anasını satiym ne biçim hayat

dedim ya bu bir ihtiyaç haline gelmişti artık. mutlaka birini daha öldürmeliydim.
kararımı vermiştim. ve şöyle düşünüyordum: korkacak birşeyim yok ki . nasıl olsa 2 cinayet daha işledim. beni tutuklasalar bile bir kez ceza verebilirler. ama tutuklayamazlarsa, sürekli olarak ihtiyacımı giderebilirim.

bu düşünce , katillik boyutunu bir adım daha ileri taşıyan cümleydi işte...

birini daha öldürmeliydim ama kimi? acilen öldürme güdümü bastırmalıydım bu yüzden masum veya suçlu ayırd etmedim.
çünkü her şeye karşı içimdeki katilin bir cevabı vardı:
- ama orda masum insanlar da var , onları neden öldüreyim ki?
- her yaşayan insan zaten birgün ölmeyecek mi
- ama neden ben öldüreceğim ? direk kendileri niye ölmüyorlar?
- çünkü onların kaderleri böyle...

---
evet, -kader- . benim hayatımı bu hâle getiren kelime. bütün cinayetleri sanki kaderlerinde varmış gibi düşünerek işledim. sanki bütün yaptıklarımı allah önceden yazmış gibi. halbuki en başta seçim şansım vardı. ama ben bu yolu seçmiştim . bu benim kaderimdi.
---
bir kurban belirlemeliydim. suçlu veya suçsuz, kadın veya erkek hiç farketmezdi. insan olması yeterliydi...

---
akıllı bir katil , tanıdığı insanları öldüremez. bunu yaşadıkça anladım. çünkü öldürdüğün kişi sana ne kadar yakınsa , senden şüphelenilmesi de kaçınılmazdır.
---
aynı gün , yolda yürüyen orta yaşlı bir adam dikkatimi çekmişti. büyük ihtimalle üniversitede hocaydı çünkü kampüsten ayrılırken bizim hocayla tokalaştı.
işte , bir kurbanı gözüme kestirmiştim.
bu adam benim profesyönelliğimin ilk adımını oluşturacaktı.

gene herzamanki gibi bu kurbanı da takip ettim. ama bu sefer daha dikkatli olmalıydım. çünkü takip ettiğim adam, koskocaman profesördü
polis olayın peşini asla bırakmazdı.

bir iki hafta bu adamı takip ettim. nerde oturuyor, ders saatleri neler, hangi fakülte,vs. herşeyi not alıyordum. çünkü kesinlikle kusursuz olmalıydı bu cinayet.

adam hakkında herşeyi öğrendiğimden emin olduktan sonra, bir plan kurdum. o plan tam bir şaheserdi.

onu kampüs dışında öldürecektim . bu yüzden attığı her adımı , adamın gideceği her yolu , kendisini ölüme zütürecek şekilde hazırlamıştım.

---

bu hoca hakkında edindiğim bilgiler gerçekten benim çok işime yaramıştı. adamda kalp rahatsızlığı vardı ve düzenli aspirin alıyordu.
bu cinayeti de sıradan bir aspirin üzerine kurmuştum. daha doğrusu, aspirinin içindeki şey beni ilgilendiriyordu...

---
aspirinde asetilsalisilik asit denilen bir madde bulunur. kanın sulanması dediğimiz olayı gerçekleştirir .kanın osmatik basıncını düşürerek kalbin yavaşlayan performansına destek basınç oluşturur. bu maddenin hassas ayarı vardır . fazlası ölümcüldür.
---

evinin önündeki parkta gizlendim. çıkmasını bekliyordum. ve adam dışarı çıktı. ama beklemediğim bir şey oldu. bu adamın küçük bir kızı vardı. babasını yolcu etmek için dışarı çıkmıştı.
çocukların kalbi temiz olduğu için onlara malum olur , yani önceden sezerler derler. gerçekten de doğruymuş . kız öperek yolcu ettiği babasını ölüme gönderdiğini sezmişti büyük ihtimalle.
ama benim içimdeki katil duruyormu ki: çocuktur , babası ölse bile çabuk unutur bunlar
diye düşündürerek adamı öldürmeye yolluyordu.

öldürme güdüsü ele geçirince insanı , karşıdakinin ailesi bile olsa , baba olsa , anne olsa farketmiyor. sadece öldürüyorsun . o kadar.

adam evden çıkıp kızıyla vedalaştı. sonra yola koyuldu. kampüse gidiyordu.
ama gidemeyeceğini bilse hiç çıkar mıydı?

