sus be slk

ailem tarafından cok sevilen bir tip degildim, sürekli cok konuşurdum ve bu durumdan ailem sürekli rahatsız olduklarını dile getirirlerdi ama ben durmadan konuşmaya devam ederdimarkadaş ortamındada ama arkadaş ortamında fazla konuşmamın bi zararı yoktu kreşe kadar derslerim kötüydü hatta karnemde 1 vardı bu durum anasınıfınaa geçtiğimde daha kötü oldu karnem 1, 2 ve 3 lerle doluydu karnem kötü die abimden ogün 1 saat boyunca dayak yedim eline ne geçerse alıp onunla bana vurdu, dayak bittikten sonra odama geçtim ve saatlerce agladım ogün bi karar verdim artık kimseyle konuşmicam sadece gerekli oldugu zamanlarda konuşucam yeni arkadaşlık kurmicaktm ilk 1 ay ailemin garibine gitti bu durum ama halimden memmundular cünkü başlarını şişirmiyodum1. sınıfa geçtim ve iyice odama kapanmaya başladım kimseyle muhattap olmadım ruh gibi dolanıyordum hergün ders çalışıyordum ve 1. sınıfta 82 ortalama yaptım artık kendimi kanıtlamıştım ben salak degildim ben herkesten üstündüm ama terse giden bişey vardı içimden bi ses bana yardımcı oluyordu beni bişeyler yapmam için yönlendiriyordu bununla ilk 6 ay konuşabileceğimi bilmiyodum 6 ay boyunca bana bişeyler dedi ve bende yaptım işlerim yolunda gidiyordu