(bkz:
)ulan nasıl anlatsam. bundan 8 ay önce istanbulda dostlarımla kafede nargile tüttürüp muhabbet sohbet ederdik. herşey tıkırında bana göre, mutluyuz tabi. eminim kafanızdan ulan başka memlekette yaşasam nasıl olur amerikaya taşınmak istiyorum vsvs..heh bende yıllar boyunca aslında bu fikirle yanıp tutuşuyordum, ulan sonunda şans cıktı geldik buralara lise 3 okuyorum hayatımın çizgisi standart, az büz bişey şu amerikan rüyasından yaşadım. ney mesela derseniz, ne bileyim okulun futbol takımına girdim amerikan dostlar oldu partilere gittim geldim burda araba aldım kendime (not: türkiyedeki 2010 model mercedes 60bin lirayken burda 4bin dolar) herneyse. beyler size şunu söyliyim, 8 aydır geldiğim her gün için depresyon cekiyorum, resmen google mapi acıp eski mekanlara bakıp hüngür hüngür esnaf sümüğü döküyorum sıkıntıdan. yapılıcak mevzu var, ama birileri olmayınca ortam kurucak gırgır şamata yapıcak birileri olmayınca zor be kardolar. daha dogrusu senin milletinden birileri olmayınca şok pasif kalıyorsun hayata. burdaki dostlar sagolasunlar heryere davet ediyorlar evlerine partilere vs ama bi nargile ortamı değil, bi okey ortamı değil kardolar. ortdıbınıza bi bakın sevin sayın. gırgır şamata yapın. bizim insanı bu yüzden seviyorum, kimse sorucak olursanız her giblediğim gevuru hayatı pasif yaşıyor. biz iyi yaşıyoruz zevk alıyoruz. (not: şu kadar okuyan canımdır)
