ananem

Uyandım. Sanki ben yatağın değil, yatak benim üstümde yatmış. Ağzımı yüzümü sulamak için tuvalete attım bünyemi. Maddenin 3 haline de girmişim. Gözlerimdeki örümcek ağlarını aldıktan sonra telefona baktım. Neler olmuş dünyamızda. Feys’te aşağı kayıyorum kayıyorum… Aa mal, öküz, salak, geç… Bi sn. iki yukarı kaydım: Bu ananem! Vöh sen de mi Feys yaptın be kadın! Öf şimdi “a” yazarım beğenir. Yeterince Feys Yaşlısı vardı listemde. Kocaman vegibalık koymuş bi de. Dedemi mezardan fırlatcak. Derken altındaki yazıyı okuyunca bütün uyku kapanıklığım açıldı. Ananem Feys falan yapmamıştı! Bu teyzemin kızının paylaşımıydı! “Ananemi kaybettik” yazıyodu boydan boya. Ağlayan sarı sarı yumurcaklar da cabası… Ananem göçmüş ey dostlar! Ekranım karardı. Ananemi seviyo muydum, sevmiyo muydum diye düşündüm. Bulamadım. Acı haberi aktarmak için annemi tuşladım. Dııııııt. Çıkırt.
“Alo anne şu an tansiyonun kaç?”
“Normallerde. Noldu?”
“Otur bir yere şimdi. Acı haber gelcek. Derin nefes al. Ver. Al. Ver. Al…”
“Oturdum be sölesene şunu!”
“Ananem ölmüş ananem!”
“Hangi ananen?”
“Senin annen olan; cimri, cadı saçlı, tırtık dişli!”
Annem hoplaya hoplaya öyle bir kahkaha attı ki burdan zıplayan iç organlarının sesini duydum. Kadın delirdi saniyesinde. Keşke babama söleseydim de o doktor yardımıyla aktarırdı acı haberi.
“Salak salak konuşma. Bizde ananen şuan, gayet diri. Çaylıyoruz. Komşular da burda.”
Ne-ne-ne? Kafamı salladım beynim yerine otursun diye. Kapadım teli acilen. Feys’e geri döndüm. Teyzemin kızının profile. iniyorum çıkıyorum, iniyorum çıkıyorum öyle bi paylaşımdan eser yok. Delirme başlangıcı mı yaşıyorum acaba? Rüya mıydı o paylaşım şimdi? O zaman ultra gerçekçi rüya gördüm. Kendi kendimden korkarak tekrar anamı aradım:
“Rüya görmüşüm ya ben. Sersemim hala. Özür dilerim. Ananemi cimri ellerinden öp.”
Konu kapandı.
• **
Aradan 2 gün geçti geçmedi. Sabah uyanmamı yapmışım. Hayata karşı genel sövmelerimi yaparak giyiniyorum. Telefona gözüm değdi. Ekran matematik problemi gibiydi! Cevapsız aramam kabarmış! Annemden! Gene telefonun üstüne oturdu galiba. Olsun dedim, evlat yüreği, geri döndüm. “Oğlum çabuk bize gel” diyo. Arkadan hançerleniyomuş gibi geliyodu sesi. Sebep? “Ananen öldü!” dedi. Vaş! içimde duygu enflasyonu oluştu. Ruhum bi çıktı girdi! Kendimi bayılma modundan çıkarıp üstümü tamamladım. Son hız eve…
Yol boyunca özel yeteneklerim mi var lan benim diye düşündüm. Ben neydim? Bunu nasıl yapmıştım? Bana görünüyolar mıydı? Bir cevap bekliyodum göklerden. Bir rüya gördüm ve 2 gün sonra kadını yukarı çektiler!
