anasını satiym ne biçim hayat

2 tane dayım vardı. büyük dayım okuyamamıştı. tır şoförlüğü yapıyordu. hâla da devam ediyor şoförlüğe. ama küçük dayım okumuştu ve polis olmuştu.
şu işe bakın ki cinayet masasında amirliğe yükseldi. ama tayini ankaraya çıkmıştı. yani çoktandır görüşemiyorduk. taa ki ben ankarayı kazanıncaya kadar.
---
kendisini gerçekten çok takdir ediyorum. abisi okuyamamıştı. dedem de okumamıştı fıstıkçılık yapıyordu. öyle bir ailede , okuyan ilk kişiydi.
büyük başarı doğrusu .
ama beni o günler bu başarısı ilgilendirmiyordu. adam cinayet masasındaydı. ve bu soruşturmalara kendisinden daha yakın kimse var mıydı?
---
sayımı ziyaret etmek için emniyet müdürlüğüne gittim. kendimi orda tanıttım ki sonraki gelişlerimde arıza çıkarmasınlar.
yolu gösterdiler bana. dayımın odasına girdim . beni görünce hem şaşırdı hem sevindi.
- gel bakalım keranacı niye gözükmüyosun çoktandır?
- dayı işte sınavları vermeye çalışıyordum . zor bir bölüm seçtim sonuçta.
- doğru doğru. ne içersin? çay kahve?
- çay varsa bi bardak içerim
- muhittin ! iki çay kap gel !

aramızda böyle bir diyalog geçti. daha gerisi de var ama sıkılırsınız diye bahsetmicem. çünkü hâl hatır sordu baya bi . annemi sordu, babamı sordu... neyse , bizi ilgilendiren kısma gelelim:

- dayı bu dosyalar nedir?
onlar bize ulaşan kayıtlar ne oldu ki
-hiiç benim üni. nin ismini gördüm de
-haa önemli değil iletişimde okuyan bir çocuk. eve escort getirmiş. o da kendisini öldürüp parayı aıp kaçmış.
-zaten niye bu insanlara güvenip te eve getirirler ki değil mi dayı
-doğru doğru . aman ha sen sakın uğraşma escortla falan derslerine bak. sonra sana kız mı yok hee ehehehe

konuşma daha devam ediyordu . biraz daha sohbet edip ayrıldım ordan. istediğim şeye ulaşmıştım.
polisleri yanlış yönlendirmeyi başarmıştım. o keyifle çıktım oradan ve gittim kampüse , geçtim bir kafeye. keyif kahvesi içtim bir tane. o esnada etraftaki kızları kesiyordum.
biz de erkeğiz sonuçta yani . hem de keyifliyim . dedim biraz kaçamak yapayım.

kafede otururken bir kızla gözgöze geldik. bana bakıp gülümsüyordu. iş attığını zannettim ama hayatımı değiştirecek kız olacağını nerden bilebilirdim?

kızkıza gelmişlerdi. bir yandan kahvesini yudumluyor, bir yandan da göz ucuyla bana bakıyordu.
kahvemi bitirip hesabı ödedim. o sırada kıza bakış attım ve dışarda beklemeye başladım.
bir müddet bekledikten sonra kız da dışarı çıktı. çünkü arkadaşlarının yanında kendisiyle konuşmaya çalışmam ters etki yaratacaktı.
- ne kadar güzel bir bahar günü değil mi?
-evet doğru
-bölümünüz nedir acaba sizi kampüste ilk defa görüyorum
-ben tıpta okuyorum. daha ilk senem olduğundan karşılaşmamışızdır

bir meslektaşla karşılaşmıştım . ve heyecanla konuşmaya devam ettim:
- öyle mi? ben de tıp 3 te okuyorum. meslektaşız desene.
-(gülümseyerek) doğru meslektaş . ama 6 sene var önümde.
- hızlı geçiyor merak etme . bak 3 sene nasıl da geçti hemen. bu arada ismim hakan
- ben de tuğçe
- memnun oldum meslektaşım. umarım daha sık görüşürüz.
- umarım
- neyse benim az sonra laboratuvar dersim var gitmem gerekli. tekrar memnun oldum
- ben de öyle . görüşürüz
- görüşürüz.

konuşmamız aynen böyleydi. birbirimizin gözlerinin içine bakıyorduk konuşurken. kalbim titriyordu sanki. hayatımda ikinci defa bu duyguyu tadıyordum
galiba ona aşık olmuştum...

ders çıkışı eve gidip yatağıma uzandım. kızın yüzü gözümün önünden gitmiyordu. o sarı saçları, yeşil gözleriyle , incecik vücuduyla , o ses tonuyla aklımı başımdan almıştı.
acaba tekrar görmek için aynı kafeye mi gitmeliydim? yo hayır orada ne gezsin şimdi? hem dersi vardı zaten. fakülte çıkışında beklesem?
gene olmazdı beni abaza sanardı heralde. neyse yarın görürüm...
düşüncelerim birbirine girmişti.

---
şimdiye kadar işlediğim cinayetlerde , hep birilerini gözüme kestirip sonra işini bitirmiştim. ama bu kızı gördüğümde öldürme hissi yok olmuştu. demekki güzel duygular, her insanı değiştirebiliyormuş. aşık olmuştum ve ondan başkasını düşünemiyordum. galiba içimdeki katil gitmişti.
daha doğrusu gittiğini sanıyordum...

---

ertesi sabah uyanıp fakülteye gittim. dersten çıktığımda karşıdaki bankta tek başına oturuyordu. yanına gitmekte tereddüt ettim ama sonunda gitmeye karar verdim. yanına oturduğumda üzgün olduğunu gördüm.
çok tuhaftı onu üzgün görünce ben de üzülmüştüm. galiba gerçekten tutulmuştum.
konuşmaya çalıştım:
- neyin var tuğçe , neden üzgünsün?
- sözlüde hoca beni kaldırdı yapamadım. hiçbirşey bilmiyorum. bu gidişle sınıfta kalıcam. kalırsam aileme ne derim?
-istersen sana ben yardımcı olabilirim
-nasıl?
-bu seneki derslerini tekrardan özet geçerek önemli yerleri anlatırım. sen de sınıfını geçersin
-gerçekten mi ? çok teşekkür ederim hakancığım , nerde çalışabiliriz?

bir anda hakan"cığım" olmuştum .resmen fırsat ayağıma gelmişti. onunla iyice yakınlaşıp ilişki kurabilirdim. ve ona şu teklifte bulundum:
- benim evde çalışmaya ne dersin? kütüphanede çalışırsak insanlar seslerimizden rahatsız olabilir.

o da iyi niyetime inandı ve kabul etti:
- tamam olur. ne zaman başlarız?
-bu akşam başlayalım istersen
-tamam olur

sonra tekrar teşekkür edip derse gitti...

ben mutluluktan uçuyordum. hemen eve gidip temizlik yapmalıydım.
---

eve gelip hırdavat malzemelerini yani " hobilerimi" kaldırdım. etrafı süpürdüm . çay demledim. patates kızarttım. sonra temizce giyinip fakültenin önüne gittim ve beklemeye başladım.

çıktığında onu eve zütürdüm. içeri geçtik . biraz sohbetten sonra ders çalıştırmaya başladım...
artık onun yanındaydım. hemen yanında...
ne öldürme isteği kalmıştı, ne katil güdülerim. hepsinden arınmıştım sanki...

ta ki o güne kadar...