anasını satiym ne biçim hayat

tuğçenin ölümü beni fazlasıyla sarsmıştı. artık , hayatım asla eskisi gibi olmayacaktı .
ne zaman gülmeye kalksam o gelecekti aklıma ve sessizce ağlayacaktım...
her yediğim lokmada, birlikte yediğimiz yemekler gelecekti aklıma ve boğazımda düğümlenecekti.
çünkü o benim hayat arkadaşımdı . ve o öldükten sonra hayat benim için anlamsız , durgun hâle gelmişti...
artık başkası olmayacaktı hayatımda. hep tuğçenin ruhunu hissederek yaşayacaktım. çünkü tek ve son aşkım oydu...

---
tuğçenin bir tek annesi ve babası vardı . başka kimseleri yoktu. çocuk yapacak yaşı da geçmişlerdi . tek önemli varlıkları kızlarıydı. ama o da sonsuzluğa karışmıştı...
ailesiyle tanışıklığımız vardı . zaten kendi aramızda yüzük takmıştık. niyetimin ciddi olduğunu anlayınca ailesi de ses çıkarmadı ilişkimize.
ama şimdi ne olacaktı? onu bana emanet etmişlerdi ve ben sahip çıkamamıştım.
yapabileceğim tek şey vardı...

---
yazın başında ailesine telefon açmıştım. onun yaz boyu benle kalacağını söyledim.
ama bu yalan onları ne kadar oyalayabilirdi ki ? mutlaka kızlarının sesini duymak isteyeceklerdi. ben de , onları yaz sonuna kadar oyalayabilirsem sıkıntı kalmaz diye düşündüm. ve başarılı da oldum. her aradıklarında müsait değilmiş gibi davrandım. telefonda hep benimle muhatap oluyorlardı.
bir yaz böyle geçmişti. ve ben gerçeği , ancak intikamımı aldıktan sonra söyleyecektim.
fakat bilmediğim birşey vardı ve o da kızlarını ziyarete gelecekleriydi...

---

hastanenin önünde durdum.ve beklemeye başladım...
kısa bir süre sonra bu da çıktı dışarı. ve onu kolundan tuttum :
-konuşmamız lazım

tedirgin olmuştu. çünkü işlediği suçu biliyordu.
-n..ne konuşacaz?
-arabaya atla da gizli şeyler var çok önemli
-bırak kolumu gelmiyorum bir yere
-önemli dedik ya mal mısın
-ya bi gibtir git

dediği anda hemen bıçağı çıkarıp gizlice böğrüne dayadım:
-çabuk içeri gir..

neden eterle bayıltmamıştım? çünkü herkesin içinde çok şüphe çekerdi. herkes onun benimle iyi arkadaş olduğumuzu zannediyordu. kendi ayaklarıyla arabaya binerse şüphe çekmeyeceğini biliyordum...

korkmuş olmalı ki arabaya bindi. ve ben de hemen sürmeye başladım.
her an bana saldırmak için fırsat kolladığını bildiğim için, bıçağı boğazında tutuyordum.
sonra bir yerde sağa çekip durdum.ve hemen eterli bezi bunun suratına yapıştırdım..
biraz çırpındı ama bayılmasına mani olamadı...
geriye tek birşey kalmıştı ve o da kendisini , onun için hazırladığım mekana zütürmekti...

kulübenin önünde durdum ve fatihi içeri taşıdım...

ona özel hazırladığım yatağa bağladım kendisini. ellerini , ayaklarını, boynunu iyice yatağa sabitledim. ve tabi ki gözünü ve ağzını da kapattım.

ama beklemediğim birşey olmuştu..
telefonum aniden çalmaya başladı...

bir katilin uyması gereken altın kurallar vardır. bunlardan belki de en önemlisi , genelde tanımadığın, tanışmadığın kişileri hedef olarak almak gerektiğidir.
çünkü polislerin en başta sorguladıkları kişiler kurbanın yakınlarıdır..

fakat ben o gün o kurala uymamış ve eski arkadaşımı kurban seçmiştim . fakat sadece bununla sınırlı kalacağını düşünüyordum..

---
arayan tuğçenin annesiydi. bizim evin önünde bekliyorlarmış. kapıyı açan olmadığı , ve tuğçeye ulaşamadığı için beni aradığını söyledi.

aslında geleceklerini önceden tahmin etmem gerekirdi. çünkü kızlarının sesini bir yazdır duymamışlardı ve bu da onlarda şüphe uyandırmıştı...

hemen fatihi orda bırakıp çıktım. ve arabaya atlayıp yola koyuldum...
yolda giderken düşünüyordum. çünkü artık yüzyüze gelecektik ve ben tuğçeyi açıklamak zorunda kalacaktım.
çözüm arıyordum kendime. ama maalesef gerçeği açıklamaktan başka birşey gelmedi o an aklıma.
ve sonunda eve ulaştım...

