1. 1.
    +2 -1
    lisenin ilk 2 senesini massachuset'te son 2 senesini ise california'da bitirdim. istek uzerine college hayatinida anlatabilirim neyse başlıyalım.

    lise1
    Okula gitmek icin hazirdim. Kafamda kurdukca kurdum, millet benle (turkey) hindi diye dalga gecicek falan niye. Neyse okula gitmek uzere kuzenimle evden ciktik. Otobuse bindik ve okula gelmistik ama bir konuda rahattim sonucta yanimda kuzenim olucakti herhangi bir durumda ondan yardim alirim diye dusunuyordum. 15 dklik otobus yolculugundan sonra okula varmistik ve iceri girdik. Her tarafta yuruyen topluluklar, sakalasan insanlar vardi. Binayi nerdeyse hic bilmiyordum etraftaki hersye buyuyor bense kuculuyordum. Cok olmamisti yardim alirim dedigim kuzenimle daha girdikten 5 dk sonra siniflara gitmek icin ayrilmistim bile. Artik tek basimaydim. Elimdeki ders programina gore ilk dersimin olcagi sinif numarasina bakip, sinifi aramaya koyuldum. Sinifa girdigimde benim gibi insanlar gelmis siralarda oturuyorlardi, hersey normaldi aslinda benim ingilizce bilmemem haric. Ilk gun adetidir, hoca siniftaki ogrencilerden kendilerini tanitmalarini istedi. Sirayla herkes catir catir adini falan soylerken bense sira bana gelmesin birsey olsun ben konusmiyim diye dua ediyordum ama dualarim kabul olmamis olacakki sira bana geldi. Ingilizcem el verdigi kadar tanittim kendimi, zaten siniftakilerde anladilar durumumu ve cok soru falan sormadilar. Cok vakit gecmeden mudurun konusma verecegi konferans odasinin yolunu tuttuk sinifca. Konferans odasinda sinifla birlikte oturdum ama etrafimda ne oluyor ne bitiyor hic bir fikrim yoktu. Soyle bir etrafima baktim, herkesin konusma seslerinden olusan gurultuyle birlikte etrafta olan biten hicbir seyi anlamiyordum. Tamamen baska dunyalara gidip kaybolmustum. Mudur konusmasini yapmaya basladi, sonra sirayla hocalar falan cikti konustular. Millet alkislayinca alkisliyor, gulunce yapmacik guluyordum bende. Her sinif farkli kisiler ve hocalarla oldugu icin tekrar tekrar tanitma olayini yapmak zorunda kaldim. 2000 kisilik bir liseydi ve buyuktu. Yazin basket oynadigim bir kac insandan baska kimseyi tanimiyordum daha once gormemistim bile. Dersler bitip, evin yoluna koyuldugumda mutsuz degildim aslinda. Garip hissediyordum, farkli bir tecrubeydi. Heyecanim hala dinmemisti. Kafamda kurdugum gibi kimsenin benle dalga gecmedigini gordum ama hala ilerki zamanlar icin konusmaktan hata yapmaktan korkuyordum. Mukemmel olmak ve bende iyi ingilizce konusan insanlar gibi konusabilmek icin cok sey verirdim o gun.

    edit1 : bana ilk selam veren kizin capsi
    http://inci.ca/uaesyr_42b

    edit2: ileride anlatacagim parti olaylarindan canlandirmaniz icin caps:
    http://inci.ca/ukvk7drhdp

    edit3: ayrica link vermeyi biliyorum amk anlamadigim bir sorun var sadece copy paste ellerinizden oper
    Tümünü Göster
    ···
  2. 2.
    +1
    @2 oyle bide okul oncesini felan eklemek istedemdim biraz hikayenin yarisindan girermiş gibi oldu panpa ama hayirlisi. devrik cumleler anlatım bozuklugu olursa aff gorun panpalar elimden geldigince.
    ···
  3. 3.
    0
    burdaysanız anlatim panpalar yoksa uğraştırmayın benide
    ···
  4. 4.
    0
    @5 yok panpa bir turkun agzindan gozunden anlatim dedim buralara ozenen panpalarda vardir elbet
    ···
  5. 5.
