ankara bebesiyim la ben

Sezen aksu - yanmışım sönmüşüm ben

Benim liseden, üniversiteden arkadaşlarım var incide onun dışında mantık hatası arayan bi yannan kesim var. inanmıyorsan okuma amık!

Lisede böyle değildim ben. Etlik Anadolu lisesinde okudum ben liseyi, liseyi okurkende çok şekilli arkadaşlarım vardı ama ben mülayimdim çünkü bir evin bi oğlu olarak büyüdüm. Aile altın kafeste içerisinde pamuklara sararak büyüttü beni. Hepimizi değiştiren, bu hayata düşman eden illaki bişeyler olmuştur benimde oldu. Ben ilk ve son kez lisede aşık oldum. Şimdi liselerde var mı bilmiyorum. 2 sene falan önce mf, tm, sos ayrımı yapılıyordu. Neyse ben tm idim Seda diye bir kız vardı tmb de bizde yannan gibi tmlerin en çalışkan sınıfı tmadayız. Seda çok tatlı kız bana o kadar aşık olmasına rağmen tek falasosunu görmedim bana karşı. Ama gitti biz ayrılınca arkadaşımla çıktı, şimdilerde evlenecekler... Hayatın amnk beyler güçlü olmazsanız, kral siz olmazsanız çok istediğiniz şeyleri sizden alırlar Seda sayesinde bunun farkına vardım. Delikanlı gibi arkamı döndüm eyv dedim. Kızla ilerde aynı sınıfa düşmemize rağmen kafamı kaldırıp birkez bile bakmadım, bakamadım. Hayattan aldığım ilk ders, önemli mir farkındalık oldu benim için. Ama beni bu kadar zalim, gözü kara yapan olayın mimarları arkadaş dediğim insanlar oldu...

Lise sondayım, Ankara'da neredeyse her okulda ülkücü teşkilat var. Bizim okulldada vardı. Kaan vardı reyiz çok severdi beni onu bizim ortamlarada soktum. Çevrem genişti, zamanında koşturmuş, halen koşturan herkesi tanıyordum. Okul başkanlığını bana vermeyi teklif etti kabul ettim. Devir teslim videosu falan var hepsini paylaşacağım sizle. Bi gün çıktım okuldan eve gidiyorum ev ile okul arası biraz mesafe var tabi. Bizim mahallede Yasin var tilki Yasin. Fiziksel anlamda da tam tilki kambur, yalancı değişik bir bebe. Geldi yanıma kardeşim kızla konuşacağım yanımda ol morel ver dedi. Okey dedim iki dakika durur giderdim diye düşündüm. Neyse gittik baba sapa bir yere gittik. Az insanın geçtiği sessiz bir yer. Başladık beklemeye amnk 5 dk falan geçti aynı okulda olduğum sevmediğim bi bebe yanında da 2 kiiiii benimde elimde defter kitap diğer elimde cepte. Selamun aleyküm dedi, aleyküm selam demeye kalmadı sol bacağıma lap dedi geçirdi, Yasin sağ koluma girdi, yanındaki bi bebe sol koluma girdi, diğer bebe arkadan boğazıma sarıldı. Benim amıma koydular. Harbiden amıma koydular 30 dk falan ben kendimi savunmaya, onlar beni haşat etmeye çalıştık. En sonunda dermanım kalmadı yere düştüm, kalkmaya çalışırken bu sevmediğim bebe ayağındaki botla suratımın tam ortasına burnuma geçirdi. Yeni ameliyat oldum burundan. Hayatımda çok kavga ettim, çok darbe aldım ama ilkkez kafamda şimşekler çaktı amnk. Suratım dağıldı beyler onunda resmini atacağım amnk. Neyse ben düştüm yere 2.80 yattım 3 dk falan sonra kalktım hayvan gibi dayak yedim ama kalkacak gücü buldum. Görenler araya girdi, acıyarak baktı yüzümün şeklini gören. Acıyan insanlardan hep nefret ettim bu yüzden. Neyse kalktım ben ayağa mahalleden birileri geldi bebeyi çağırdılar beni çağırdılar olayı anlamaya çalışıyorlar. Ankara'da kar car o zaman yerden kar topu yapıp yapıp burnuma koyuyorum o sırada bu bebe ters bişey dedi gene girdik birbirimize. Karakolluk olduk sonra orada dediğine göre daşşağına vurmuşum, daşşaklarından kan falan gelmiş. Ölüm bile iş yapıyor amnk...