---
gerçekten de kapıda bekliyorlardı. hemen kapıyı açıp içeri aldım onları. ama bana kapı eşiğinde bile tuğçeyi sordular. çaresiz kalmıştım. kapıyı çektim ve bir iki kelime döküldü ağzımdan:
-tuğçe ..ıı.. şeyde..
-nerde oğlum?

öldü diyemezdim. kahrolurlardı. ama o an aklıma doğaçlama birşey gelmişti. ve bu beni kurtarabilirdi.
hemen bıçağı çekip hızlıca ikisinin de boğazını kestim. onlar orada ölürken ben de yarı pişmanlık yarı mutluluk yaşıyordum.
pişmandım çünkü tanıdığım iki kişiyi öldürmüştüm ve bu beni belaya sokacaktı.
mutluydum çünkü ailesini tuğçeye kavuşturmuştum. ve birşey açıklamak zorunda kalmamıştım...

---
kanlarının durduğundan emin olduktan sonra hemen cesetleri çuvallara koydum. yerdeki kanları temizledim.
bunları benim arabaya attım . her delili temizlediğimden iyice emin olduktan sonra yanıma temiz kıyafetler de alıp çıktım...
çünkü bizzat kanla temasta bulunmuştum. ve polisler mutlaka evi arayacaklardı. bu yüzden hiçbir delilin kalmaması gerekiyordu.

---
bu cesetleri tuğçeyi gömdüğüm yerin yanına gömdüm. gene dua okudum ve arabaya binip yarım kalan işimi tamamlamaya gittim...
---
ancak , evi aradıklarında hırdavat gibi bir manzarayla karşılaşmamaları için önceden evde bulundurduğum malzemeleri saklamam gerekiyordu. ama fatihin işi daha acildi . çünkü içimdeki canavar , onu öldürmek için sabırsızlanıyordu. ve ben de ona uydum. ve fatihin yanına geldim...

yanına vardığımda hafiften ayılmıştı. ayıltmak için kolonya kullandım. ayılınca ağzını açıp son sözlerini söylemesine izin verdim. çünkü bu, büyüklüğün göstergesiydi...
-ne olur dur yapma affet!!
-neyi affedeceğim? tecavüzü mü cinayeti mi yamyamlığı mı? hangibirini affedeyim?
-ne olursun bak eskisi gibi devam ederiz ama unut bunu . nolur. içimdeki hislere dur diyemedim o yüzden tuğçeye böyle birşey yaptım.
-onun adını ağzına alma. hem ben sana teklif etmiştim . eskisi gibi devam ederiz demiştim. ama sen ölümü seçtin. bunca yıllık arkadaşlığımızın hatırına bari son isteğini söyle yerine getireyim.
-ne olur !!! ne olurr!!! yapma nolur..
-böyle birşey mümkün değil. hakkını kaybettin .
dedim ve ağzını kapattım. gözleri zaten bağlıydı. ve artık herşey hazırdı başlayabilirdim...

önce elbisesini ameliyata hazırlarmış gibi makasla kestim. çıkardım.

çırılçıplak kalınca, konuşarak işkence etmeye başladım:
-önce tecavüz ettin değil mi? o zaman önce malum organından başlayalım
dedim ve penisinin başına bir neşter darbesi indirdim. inlemeye başladı. kıvranıyordu.
-daha bu birşey değil. boşuna kıvranma
dedim ve penisinin geriye kalan kısmını dilim dilim kesmeye başladım. ben kestikçe o inliyordu. ama sonunda dayanamadı ve bayıldı.
hemen adrenalin verdim ve ayılttım.
gözlerini açtım ve nefretle baktım. ve gözü açık yaparsam daha korkutucu olacağını düşündüm. göz bandını kenara attım ve devam ettim:
-tecavüz ettikten sonra boşaldın değil mi ? al sana !!!
dedim ve testislerine neşteri indirdim.
artık erkek değildi . bütün hayalarını almıştım. ve sırada diğer uzuvlar vardı..
-sonra ne yaptın? dur tahmin edeyim, öldürdün... ama ben öldürmeyeceğim. senin tuğçeden ısırdığın her yer için , o yerlerini tek tek koparacağım bekle sen !!!
ve neşteri bıraktım , biraz soluklandım. ve elime kerpeteni aldım... önce ayak tırnaklarını tek tek söktüm. sonra da el ...