    +1
    Ertesi gun beni benim gibi ingilizcesi kotu olanlarin oldugu bir sinafa koydular. Bir kac gun sonrada matematik icin ingilizce gerekmedigi gerekcesiyle tekrar Amerikalilarin oldugu sinafa gonderdiler. Ilk baslarda siniflarimda surekli degigiblikler oluyordu. Gunlerim ilk gunku gibi gecmeye devam etti ama zamanla kafamdaki olumlu tum dusunceler olumsuzlasiyordu. Ilk baslarda heyecanim bazi seyleri gormezden gelmeme izin veriyordu, ama ingilizce ogrenmenin sandigim kadar cabuk olmayacagini anlamaya basladigimda benim icin sorunlar basliyordu. Ogle tenefuslerinde okulun buyuk bir spor salonu vardi icerde 5-6 tam saha basketbol sahasi oluyordu, kuzenimle oraya gidip basketbol oynuyordum. Amerika'da rahat oldugum tek yer orasi olmaya baslamisti, cunku basketbolun dili ortakti ingilizce bilmek gerekmiyordu. Milletle konusmaya gelince ordada konusamiyordum ama fark etmiyordu sevdigim sporu yapiyordum zevk aliyordum. O siralar yasitlarima gore epey iyi oynadigimdan dolayi, millet beni tanimaya baslamisti. Gelip benimle tanisiyorlardi, konusmaya calisiyorlardi ama adin neden falan ileri gitmiyordu. Massachusette oldugum dolayi beyazlar daha cok yogundu daha cok irlandalilar ve yahudiler. Bu nedenle zaten basketballda ustun bi yetenekleri yoktu. Bulundugum yere New England diyorlardi nerdeyse sadece beyaz toplum oldugu icin.
    ···
  6. 6.
    +1
    burada dil bilmeyen birinin bakis acisindan kaleme alinmis bi hikaye var. amerikaya ozenen panpalarim okumazlarsa cok sey kacirmis olurlar sadece lise hayati degil nerdeyse tum hayatina yansiyor cunku. aha gidelimde amerikaya bi kac attiririz demek kadar kolay degil panpalar. neyse ilgi gorurse devam ederim.
    ···
  7. 7.
    +1
    Zaman gectikce kararimi sorguluyordum. Cunku hic bir sey bekledigim kadar hizli bekledigim kadar iyi gecmiyordu, hersey beklentilemin cok cok altindaydi. Biri bana birsey dediginde anlamiyordum ya yes ya no diyordum. Suratlari degisirse anliyordum ki evet hayir sorusu sormamislar. Hatta bi ara otomatige baglamistim beden egitiminde onumde duran cocuk arkasini donup adin ne demisti no demistim, ayni hizla geri donmustu. Bu sirada kiz arkadasimla ve Turkiye'deki arkadaslarimla hala asiri muhabbet ediyordum. Mesafe'nin verdigi etki ve burdaki kizlari gorunce yavas yavas kiz arkadasimdanda sogumaya baslamistim. Hala saniyordumki ben 1-2 aya kizlari goturmeye baslarim. Zaman gectikce ingilizcem iyi oluyordu ama hala iyi bir diyalog icine giricek seviyeden epey uzaktaydim. Kisiligim degisiyordu, kendime olan guvenimi kaybetmeye baslamistim. Her girdigim ortamda sozu gecen, sakaci cok konusan, sevilen biri olmaktan cikip. Sessiz, cogu zaman 1 kelime bile etmeyen, utangac, guvensiz, ezik bir insan haline gelmistim. Gun gectikce okulda sporlardan dolayi daha cok taninmaya baslamistim, beni ayakta tutan tek seyde oydu bir nevi. Koskaca Amerika'da tutunabilecim tek seyim basketbol olarak kalmisti. O ogle tenefuslerinde oynadigim basketbolda olmasa pgibolojik olarak iyice kotu seviyelere inerdim sanirim. Resim cizmede, sanatda falan ne kadar yeteneksizsem, spordada o kadar yetenekliydim. Oynadigim her sporda iyiydim, basketten ziyade futbolada baya yetenegim vardi. Turkiye'dede okulda surekli oynayarak kendimi iyice gelistirmistim ve kluplerde futbol oynayan arkadaslarima karsi siritmadan rahatca oynayacak seviyelerdeydim. Beden egitiminde tenisden sonra sira futbola gelmisti. Benim seviyemi birak yaklasicak biri bile yoktu koskaca sinifda. Bana topu veriyorlardi sonra kalenin onunde bekleyip attigim calimlari sayiyorlardi sinifca. Dedigim gibi sporlar beni ayakta tutan tek seydi. Insanlarla tanisabilmemi saglayanda oynadigim sporlardi.