Ahhh koca çınar, seni ne hallere, nerelere düşürdük…

Ortaokulun buram buram oyun, defter, kitap, kalem ve silgi kokan sıralarında tanıştım ben Ankaragücü ile o zamanlar 1.ligde Ankara’nın iki temsilcisinden birisi taraftarı ve samimi atmosferiyle sarışın, lacivert gözlü bir sevgilinin çekiciliğini taşırdı. Gel zaman git zaman bende bu atmosferin büyüsüne kapılmış farkında bile olmadan maç günlerini saymaya başlamıştım. Bir süre sonra maçlara yalnız gitmemeye mahallede arkadaşlarla gitmeye başladık, tabi ben artık lise öğrencisi olmuş hayatın yeni renkleriyle tanışmaya başlamış ama Sarı ile Lacivert’in aşkına hep hayranlık beslemiş, gönlümde ayrı tutmuşumdur tıpkı Ankara gibi. Soğuğuyla donduran, ayazı ile kesen, bazı günler kar yağsın diye dua ettiren Ankarayı hangimiz ölesiye sevmedik ki? Gurbete okumaya, vatani görevi yapmaya yahut ekmek parası kazanmaya gittiğimizde hangimiz özlemedik Ankarayı? Hangimiz özlemedik 19 Mayısın kış ortasında iç ısıtan, aşkımızdan formalarımızı çıkarttıran atmosferini? Üniversite okumak için Kıbrıs’ta olsam bile gönlüm hala Ankara’da, aklım hala Ankaragücü’nde, sahada ter döken, bu takımın zor gününde arma için buradayız diyen çocuklara inancım sonsuz. Onların yürekleri, bizim desteğimiz bu takımı yeniden diriltecek, buna hepimiz inanıyoruz!

Ama bir zamanlar kimse bu takıma sahip çıkmadı,

Maçı izlemek için bilet parası bile vermezdik hatta istanbul’un güzide takımları gelince bedava bilet bulabilmek için birbirimize girerdik. Muhakkak hatırlarsınız o günleri, biraz hafızanızı yoklarsanız muhakkak canlanır o günler gözünüzde. Bugün kimse çıkıp ona buna kızmasın! Hakkımız yok! 1.ligde oynayıp taraftarının 5 liraya bilet bulabildiği başka bir kulüp var mı? Biz zamanında bilete 5 lira verirdik. Ucuz olsun diye işporta atkı, işporta forma alırdı bu taraftar. Peki şimdi kim kazandı? Ankaragücü’nü ellerimizle uçurumdan aşağı bizler ittik. Bugün bütün bir kent birbirine kenetlenmişken bir gün gene 5 liraya bilet alacaksak aynı şeyleri yapacaksak kendimizi yormanın hiç lüzumu yok! Kenetlenip diriliş yoluna çıktıysak takıma, yönetime ve oyunculara daima sahip çıkmalı, daima arkalarında durmalıyız tıpkı şuan yaptığımız gibi. Bu takım, bu taraftar, bu yönetim bu işi başaracak çünkü Ankaragücü camiasındaki herkesin inancı sonsuz. Biz bu hızla gidersek süper lig şampiyonu bile oluruz. Biz takımına sahip çıkan, bedava bilet bulma uğraşı içine girmeyen, lisanslı ürün kullanan büyük bir camia olma yolunda emin adımlarla ilerliyoruz. Eğer bu takımı can-ı gönülden seviyor, sevgilinin ben mi? Ankaragücü mü? sorusuna Ankaragücü diyerek cevap veriyor ve maçlarına gün sayıyorsan, sende bu takıma, bu renklere, bu kente her alanda, her anlamda sahip çıkmalı ve onu lekeleyecek, ceza almasını sağlayacak davranışlardan kaçınmalısın çünkü bugün Ankaragücü’nün her maçına giden, gittiği her maçta 90 dakika hiç durmadan destek veren, armanın peşinde kilometrelerce yol yapıp deplasmanlara giden, hayattaki önceliği her zaman Ankaragücü olan, yaşdıbını Ankaragücü’ne göre şekillendiren, evlenecekse düğün tarihini, tatile gidecekse yıllık izinini maç tarihine göre ayarlayan taraftarlara ihtiyacı var!!!

iyi günde, Kötü günde hep beraberiz

Çünkü biz ANKARAGÜÇLÜYÜZ!!!