan her şeyi alarak gidiyorlardı….bir gün gene geldiklerinde bu sefer onlara karşı koyduk…aralarından 3 kişiyi öldürdük….geri geleceklerini söylediler…geldiklerinde sayıları 100’ü aşıyordu….kasabayı olduğu gibi kurşuna dizdiler….babam beni korumak için eve saklanmamı istedi ama ben yapmadım….Burak’ın evinden bulup getirdiğim silahlardan birini babam aldı ve 4 kişiyi vurarak öldürdü….geri kalanlarda babamı vurdular…babamın en son sözleri BÜYÜDÜĞÜNÜ GÖREMiCEM SANIRIM….SENi KORUYAMADIĞIM iÇiN AFFET BENi idi….babamın elinden silahı aldım ve Duman ile Rüzgar’ı yanıma alarak çatışarak Burak’ın evine doğru gittim…eve vardığım gibi köpekleri mahzene kapattım…kendimde evin kapısının önünde bir müddet çatışmaya devam ettim….sonra evin etrafında helikopterler belirdi….beni öldürmek için bu kadar araca ne gerek var diye düşünmedim değil aslında…sonrasını biliyorsunuz zaten…..HAYATIMI KURTARDINIZ….”
Konuşurken Duman ayaklarının dibinde yatıyor Rüzgar ise garip ama ipek’in yanında duruyordu….