    ···
  8. 8.
    0
    @12 anladik duymussun biliyorsun bisiler. lise 2 nin ingilizcesini ogrenmis diye yaptigi havaya bak amk sanarsin rihanna'nin gotu
    @13 ee amina koyim
    ···
  9. 9.
    +1
    Zaman gectikce ingilizcemin bu sene icinde asla yeterince iyi olmayacagini anlamistim. Biliyordum artik kendimide ona gore hazirlamaya baslamistim. Turkiye'deki arkadaslarimla konusurkense herkesin buyuk beklentileri oluyordu. Kesin simdi 10 kiz gotusmussundur orda gibi. Konustugum herkese yalan soyliyordum bir suru kizla takiliyorum, amerika soyle guzel boyle guzel diye. Aslinda hicbiri dogru degildi ama kendime icinde bulundugum durumu yakistiramiyordum, biliyordumki arkadaslarimda beni taniyanlarda yakistirmazlardi. Yuksekteydim ama yere fena cakilmistim. Dususum cok sert olmustu ama en asagidan yukaridan baska gidicek bi yerim olmadigini biliyordum, onun icin hep olaya gittikce duzelicek diye pozitif bakmaya calistim. Sabirsizdim, islerin bu kadar yavas ilerliyor olmasi beni deli ediyordu. Okulda beni taniyanlar vardi, benim tanidiklarim merhabalastiklarim git gide cogaliyordu ama adam gibi diyalog kurabilicegim, dertlesebilicegim 1 tane bile arkadasim yoktu. Disarda cikip dolasabilcegim, gezebilicegimde birileri yoktu. Buda yazin gibiydi artik lisedeydim ama hala 1 tane parti yuzu gormemistim. Eve gelip zamanimin cogunu Turkiye'deki arkadaslarimla konusarak geciriyordum. Birileriyle konusabilmeye ihtiyacim vardi ve bunu onlarla karsilamaya calisiyordum. Aslinda yapabilicegim cok sey vardi ama dil herseye asilamayacak engeller koyuyordu. Yasitlarimdaki en guzel kizlarla kesisiyordum arkasinin gelmiyecegini bile bile. Ego tatminiydi herhalde, cunku kendime olan guven olarak nerdeyse yere vurmustum. Artik burda kaldigim icin tamamen pismandim. Verdigim kararin yanlis oldugunu dusunmekten kendimi alamiyordum. Turkiye'de krallar gibi yasamak varken senin neyine Amerika'da kalip bu durumlara dusmek, rezil olmak diyordum. Kisiligim tamamen degismisti, aslinda ben hala ayni kisiydim ama Amerika'daki halim farkliydi. Turkiye'de farkli Amerika'da farkli olucak sekilde 2 farkli kisilige sahip olmustum artik
    ···
  10. 10.