---
yolda giderken , ben de arkasından takibe başladım...

cebimde bir şırınga vardı ve içi asetilsalisilik asit ile doluydu.

evet , plan tıkır tıkır işliyordu. son birşey kalmıştı.

---

adam , aspirini tam saatinde alıyordu. takip ettiğim süre içerisinde farkettim ki 5 saat arayla 1 bebek aspirini alıyordu.
bunu zamana vurunca ( geceler dahil) tam o gün yani arkasından takip ettiğim o gün , saat 15:00 da ilacını alması gerekiyordu. öyle de yaptı zaten.
parktan geçerken bir banka oturup dinlenmeye başladı. bellimi az sonra ilacını alacaktı.

bende adamın tam yanına oturdum.
ilacı alacağı zaman , tam aspirini yutarken , iğneyi carotis externaya(şah damar olduğunu söylemiştim) geçirdim.
adam orda kalpten giderken , ben de kimseye görünmeden oradan uzaklaştım...

iyi bir katil, en masum şeyleri bile silah haline getirebilir.
aspirin , kalp rahatsızlığında kullanılan bir ilaçtır. o kadar ki masum.
ama dozu artınça ölümcül bir silahtır.

---
aspirinden yola çıkmamın nedeni, adamın kalp rahatsızlığının olmasıydı.
kalp rahatsızlığı olduğu için sürekli aspirin alıyordu.
bu yüzden otopsi yapılsa bile, kanında asetil... ' den başka madde çıkmayacak, ölüm nedeni aşırı ilaç kullanımı olarak değerlendirilecekti.
---

bu işten de paçayı sıyırmıştım. tamamen kusursuz bir iş olmuştu...

fakat hâla o küçük kızın babasını yollayışı gözümün önünden gitmiyor. her aklıma geldiğinde gözlerim doluyor, boğazımda birşeyler düğümleniyor.
keşke diyorum o adamcağızı öldürmeseydim. ama yapacak birşey yoktu. o güdü sizi ele geçirince , içinizde öldürmekten başka his kalmıyor.
ne merhamet, ne şefkat...

ancak o zamanki düşüncemle tam bir ustalık eseri olmuştu. cinayetten bile şüphelenmeyeceklerdi.

eve vardığımda içimdeki ekgiblik tamamen yok olmuştu. kaç gecedir doğru düzgün uyuyamıyordum zaten. işte o gece acısını çıkarıp tam 11 saat uyumuşum...

---

o sene 3. sınıfı okuduğum için derslerde bol bol kadavra görüyordum(ölü insan). heryer leş gibi kokuyordu formolden dolayı. o kokuyu bir defa alsanız, bir daha doktora gitmeye tiksinirsiniz . (formol , cesetlerin çürümemesi için kullanılan maddedir. tam adı formaldehittir.)

o kadar çok ölü insan görmek, içimdeki o seri katilin iştahını kabartıyordu. sürekli beni öldürmeye güdülüyordu.ben de buna karşı durmuyordum açıkçası, çünkü zaten bir yola girmiştim. ya rezil olacaktım ya vezir. bu yüzden yeni kurban arayışlarına başladım.

fakat profesör cinayetinden sonraki bir kaç hafta vicdan azabıyla geçmişti. o kız çocuğu gözümün önünden gitmiyordu.
bunun üzerine çok düşündüm ve kararımı verdim: çoluğu çocuğu varsa öldürmeyecektim. (tabi içip içip karısını çocuklarını dövüyorsa iş değişecekti)

yeni kurbanı bulmalıydım ama hoca olmamasına dikkat edecektim. çünkü bir hoca zaten ölmüştü. bir hoca daha ölürse soruşturma açılabilirdi.

gözüme bir öğrenciyi kestirdim. hiç tanımadığım( temel kural) biriydi. ama birkaç haftada iyice tanıyacaktım.

...

bunu takip ettiğim süre içerisinde ilginç bilgiler edindim.
tek başına yaşayan, haftada bilmem kaç kez eve kız atan , baba parası yiyen binin biriydi bu çocuk.
derslerini takip ettim. iletişimde okuyordu. ve akşamları mutlaka bara uğruyordu. ordan bir huur bulup , eve getirip yiyişiyordu.

nasıl öldüreceğim belliydi. kurbanı , yine kendi silahıyla vuracaktım.

onu, libidosunun kurbanı olarak gösterecektim...