anasının amı bir hayat

@11sağ tarafta başlık takibin yanındaki + ya bas kardeşim.
@10 eyvallah. benden sana gelsin madem. http://www.youtube.com/watch?v=Tp2T3rio82w

Sınıfta her şeyin benim tarafımdan yapıldığı, hocalara karşı binliklerin, kapı kırmaların, gırgır şamataların, ders asmaların, organizasyonların, herşey ama herşeyin. Hani vardır ya zengin binleri, kızlar etrafında dolanır, diğer züt herifler de yalakalık yapar bişeyler koparabilir miyim diye? Aynı işte. Ama tek farkımız o kadar zengin değildik. Ama insanlara kattığım enerji, her dakika yüzlerini, yüz hatlarını ağrıtacak kadar sırıttırma yetisi beni onlara benzetiyordu.
Ama yukarıda da söyledim, insanlar huur çocuğu. Herkes herşeyden faydalanmaya başlar olmuş. Her zaman çağrıldığın, her fırsatta görüşmeyi isteyen arkadaşlarının bir zaman sonra sadece onları mutlu ettiğin, güldürdüğün için çağırdıklarını öğrenince anlıyorsun bunu mesela.

Şöyle bir yazı vardı bir resimde, şimdi onu bulamadım ama belki yazıyı okuyanların hafızasında canlanır o resim.
Tam olarak da buydum ben bir zamanlar..

Komik insanlar:
- Sizi hep güldürürler,
- Komiktirler,
- Her zaman yanınızda olur, size destek olurlar,
- En iyi arkadaşınız, kankanız olurlar,
- Hep gülerler,
- Dertleri yokmuş gibi davranırlar,
- Ve dertleri olduğunu birisi fark etmeden ve sormadan dertlerini anlatmayacak kadar naif ve utangaçtırlar aslında,
- Bu yüzden dertleri yok sanırsınız ve sormazsınız bile,
- Yalnız kalırlar,
- Çünkü çoğu insan onlarla moral bulmak, gününü değerlendirmek, gülmek veya eğlenmek için konuşur,
- Ertesi gün kimsenin aklına bile gelmezler,
- Bunun farkına varırlar, hayattan soğurlar, acı çekerler ve mutluymuş numarası yapmaya devam ederler.
- Nerden mi biliyorum? Ben de o komik insanlardan biriyim

ilk babamın ben dövmesiyle kendime geldim. Küçüktüm o zamanlar, herşeyi kavrayamıyordum. Hayat nedir, ekmek parası nedir, aşk nedir sevgi nedir. Gerçi sevgi bilindikti. Annenin şevkatiydi.
Babamın dövmesinden kurtarmak için kafasına çaydanlık fırlatmaktı çocuk şevkatide.
Hatırlarım bak küçüklerde bir katalitik vardı. Onun üstüne çıkar alırdım babamın o zamanlar ilk aldığı a1018 telefonu. Ta o zamanlardan geliyor şu teknoloji meraklılığı. gib kadar boyunla katalitiği çek, sehpayı koy, çık üstüne al telefonu.
Kurcaladıktan sonra da tekrar aynısını yap işlemlerin, ha telefonuda kilitlemeyi unutma tabii..

@16 onunla benim ne alakam var onu anlayamadım, ama yinede göz gezdiririm birazdan.

Bir de sigaraya başladık be güzel kardeşim. Çok da iyi sandık. Maharet sandık. Şimdi küfürler ediyorum, dıbına koyayım diyorum o kuzenimin bana ilk sigara uzatışını.. Keşke almasaydım diyorum, mahalleden kızlar geçiyor hava atarız diye içelim dediğimi hatırlayıp kendime defalarca sövüyorum.
Ve şimdi bir sigara daha yakıyorum size bunları anlatırken.

Bu şekilde geçti benim lise hayatım. Hayatım boyunca şöyle doğru düzgün alışverişe yeni yeni çıkmaya başladım. ilk defa kendi beğendiğimi kendim aldım, ilk defa korkmadan bir dükkana girdim, seçtim, aldım ve çıktım. Bunca yıldır yaptığım şeyin bana yapılması tuhafıma da kaçmadı değil tabi..
Dükkana gelen bir insanı mutlu edebilmek için hizmet etmek. Ben buna alışmışım yıllar boyu. Kendinden küçüklere abi çekmek, abla çekmek. Sırf patron dedi diye işte bunlar.

Öyle böyle lise bitti ite kaka, hiç bir şey bilmeden başladığım bu teknoloji işlerine dalıvermişim birden. Lise 2 de hediye gelen ilk ikinci el bilgisayarımla öğrenmişim her şeyi. Bize düzgünü gelir mi ki? Herşeyi sıkıntılı, hergün bir sorunu çöze çöze öğrenmişiz bunları biz. Liseden de biraz programlama kapmışız, güzel bir projeyle tubitaka katılmışız. Kafam basıyormuş demekki o zamanlar bu işlere. Programlama dedinmi benden soruluyordu o zamanlar. Hocanın cevap kağıdındaki yanlışlıktan ötürü yırtıp, benim sınav kağıdımı cevap anahtarı yaptığını bilirim o zamanlar. Hoca masasında oturur, ben gezerdim programlama derslerinde masa masa diğer arkadaşların sorunlarını çözmek için.

eee, lise de bitti, tutturduk mu be kardeşim kendi bölümümüzü üniversitede. tamam dedim bu da geçer, bildiğim şeyler zaten yahu.
Herşey iyi hoş, okul kolay da, şehir dışında okuma işini unuttuk be kardeşim??
Aylık 300 lirayla nasıl biter bu okul?
Çalışmadan etmeden nasıl yeter herşeye bu para. Kira mı vereceksin, yemek mi yiyeceksin, kitap mı alacaksın, yoksa iki kız tavlayıp azıcık ona bakıp kıza mı çakacaksın?
Hangisini yapacaksın sen söyle ?