    0
    Bu arada kiz arkadasimdanda git gide sogumustum ve burdaki kizlarida gore gore ayrilma noktasina gelmistim. Aslinda ciktigim kizda Turkiye sartlarinin cok ustunde Amerika'da dahi guzel sayilicak biriydi ama mesafe elimde olmayan bir sekilde beni ondan sogutuyordu. O ise beni hala cok seviyordu. Beni niye o kadar seviyordu bilmiyordum ama gercekten seviyordu. Ben onu cok sevmistim, cok agibtim ama o hep beni benim onu sevdigimden daha cok sevmisti. Bunu lafda inkar ediyordum ama icten ice biliyordum. Ciddi ciddi ayrilmayi dusunmeye baslamistim. Bahanemde hazirdi, bu iliskiye ailesini ikna edemeyerek onun engel oldugunu dusunuyordum. O oraya gitmisken, ve burda bu kadar guzel kizlar varken ona ihtiyacim yoktu artik. Isin komigi guzel kizlar vardi olmasina hatta cok vardi, mukemmel denilicek kizlari her gun defalarca goruyordum ama bana bir faydalari yoktu. Neyse bir sure daha iliskime devam etme karari aldim. Zordu sevmeden cikmak ama belki yaza kadar dayanabilirsem tekrar severim diye dusunuyordum.
    ···
  11. 11.
    0
    Gunler devam ettikce artik insanlarla yavas yavas konusabilmeye baslamistim ama cat put konusmakla mutlu olucak degildim olamazdimda. Hala dertlesebilcek seviyede olan hicbir arkadasim yoktu, arkadas yapmasi cok basitti aslinda ama konusamayan biriyle istese bile kim arkadaslik yapabilirdiki. Diyalog olmadan el hareketleriyle konusucak degildik. Artik insanlari daha iyi anlayabiliyordum ve bunun farkina varan hocalar beni yavastan amerikalilarla siniflara koymaya baslamislardi. Artik ilk donemin sonlarina dogru variyorduk. Okul notlarim iyiydi. Eve geldigimde eski Kurtlar Vadisinin 90 kusur bolumunu gunluk olarak izliyordum. Birde kuzenimle aksamlari parkda diger insanlarla basketbol oynuyorduk. Su vakte kadar 1 kere olsun okuldan biriyle disarda gezmemistim bile. Artik tek bekledigim sey zamanin gecmesiydi. Bir an once bu yil bitsin bu cehennem bitsin diye bakiyordum ama zaman cok yavas geciyordu. Bir gun bu bulundugum durumdan kalkacagimdan emindim ama suan dogru zaman degildi. Benim Turkiye'de hic bir zaman arkadas yapmak gibi bir problemim olmamisti. Agzim laf yapardi, tipim iyiydi, sakaciydim, herkes beni severdi ve herkesle iyi gecinirdim ama bunlarin hic biri ise yaramiyordu tip haric. Agzimin laf yapmasi bi ise yaramiyordu cunku agzim artik laf yapamiyordu, sakalarimin espirilerimin hepsi gitmisti. Saka yapabilmekten cok uzaktaydim. Beni ben yapan kisisel ozelliklerimden hic birini sergileyemiyordum.
    ···
  12. 12.
    0
    ben anlatiyom okuyan okur amk
    ···
  13. 13.
    0
    duruma gore buradaki zamaninda tanistigim hanimefendilerden capsler gelebilir ona gore
    ···
  14. 14.
    0
    @25 baba parasi panpa, ailecek geldik buraya zaten hem kuzenim burdaydi ki orta okul zamanlarinda zaten belliydi tasincagimiz bu nedenle hic bir sinava girmedim.
    ···
  15. 15.
    0
    adeta dilsiz, ilgi goren ama bu ilgiden yaralanamayan bir haline gelmistim ki sahip oldugunuz seyin kullanamama acisini tatmissinizdir elbet aynen boyle bir his icersindeydim. tarih ve ingilizce derslerinde cok fazla aktivite donuyordu, butun sinifa konusman gereken anlar cok oluyordu bu nedenle o siniflara titreyek giriyordum. hoca beni konusturmasin diye sinifta sekilden sekile giriyordum. aksanim yerle birdi. bunun haricinde turkiyedeyken giyim tarzim cok iyi diye dusunuyordum fakat buraya kiyaslan herkes garipsiyordu okulun bir uniformasi olmamasina ragmen sanki cocuklarin belirledigi netlemeler vardi. tabii bunlar alisilmasi kolay seyler en onemli olani dildi benim icin. tipimden dolayi giyim tarzim goze batmiyordu. hatta kuzenimden benim telefon numarami isteyen kizlarin oldugunu ogrendim fakat hic bir kizla anlasabilecek bir dil bilgim yok idi.