• **
Cenaze evine geldiğimde peygamber gibi karşılandım. Anam herkese olayı anlatmış. Hem de on kat katarak. Şöyle:
“Memom annemin ölümünü aynen rüyasında gördü. Hem de kalp krizli dedi. Ben tabi g.tümle güldüm. Çünkü kadın Osman Müftüoğlu gibi sağlıklıydı. Daha 2 gün geçmedi gittiiieee. Anneciğimmmmm…”
Dayım çekti kenara “Sen zaten lisede 5 vakit kılıyodun di mi” diyo. Yengem aldı beni “O temiz yüzün boşuna değilmiş oğlum” diyo. Eniştem, “Zaten senin yanına geldiğimde içimi bi huzur kaplıyodu” dedi, kocaman adam ya. Komşular ekstra öpüyo, kokluyo. Beni öpüp sarmalar bitince salona zütürdüler. Hikayeyi bi de benden dinlemek istiyomuş mahalle halkı. Odada var 75 kişi. Salon değil stad. O ordan baskı, bu burdan fişekleme, ben de moda girdim. Uç deseler uçucam. Başladım:
“Ananem bembeyazları çekmiş bana bakıyo. Ama araba farı gibi göz alıcı böyle. ‘Ananecim ne kadar güzelsin’ diyom. Sonra bana gösterircesine ellerini kalbinden çekiyo efendim. Ne göreyim!..”
Burda durdum. Düşünüyorum. Ortamda bi tane çıt sesi varsa şerefsizim. Sadece arada küçük çocukların el titreme ve altlarına s.çma sesleri geliyo. Millet gözlerini çıkarmış dinliyodu. Beklenti yüksek. Hadi oğlum Memoli uydur bi şeyler. Ben devam:
“Göğsünde bir damla kan. Ama nasıl temiz. ‘Bu ne ananem’ diyorum. ‘Ben gidiyorum oğul’ diyo. Ama gülümseyerek. Gülümserken de dişler filan bembeyaz. O çürükler, tırtıklar, keskin dişler yok. Gözündeki şaşılık da düzeltilmiş tabi Allah tarafından. Orda düzeltiyolar onları. Saçlar cadı gibi diil, röfleli filan. Burun estetik. ‘Tamam ananecim selam söle’ diyorum. Uçarak gidiyo. Giderken de ‘Her şeyim sana emanet oğul ul ul ulll” diyo.”
Stop. Ulan dedim biraz da gerçek rüyadan ekliyim çok sıktık:
“Sonra telefonuma bakıyorum ne hikmetse. Bir bildirim. Feys’ten. Teyzem kızı Başak, profilinde ananemin resmini paylaşmış, “Ananemi kaybettik” diyerekten. Orda uyandım!”
Kafamı kaldırdığımda bütün kalabalık ağlıyodu. Eli ayağı dönenler, oracıkta imana gelip kapananlar, çarpılanlar, eşhedü getiren… Akraba kesimi koştu koştu üzerime sarıldı filan. Sonra annem coşkuya kapılıp sülaledeki diğer akrabaların da ölümlerini tek tek bildiğimi anlattı. Bi tane sektirmedi diyo. Sanki iddaa kuponu anasını. Derken kapı. Teyzem. Salona girdi teyzem, öpüşme koklaşma oldu, oturdu. Annem, “Mehmetim de rüyasını anlatıyodu teyzesi. Senin kız da varmış rüyanın içinde. Çocuk her şeyileri bildi. Anlat bi daha oğlum” dedi. Teyzem gizemli gizemli baktı. Sonra: “Deme ya. Benim kız depresyona girdi sormayın. Ondan gelemedi. 2 gün önce ananesinden para istemiş. Ölmeden önce yani. Kadında da yokmuş verememiş. Napsın. Benimki de kızmış ergenlik var tabi bünyede bol miktarda. Sen git ananesini öldü diye Feys’e koy!”
Ney? Noluyo lan. Gerçekmiş Feys olayı! Teyze sus! Yapma. Dont! Hemen araya girip teyzemi bastırmak için “Ananeciğimmmm” diye ağlamaya başladım ağıt şeklinde. Kendime vurmalı. Ama teyzem finali yapmaya kararlıydı:
“Neyse işte bu salak kızım ‘Ananemi kaybettik’ diye yazmış profiline. Kadının da kocaman fotoğrafını koyaraktan…”
Eyvahlar olsun. Başladım bağırarak ezan okumaya. Ezana kalktım: “Allahu Ekber, Allahuuuuu Ekberrrrr…”
“Noluyo oğlum. Dur bi şey anlatıyorum” dedi teyzem. Devam etti: “Sonra işte babası sabah döve döve sildirtti paylaşımı. Allah’tan sabahın körüydü de kimse görmedi. Derken işte bildiğiniz gibi kadın ertesi gün cidden öldü. Kız da çok etkilendi depresyona girdi. Odasından çıkaramıyoruz.”
Ortamda depderin bi sessizlik oluştu. Teyzem, “Eee sen anlat Mehmet. Nasıl gördün ananeyi?” dedi.