amk bu sonsuzluk kavramına çok taktım ben

yine, yeniden.

dıbına koduğumun hayvanları, biz doğduğumuzdan beri hep sonlu şeylerle iletişim içinde değil miyiz? bilgilerimiz hep sonluya yönelik değil mi?

neden, hangi huurnun evladı bu şeylere sonlu demiş de bir de tersi sonsuzluk çıkmış ortaya?

siz sonsuzu düşünebildiğinizi mi sanıyorsunuz? kendinizi kandırıyorsunuz amk
sonlu bir beyinle sonsuz bir şey düşünülebilir mi? böyle bir mantık var mı amk

bu şuna benziyor; doğuştan kör bir insan gökyüzünü düşünüyor. evet düşünür. kendi mantığında bir şey çıkarır beyninde ortaya. ama bize anlatsa bir gib bilmediğini biliriz.

bizim için de sonsuzu gerçekten bilen biri bizim körün karşısında olduğumuz konumda olur işte ki öyle biri yok.

tanrı var ya bla blalarını yapacaklar gibtirsin gitsin. tanrı'nın tanımı bile insani bir yığın özelliğin bütünü. tanrı'yı tanımlarken bile doğal olarak sınırlarımızın dışına taşamamışız çünkü sınırlarımızın dışı yok. sınırlarımız var.

özet olarak sonsuz diye bir şey yok. ama sorun şu; biz neden ve nasıl bunu ortaya atmışız, atabilmişiz?

@3 içinde bulunduğun saniye nasıl sonsuz oluyor amk?

zaten bir şeye sonsuz diyebilmen için sonsuzluğu anlayabildiğini kanıtlaman lazım.

nasıl yapacaksın bunu?

@5 sonsuzluk düşünülebilir tabii ki, bir körün gökyüzünü düşünebildiği gibi.

ben sonsuzluğun sadece bizim saçmalamamız olduğunu söylüyorum. sonsuz olan hiçbir şey yok ama bir şekilde biz bunu düşünmek istiyoruz. bir şekilde bir şeylere sonlu demişiz, sonlu deyince de sonsuz çıkmış ortaya. sadece bizim saçmalamamız olarak.

@6 1 ile 2 diye bir şey yoktur. onlar kabuldür. matematik okudum ben amk

iki ucu sonsuza giden bir ışın bile aslında bir noktada buluşur 'sonsuzda'

sonsuzda buluşmak nedir? uzaydaki her şeyin dairesel olduğunu kabullenmemizle alakalı bir şey. bir topun etrafında birbirlerine doğru yürüyen iki karınca düşün. ve sonsuzda birbirlerine ulaşıyorlar.

matematiksel sonsuzdan bahsetmiyorum. matematik zaten kabuller yani aksiyomlar dünyası.

@12 gökyüzü olmasaydı ve kör adama gökyüzü diye bir şeyi saçmalasaydı birisi, gökyüzü sana göre yok köre göre var olacaktı. değindiğim nokta bu.

bak ne tatlı tatlı yandı beynim amk

bayılıyorum bu fırtınaya

@17 insan aklı algılayamaz.

bu konuda da şöyle düşünüyorum;
bu direkt üstün bir aklı kabul etmektir. bir insan nasıl 'benim aklım algılayamaz' der bir türlü anlayamadım. çoğumuza tanrı düşüncesi çok küçükken, beynimizin gelişme aşamasında yerleştirildi. büyük ihtimalle sebebi bu.

@22 tamam işte olm bu sonsuzluğun bizdeki karşılığı.

direkt buna sonsuzluk dersek konu kapanır ben rahat rahat uyurum. ama uyuyamayacağım.

sonsuzluk diye bir şey olmaması lazım. bunu bir gün kanıtlamamız lazım. çünkü her şey sonlu, bizim bildiğimiz her şey sonlu ve bilmediğimiz şeyleri de 'bilmiyoruz ama aklımız almıyor' diye kabul edememeyiz. bizim aklımızdan üstün akılları matematikteki aksiyomlar gibi kabul ediyoruz. yaşamı neden böyle direkler üzerine oturtuyoruz? kafamızı gibeyim

@25 radyo dalgalarını göremiyoruz ama radyo dalgılarının varlığını kanıtlardan yola çıkarak bilebiliyoruz.

peki başka bir evrende kanatlı bir at olduğunu iddia etsem ben, kanıtsız, ispatsız.

sen olabilir demek zorundasın değil mi? çünkü yokluğunun da ispatı yok.

işte bu düşünce sistemi nasıl ortaya çıkar amk onu anlayamıyorum. basit bir şey olmalı, bir kıvılcım, bir olay.

@33 bana mı diyorsun lan?

neyse önemli değil de beyinden ötesiyle ilgilenmek işte benim sorunum. kim atmış bunu ortaya amk?

bu dünyanın boşlukta durduğu fikrinin, ne bileyim bir şeyin yoktan var olduğu fikrinin ortaya atılması gibi bir şey, devasa bir sıçrama.

bir insan kendi beyniyle nasıl kendi beyninden öte şeyler olduğunu düşünebilir?

çok düşünme sıyırırsın diyenlere de ebenizin amı diyorum amk

ne kadara düşünebiliyoruz lan sanki? bi niçe kadar derin düşünebildiğimizi mi sanıyorsunuz?

@42 ya mağaranın sonsuz kapısı varsa ve zincirler sadece ilk engelse?

engel dedim hegel geldi aklıma ahahaha ne gülmüştüm amk

@62 merhamet falan