Pazar günü işbaşı yaptım. Otel personeli gayet iyi ve yardımsever insanlardı.Bu tür küçük eyalette yaşayan insanlar her daim yardımsever insanlardır zaten.Tek sıkıntı otelin Türkiye'deki oteller gibi dolu olmaması ve restorantının genelde dışardan gelen müşterilere yönelik olduğuydu.
Amerika'daki restoranların çoğu hazır gıda üzerine olduğu için siparişler çok kısa sürede hazırlanır.Bu da benim otelde çoğu zaman boş kalmama neden oluyordu.Bu tür yerlerde çalışırken bir iş yapmıyorsanız dikkatleri üzerinize çekersiniz.Bu nedenle ben de hep bir şeyler yapmak istiyordum ama yok, yapacak bir şey yok. Bazen bir tabağı alıp bulaşıkhaneye zütürmek bile iş'ti.
ilk zamanlar çok zordu. Türkiye'den ayrılmak çok zor olduğu için halen oranın etkisi altında idim.Ama çok büyük bir derdim vardı:Babamdan buraya gelmek için aldığım 3.500$ para.Ne yapacak edecektim bu parayı gönderecektim ama mutfakta haftada 5 gün 6 saat çalışarak bu parayı kısa sürede kazanmak imkansız. Onun için ikinci iş yapmalıydım.

Eve gitmeden önce Walmart'a gittim,bir şeyler aldıktan sonra eve gittim. Evde aynı zamanda Taylan'dan gelen öğrenciler de vardı. Herkes kendi yemeğini kendi yapar ve evi temiz tutmakla sorumluydu.O üç günlük süre içinde Sheridan'ı öğrenecektim. Burası öyle bir yer ki sokakta yürüyen bir insan bulmak neredeyse imkansız.Çünkü adres soracaksınız ama herkes araba kullanıyor dolayısıyla etrafınıza bakıp durursunuz. Yolunuzu şaşırsanız ki ben onu yaşadım, adres sormak için bir insan ararsınız.En son çare polis arabasını durdurmaktır ve ben ancak o şekilde evin yolunu bulabildim.

Otele geldim. Resepsiyondaki görevliden müdüre geldiğimi söylemesini istedim. Müdür;bayan, Amerika doğumlu bir Pakistanlı ve Müslüman. Müdür aynı zamanda otelin sahibi.(Müslüman olduğu için hiçbir zaman fazladan bir beklenti içinde olmadım.)
Kısa bir konuşmadan sonra otel personellerinden biri beni kalacağım eve getirdi.Ev iki katlı, dubleks.Evde, burda olduğunu danışmanımdan öğrendiğim Mehmet diye Ispartalı bir arkadaş vardı. Onun burda olması benim için iyiydi. Ondan otel ve çalışma sistemi ile ilgili bilgi aldım.(Mehmet buranın çalışma saatlerinin azlığından Arkansas'a gitti bir ay sonra.)
Ertesi gün(Perşembe günü) onunla beraber otele gittim.Çalışacağım departman mutfak olduğu için mutfak şefini beklemeye başladım. Bir süre sonra Timoth adlı mutfak şefi geldi, onunla ve diğer otelde çalışan personelle tanıştıktan sonra müdür bana Pazar günü işbaşı yapacağımı söyledi. itiraz edecek değildim.

Normalde Gillet'e gelen öğrencileri orda en az 3 gün bekletirler çünkü diğer öğrenciler gelince hepsini tek sefer Sheridan'a getirmek için.Ben şanslı olmalıydım ki o gün Sheridan'a gelen Filipinli bir grup vardı ve ben orda hiç beklemeden onlarla birlikte Sheridan'a geldim.
Wyoming eyaleti kovboyları ve yüksek rakımlı dağlarıyla bilinir. Sheridan şehri 17 bin nüfuslu bir yer. Zaten Wyoming eyaletinin toplam nüfusu 500 bin. Anlayacağınız küçük bir eyalet. Sheridan'dan daha az nüfuslu şehirler de var. Buffalo mesela. Gelişmişlik açısından diğer şehirlere göre çok geride kalmış bir yer.Şu da bir olgudur:Wyoming, Amerikalıların büyük eyaletlerden bunalıp buraya geldikleri bir yerdir. Kaliforniya'dan,Şikago'dan ve diğer birçok eyaletin gerek trafiğinden gerekse de hayat pahalılığından Wyoming eyaleti tercih edilen bir yerdir.

istanbul'dan öğlen saat 2'de uçağı bindim ve yaklaşık 10 saatlik bir uçuşla Newark'a geldim. Newark'a vardığımda akşam saat 6 idi ve sabahı bekleyecektim. Sabahı zar zor ettikten sonra Denver'a (Colarado)uçtum.7 saatlik bir uçuştan sonra Denver'a vardım. Denver havalimanı çok büyük ve eğer ki terminaliniz Y gibi havalimanının en son taraflarında ise yarım saat yürürsünüz havalimanının içinde, tabi eğer havalimanının içinde tramvayların olduğunu benim gibi bilmiyorsanız. Birkaç saat sonra Wyoming, Gillet'e gitmek için Denver'dan ayrıldım.
Üç saat sonra Gillet'e geldim. Amerika'da yakın mesafeli uçuşlarda genelde pervaneli uçaklar kalkar ki ben o uçaklara ‘'Uçan belediye otobüsleri"diyorum. Uçmasından başka hiçbir özellikleri yok, sallana sallana uçarsınız.
Gillet'teki havaalanına geldiğimde kimse yoktu, çok küçük bir yer zaten. Türkiye'de iken Nikol'u aradığımda bana"Gillet'e geldiğinde oteli ara,biz seni ordan aldırttırız"demişti. Ordaki bir telefondan oteli aradım ve bana otelin servisini gönderdiler.Önce otele gittim ve Nikol ile konuştuktan sonra bana Sheridan'a gideceğimi söyledi.