-acıdı mı? daha bu birşey değil... az sonra ölmek için yalvaracaksın ama seni öldürmeyeceğim. hatta yaşamanı sağlayacağım son işkenceye dek...

ve keskiyi aldım elime. el parmak boğumlarını tek tek koparmaya başladım. çığlık çığlığa bağırıyordu. ama ağzı bağlı olduğu için fazla ses çıkmıyordu.
bir süre sonra yine bayıldı. ben de tekrar ayıltmak için amfetamin verdim. ve işe devam ettim...
-uyan lan !! daha işimiz bitmedi..
dedim ve ayıldıktan sonra elime matkabı aldım..
ve ince tığ takıp, bacak kaslarına delikler açmaya başladım... kollarını da deldim...

sonra elime tekrar neşteri aldım ve ayaktan başlayıp derisini yüzmeye başladım. bazı yerlerini yüzdüm bazı yerleri ellemedim. boynuna kadar yüzdüm ve neşteri bıraktım.
artık ince işlere gelmişti sıra ve ben birazcık soluklanmaya geçtim. çünkü en zevkli kısımlar buralardı.

dinlendikten sonra neşteri tekrar aldım ve göz kapaklarını kökünden kestim.
burnunun ucunu kestim. kulak kepçelerini kopardım.
ve elime matkabı aldığım gibi daha ince bir tığ taktım. ve fazla derine gitmemek kaydıyla gözlerine sapladım. deldim.
sonra kafa derisini neşterle yüzdüm. kemik testeresiyle kafasına giriştim.
kafatasının üst kısmını çıkaracak kadar kestikten sonra, testereli aşamaya geçtim...

normal testereyle bacaklarına gitgel yaptım. kollarına da. ve en son ölümcül darbeleri vurdum...
boğazına ve kalbine demir kazıklar çaktım...

öldükten sonra da kafasını bedeninden testereyle ayırdım.
her organını ayrı ayrı kopardım.
parça parça olmuştu...

artık sadece son birşey kalmıştı...

parçalara ayırıp ayrı ayrı yerlere gömmek, çoğu zaman katillerin bir numaralı çözümleri olmuştur. çünkü bütün halinde kimlik tespitinin yapılabileceğini ama parça parçayken tüm parçaları bulmak imkansız olduğundan kimlik tespit edilemeyeceğini düşünürler.
halbuki bu çok yanlıştır. tek bir saç telinden bile adamın seceresinin çıkarılabildiği bir dönemde yaşıyoruz. bu yüzden ayrı yerlere gömüp bulunma olasılığını artıramazdım.
parçalama sebebim hırsımı almaktı. ve nerdeyse tamamen almıştım. artık tuğçe rahat rahat yatabilirdi.
ama son birşey kalmıştı...

---
işimin tamamlanması için son olarak asitte eritmem gerekiyordu.
asit zaten hastanede fazlaca bulunan bir madde olduğu için bulmak zor olmadı.
kazanın içine parça parça attım uzuvları. hepsi birer birer eriyecekti.

her parçayı içine attıktan sonra beklemeye bıraktım ve ağzını kapadım.
heryer kan olmuştu. gece yarısına kadar ancak temizleyebildim.
son olarak da arabamı temizledim ve elbisemi değiştirip kanlı olanı uzakta bir yerde yaktım...
herşey tamamdı.
sırada evdeki malzemeleri uzaklaştırmak vardı. ama çok yorulmuştum. kendimi eve zor attım ve duşa girip rahatladım. sonra da kafamı yastığa koyduğum gibi uykuya daldım...

---

güven duyduğunuz kişilerden yediğiniz darbeler , o an sizi ne kadar zayıflatmış görünse de aksine daha güçlü kılmıştır.
çünkü artık eski siz değilsinizdir ve tecrübe sizi olgunlaştırmıştır...
aynen bende de bu durum söz konusuydu. en iyi arkadaşım önce benimle ters düşmüştü ve sonra sevdiğim insanı benden almıştı.
bundan daha büyük darbe olabilir miydi?
ama bu olay bana, insanlara güvenmemeyi öğretti. hani derler ya , bir aynaya bakıp gördüğüne , bir de yukarı bakıp göremediğne güveneceksin. işte ben de hayatımın geri kalanında bunu uygulayacaktım...

---
sabah kalktım ve bütün malzemeleri arabaya attım. o eski kulübeye koydum hepsini. zaten dünkü aletler de oradaydı. şimdi tam olarak varım yoğum o eve toplanmıştı..
eşyaları yerleştirdikten sonra arabaya atladım ve eve doğru yol aldım.
biraz dinlendikten sonra okula gidecektim...

birkaç hafta böyle devam ettim. ancak başıma gelecekleri az buçuk tahmin edebiliyordum. mutlaka sorgu için geleceklerdi çünkü;
fatihi en son benimle arabaya binerken görmüşlerdi,
tuğçenin ailesi en son bizim binanın orada görülmüştü,
tuğçe de en son 4-5 ay önce görülmüştü...

ama ben yine de bunlara rağmen işimi yarım bırakmamak adına kulübeye döndüm.
asit kazanını açıp , iyice erimiş olan cesedi , bahçeye döktüm.. üstünü toprakla örttüm. artık ne ceset vardı ne kanıt...

eve gittim ve uzandım. hafif dalmıştım. birden kapının sesiyle irkildim...