amina korum olum

altıncı nesil yazar.. yazmaya defi hacet gözüyle bakar.. ihtiyaç zuhur ettikçe yazar.. kendi halinde yazar.. hatta.. doğrudan kendi halini yazar.. yazdıkları çok ilginç çok komik ya da çok dolu değildir.. zaten kendisi de çok bi şey değildir.. az yer az içer az konuşur az güler hiç ağlar.. bütün samimiyetiyle ortalama bir insan evladıdır.. tanıdığı bütün insanların ortalaması olduğuna yürekten inanır.. diğer harici ve dahili azaları da destek çıkar.. yazdığından biraz fazla okur.. en çok kendi yazdıklarını okur.. yalan yok.. beğenir de.. değişik bir egosu vardır.. değişik olması diğer tüm egolardan farklı olarak zatına sevimli geliyor olmasındandır.. yazdıklarının beğenilmesinden zaman zaman hoşlanır.. bazı bazı kıllanır.. ara ara klavyeye küser.. sonra hemen barışır.. kırılgan ya da kindar değildir.. kendiyle küsüşük kalmaz.. rüzgarla zıtlaşmaz.. nerden eserse o tarafa döner.. yarım akıllı.. çeyrek vicdanlı.. hiç iradelidir.. abartmayı sever.. öküz gibi abartır.. prensipleri vardır ve onlardan nefret eder.. yalandan hoşlanmaz.. bir de pırasadan hoşanmaz.. pırasa yediğinden biraz fazla yalan söyler.. kendinden bahsedenleri sevmez ama kendinden bahsetmeyi sever.. sevmeyebilir de.. demek ki bir de kararsızmış.. enddıbını saymazsak aşırılıkları yoktur.. ikilemleri pek çoktur.. çelişkileri sever.. yalan yok çelişkiler de ona karşı boş değildir.. çeliştikçe değişir.. değiştikçe çelişir.. iyilikseverdir.. kendisine yapılan iyiliklere bayılır.. hırsızları sevmez.. hırssızları kardeş beller..

yazmaya defi hacet gözüyle bakar.. ihtiyaç zuhur ettikçe yazar.. haceti kadar yazar.. fazlasını olmayanlara verir..