23 nisan 1933 yine güzel törenlerle kutlandı. çocuk bayramı da başlamıştı. gazi törenlerden sonra eve döndü. büyük oturma odasında afet hanım, sabiha ve rukiye ile oturuyordu (manevi kızları). gazi'ye plağa ses kaydeden yeni buluş bir aygıt armağan etmişlerdi. konuşuyor, seslerini plağa kaydediyor, plağı çalıp konuşmalarını dinliyor, çok eğleniyorlardı. başyaver telefonla dr. reşit galip bey'in ziyaret için izin istediğini bildirdi.
+ "nerde şimdi?"
- "burda efendim, yaver odasında"
+ "yukarı gelsin."
doktoru üst kata, oturma odasına aldılar. bu pek az kimseye tanınan bir ayrıcalıktı. doktor dördünün de elini sıktı, 23 nisan bayrdıbını kutladı. otururken afet hanım'a bir kağıt uzattı. dedi ki:
"sabah ilk bayramlaşmayı kızlarımla yaptım. onlara bir şeyler söylemek isterken, bu and meydana çıktı. işte cumhuriyetimizin 23 nisan çocuklarımıza armağanı."
afet hanım gazi'ye baktı, onayladığını görünce andı yüksek sesle okudu:
türküm doğruyum çalışkanım
yasam küçüklerimi korumak
büyüklerimi saymak
yurdumu budunumu özümden çok sevmektir
ülküm yükselmek ileri gitmektir
varlığım türk varlığına armağan olsun
andı gazi de beğendi. toplumu millet yapma, iyi insan ve iyi yurttaş yetiştirme yolunda yararlı bir uygulama olacağını düşündü.
eğitim bakanlığı talim ve terbiye kurulu 10 mayıs 1933 gün ve 101 sayılı kararla öğrenci andının ilkokullarda her sabah, her sınıfta birlikte ve özenle okunmasını kararlaştırdı
(dipnot: 1938'den sonra 'budunumu' sözcüğü 'milletimi' diye değiştirilmiş, and'a bazı eklemeler yapılmıştır.)
---
kaynak: turgut özakman - cumhuriyet 2.cilt