E mecbur, karıyı kızı eliyorsun kafadan. Gerçi deneyelim dedik şansımızı, yeter dedik paramız pulumuz. Bi yola girelim dedik ama gördük ebemizin dıbını tersten.. Onu da zamanı gelince anlatırım.
Yarın yine devam edicem, okuyan okumayan herkese selamlarım olsun, üzmeyin kendinizi, ve azıcık şu yazdıklarımdan ders çıkarın..
Görüşmek üzere.

Hey ne oluyor

rezerved

http://inci.sozlukspot.co...hale-geliyor/@dunyalideri bunu oku

Çoğu zaman da yağlı olur zaten pantolon. Ayakkabında yağ içinde kalmıştır her gün çalışmaktan. O tavuk yağı çıkmaz kardeşim pantolondan gömlekten. Kokar birde leş gibi. Kimisi der bu çocuk kokuyor diye belki, onların ben dıbına koyayım ama delikanlıları da var şu hayatta. halen canım kanım kardeşim bildiğim adamın bana yeni aldığı ayakkabısını verdiğini bilirim lise vakti. Halen saklarım bak o ayakkanıbıyı kaç senedir. Bazen buluşunca giyerim bak derim oğlum sen vermiştin bana bunu..
Aslında zaten bir o bilirdi benim durumumu. Çünkü demin yukarda anlattıklarımı çoktan atlatmış, herşeye rağmen kimseye hiç birşey belli etmeyen, sürekli gülen, insanları eğlendirmekten başka bir vazifesi olmayan bir insan haline gelmiştim.

Zaman geçti, liseye geçtik. Ama biter mi?
Adam benim hayatımı önceden yaşamış sanki söylemiş cümlesini; 'durmak yok yola devam'..
Aileden alınan harçlıkların tadı güzeldir heralde, pek fazla tadına bakamadım ben o duygunun. Hep kendi çalıştığımı yedim. arada kendime sürprizler de yapmadım değil tabi. Simit ayrandan sonra çikolatamızı yiyorduk paşalar gibi.
Siz hiç yaşadınız mı okul pantolonunuzun patlak olduğunu. uzun eşek oynarsın patlar gider diktirrisin.
Ama fermuar kısmı patlaktır, 3 ay boyunca gidersin öyle okula her hafta sonu annene diktirip..

Gerçi babamın gücü sadece bize yeterdi. Annem yetiyordu ona. babamdan daha baba, daha erkekti. Vurdummu oturtuyordu, babam gıkını çıkartamıyordu.
Nasıl oluyor anlamıyorum. O zamanın uzman tank çavuşu olan adam bir kadından nasıl fırça yerdi halen aklım almaz.
Tabi kandan gelen birşey bu. Ananemde çok katı bir insandı. O da vurdummu duvara yapıştırıyordu beni.
Kanda var kanda...

O zamanlar kavga dövüş gidiyordu ailemiz. Bir ara düzelir gibi oldu, sucu dükkanı açtı bizimkiler. iyi kötü yuvarlanıyordu, eve ekmek geliyordu. Birde pejo motor vardı tabii. E anasının amı gibi sular elde taşınmaz ya..
Ne oldu ne bitti bilmiyorum ama o dükkanımız kapandı. Hayatımızda tek kendi işimiz vardı, oda bin oldu.. Birdaha aile böyle beraber, böyle kavga gürültülü ama iç içe olamayacaktı..

http://www.youtube.com/watch?v=Tp2T3rio82w
Nedense bu şarkı beni mutlu ediyor. Mutlu ettiği yandan hüzünlendiriyor da. Karmakarışık bir durum..
Ama sigarama da eşlik ediyor, en çok bunu seviyorum..

--spoiler--

--spoiler--

O sucu dükkanının kapanışından sonra evde similti gibi takılan babamdan bıkmış olacak ki, annem izmire taşınmaya karar verdi. Evet karar verdi, fiilde de bahsedilen imgeden anlaşılacağı gibi tek başına, bizsiz.. Çekti gitti.
Ama planında varmış, 1 hafta sonra babamdan bizi getirmesi istedi. Getirecek, ve sonra ne isterse onu yapacaktı, hayatını yaşayacaktı.
11 ve 8 yaşında iki erkek çocuğunu otobüse bindirip kestirmeden başladı sanırım hayatını. Bu kadar da züt olunmaz ki...
Tıpkısının aynısı olduğum adama ilk defa o an nefret etmeye başlamıştım. Beni körükleyen oydu, ama seviyordum ya. Çünkü o adamdım ben, tıpkısının aynısı..

izmire geldiğimizde otogarda bizi karşılayan anneme sevinip kucağına atlamıştım, bunu çok iyi hatırlıyorum. Ve bizi zütürüp yokluktan bir depoda 1 hafta boyunca yatırmasını da...
Ne yapsın ki? Hiç bilmediği bir şehire gelip 1 haftada ev tutup donatabilecek miydi ki için mobilya ve eşyalarla ?
iyi veya kötü, bu bizim başlangıcımız olmuştu. iyi değil, devam hep ama hep kötü olmuştu..