1. 1.
    0
    mesela 2 kişiye laf anlatırken ikisinin gözüne de eşit zamanla bakmaya çalışıyorum. az göz teması kurduğum kendini önemsiz ya da

    laf anlatmaya değmez biri gibi hissetmesin, üzülmesin diye. bu zaman olayını ayarlıcam derken tribe giriyorum sanki karşımdakilerin

    düşüncelerini okumaya başlıyorum ve kendi anlatıcağımı unutuyorum ya da kelimeleri karıştırıp saçmalıyorum.

    neden böyle oldum ki ben amk ya.
    ···
  2. 2.
    0
    amk göz temasını çok önemli ve samimiyet şartı olarak görüyorum. uzun sohbetlerde bile karşımdaki kim olursa olsun, o gözlerini

    kaçırana kadar hiç aralıksız gözlerinin içine bakıyorum. manyak sanıyolardır beni.

    bazı anlar bu durumun komikliğini farkedip kendi kendime gülmeye başlıyorum yine, sebepsiz. ciddi bişiler konuşulurken. püff
    ···
  3. 3.
    0
    amkoyim ya. dünyanın en delikanlı adamı oldum çıktım gibecem ya. kendimi geliştirecem, asla kimseye en ufak yanlış yapmıcam

    kafasını kendime söyleye söyleye. insanlara saygı konusunda mantık dışı bi level e ulaştım.

    bu her ne kadar diğer insanlar için iyi olsa da, kendim için öyle olmadı. don corleone gibi oldum amk. her kelimeyi, her hareketi

    tartıp altında bi saflık ya da çakallık aramalar mı dersiniz..
    ···
  4. 4.
    0
    muhatap olduğum kişinin en ufak dandik, ucuz ya da samimiyetsiz bi hareketini anında yakalamaklar mı olsun. kandırılması

    imkansız biri oldum çıktım. tabi ki bunda 12 yıllık esrar geçmişinin, zekanın ve ortam biliip çok insan tanımanın faydaları da

    göz ardı edilemez. sorunum, kendi inceliğim değil, insanlara en ufak bir saygısızlık ya da rahatsızlıkta bulunmamaya çalışırken

    hayatı kaçırıyor değilim. çünkü bu benim kişiliğim oldu artık, dedim ya dünyanın en delikanlı adamı oldum çıktım. hoşuma gidiyor.
    ···
  5. 5.
    0
    lakin sorun şu ki, insan sarrafı oldum. anında ayıkıyorum dandik hareketleri, çekemiyorum aptal ve samimiyetsiz insanları. ne taktan

    bir dünya ne taktan adamlar var be asosyal panpalarım. onursu, saygıdan uzak.. gösteriş budalası. hafif adamlar. ben hayatımda

    gördüğüm en ağır adam konumundayım şuan gözümde ama yusuf miroğlu gibi esprisiz komiksiz bir hayat değil bahsettiğim.
    ···
  6. 6.
    0
    kaliteli espriler. ortamda 3-5 kişi var diyelim. hepsinin bir hayatı hepsinin birden fazla sorunu var. kiminin ailevi problemleri var

    diyelim. kiminin kız kardeşi pavyona düşmüş diyelim. yapacağınız esprinin ucu asla ve asla yanınızdaki sevdiğiniz dostlarınıza

    dokunmıcak, ortamda yüzünün kızarmasına sebep olunmayacak. insan kendini bilmeli aga. ne konuştuğunuz bilmeli. zevzekliğin ve

    gevşekliğin lüzumu yok. unutulmamalı ki saygı kazanılan bişeydir. insanlara saygı göstermeden saygın biri olmayı bekleyemezsiniz.
    ···
  7. 7.
    -1
    @11 biriyle muhattap olurken uzun süre sakal falan okşama hareketleri yaparsan bu karşındakinin yanlış düşüncelerine sebep

    olabilir. bişey mi ima etmeye çalışıyo diyebilir. çeşit çeşit insan var. sen hem gevşek görünmemek için hem de karşındakine

    ayıbolmasın diye, bu tarz hareketlerin aşırısından kaçınmalısın.
    ···
  8. 8.
    -1
    @15 kardeş ben öyle hesaplar peşinde değilim. yok kendimi göstereyim, ortamda dikkat çekeyim. ortamda varlığım zaten bütün

    dikkatlerin üzerimde toplanmasına yetiyor, hep böyleydi. bu yüzden hiç kasıntı olmadım. ağırbaşlı olmayı öğrendim. rahat ve

    umursamaz gibi de algılanıyor ağırbaşlı olmak, birbirine benzeyen şeyler. bu yüzden dalgam kıyak.
    ···