    ···
  16. 16.
    0
    daha okula alisamadan babamlar kuzenimin evinden tasinma karari aldi. herhalde bu sekilde ilerliyemecegini anladilar. bide burada bir kural var oturdugun towndaki en yakin okula gitmek zorundasin eger bizimkiler townin disinda bir ev tutarlarsa okul degistirmem gerekecekti. daha amerikaya sa demeden yeni bir baslangic olacakti benim icin ve bu sefer bana kuzenim gibi bana yardimci olucak birisi olmiyacakti.
    ···
  17. 17.
    0
    ozamanlarda ergenligin bana agir vurdugu donemler tabiki, kafamda kurdukca kuruyorum yok boyle olucak soyle olucak. cunku amerikaya gelirken hayal ettigim yerle geldigim yer cok farkliydi. her onume gelen hanima cakicam umidiyle gelmistim ben buraya ki amusmuslari gec bir tane duzgun arkadasim yoktu. beni pasif utangac bir ergen haline getirmisti. sifirdan baslamaktan yeni kisilerle arkadaslik yapmaktan korkar olmustum. bizimkilere yalvardim okulumda herhangi bir degigiblik olmasin diye ama pederin bir huyu vardir sevdigi birsey varsa kesin onu alir. oturdugumuz towndan 30 dakika uzaklikta olan baska bir townda ev begenmis. oraya tasinmakta kararliydi. cok kisa bir surede tasindikta fakat okulumu degistirmedim. her sabah annem 30 dakika sabahin korunde beni alip goturuyordu cunku malum okul servisi vermiyordu. bu yaptigimiz sey bir suctu aslinda eger birisi ogrense cezadan kacis yoktu. 1-2 ay sonra bizimkiler beni tasimaktan bir hayli yoruldu ve gozumun yasina bakmadan beni yeni okula transfer ettiler. okul yili ortasi, daha ayak bastigimiz yere alisamama gibi seylerin ustune ustluk kafamda durmadan birseyler kuruyordum. 1-2 haftaya transfer islemlerini tamamladilar.
    ···
  18. 18.
    0
    @32 ozel panpa
    ···
  19. 19.
    0
    yeni okulumun ilk gunu kafamda kurdugumdanda kotu gecti. lanet ettim o ergen kafamla hayata. herkes beni garipsiyordu cunku okul bakimindan eski okuldaki gibi yabanci ogrencilere okadar acik degillerdi. ismimle dalga gecen kevaseler mi dersin beni konusturmayan ergenlere kadar. iyice piskolojim bozulmustu icime kapanmistim. ilk 1 hafta okulun buyuklugunden dolayi her ders arasi kayboluyordum sinifimi bulamıyordum. her derse gec giriyordum hoca neden gec kaldin mina kodumun jayson'u diye sordugunda elim ayagima karisiyordu dilim tutuluyordu. herkes bana beni yiyecek gibi bakiyordu. amurusune vurdugum hocada biliyor durumu sanki beni zorlamak maksadiylan bana inatla soru soruyordu. kizlar bakimindan ise irlandali kayniyordu ne zaman okula gitsem tuvalettlerde attirasim geliyordu. abartiyosun amk diyenleriniz olacaktir. merak etmeyin o gunler bi kiza selam verebildiysem akurume caksinlar. neyse birgun bi kiz bana adimi sordu ama etrafta bana bakan bir kac insan daha vardi ben o sira dolabimin sifresini giriyordum ki... bir anda terlemeye basladim ve hic dusunmeden kiza donup no dedim. kizlar guldu felan cekip gittiler. hayatimin en zor aniydi vurun beni diye isyanlara girmistim bilirsiniz o donemleri...
    ···
  20. 20.
    0
    http://inci.ca/uaesyr_42b
    evet beyler ilk caps
    buda bana ozamanlar ismimi soran hanimcik yalniz afet olmus kiz. bayagdir takip etmiyordum

    edit: linkte sorun oluyor kopyala yapistir yapin ak
    edit2: link nasil verilir biliyoruz sadece sorun oluyor anlamadim amk
    ···