Rezerve

rezzzzzzzzzzzz

Şuan ordamisin ?
Seatel mi ?

Stl burası beyler

http://c12.incisozluk.com...11504/0/2866690_o94f1.jpg

Bu kadar mi vay beee yaş kaç reyiz

not aldigim anılar var isteyen olursa devam ederim beyler

Mahkeme gününden itibaren 4 aylık süre başlamıştı ve 21 Aralık'a kadar sürem vardı.Ben bu sürenin tamdıbını kullanmak istediğim için biletimi 20 Aralık'ta Türkiye'de olacak şekilde aldım.O dört aylık sürenin çok kısa bir sürede geçeceğini biliyordum ve öyle de oldu.
Acı tatlı günlerimin geçtiği,her köşesinde bir anı bıraktığım Wyoming'den ayrılma günü gelmişti. Zihnimde ''Türkiye'de dönüp ne yapacağım?'' gibi sorularla boğuşuyordum. Otele gittim ve arkadaşlarımla vedalaştım. Mecburi bir vedalaşma idi. Beni yakan da buydu zaten.
Heybemde ömrümde unutamayacağım anılarla, dostluklarla ve güzelliklerle Türkiye'ye döndüm 15 saatlik bir uçuşun ardından. Ankara'ya indiğimde geri dönmek istedim oraya.O derece alışmışım ki oraya Türkiye'de bir dakka bile durmaya tahammül edemiyorum. Ayrılmaya mecbur kaldık ve şimdi tekrar buraya adapte olmaya mecburuz.
Türkiye'de uzun sürede kalacağımı düşünmüyorum ve ilk fırsatta Amerika'ya dönmeyi düşünüyorum. Vize alma konusunda sıkıntı yaşayacağımı biliyorum ancak bunun da bir yolunu bulacağıma inanıyorum.

Mahkeme salonundan çıktım ve bu sefer Amerika'dan ayrılma vaktinin geldiği kararına vardım çünkü sonu belli olan bir şey risk almanın bir gereği yoktu.Bir yandan hakimin sınırdışı kararı vermediğine sevinerek diğer yandan 4 ay sonra ayrılmak zorunda kalacağıma üzülerek Wyoming'e döndüm. Yapacak bir şey kalmamıştı. Mecbur 4 ay sonra üç senedir her türlü mücadeleyi vererek az da olsa rahat ettiğim Amerika'dan ayrılacaktım.
Amerika'da ömrümün sonuna kadar kalmak gibi bir planım yoktu ama beni üzen nokta hakim kararıyla ayrılmak zorunda kalmaktı.2016 senesi de benim için maddi ve manevi anlamda çok güzel geçiyordu.Tam işler rayına oturmuş, otelin en iyi personelinden biri olmuş ve maddi açıdan da Yükselme devrine girdiğim bir zamanda ayrılacak olmak beni çok üzüyordu. Ancak yapacak bir şey yoktu. Yapacak tek bir şey vardı o da bilet almaktı.

HakimNeye başvurmak istiyorsunuz? diye sordu avukatıma. Avukat ise Gönüllü ayrılma diye yanıt verdi. Türkiye'ye oradaki ekonomik ve sosyal ortamdan dolayı dönmek istemediğimi hakime söyleyememiş olmanın verdiği üzüntüyü yaşıyordum o salonda.Çünkü hakim bana Neden burda kalmaya devam ettin? sorusunu sormadı hiç.Ben ise bir şekilde bunu söyleyecek bir fırsat arıyordum.Bir ara hakim bana Daha önce gözaltı olayı yaşamışssın, kayıtlarda var deyince ben ise onun bir gözaltı değil bir ifade almaktan ibaret olduğunu ve o günden sonra Türkiye'ye dönme kararı aldığımı ancak oradaki terör ortamından dolayı oraya gitmekten vazgeçtiğimi söyledim. Bunun üzerine hakim ''Türkiye'ye gitmekten korkuyor musun?'' diye sordu.Ben ise kimsenin can güvenliğinin kalmadığını söyledim. Hakim avukatıma ilticaya başvurup başvurmadığımı söyledi. Avukat benim buna başvurmak için uygun şartlara sahip olmadığımı söyledi. ilticaya uygun olsaydım bile başvurmayı düşünmüyordum çünkü 7 sene boyunca Amerika dışına çıkamayacaktım.Bu 5 dakikalık yargılanma sonucunda hakim bizim gönüllü ayrılma talebimizi kabul etti ve bana Amerika'dan ayrılmam için 4 ay süre verdi.Bu süre yasal bir süre, başvurusu kabul edilen herkese verilen bir süreydi ve hakim bu süre içinde ayrılmazsam tekrar yakalanma durumunda 3 bin dolar para cezası ile hapis cezası alacağımı söyledi.

içerde hakim, tercüman,bana dava açan göçmenlik bürosu avukatı ve hakimin verdiği kararları yazan bir sekreter, davası olan insanlar ki çoğu Mekgibalı ve onların avukatları vardı. Mahkeme salonuna hakimin gelmesiyle davalar görüşülmeye başlandı. Kimin davası varsa avukatıyla bir adım öne geliyor. Hakim isim ve soyismini sorduktan sonra ingilizce bilip bilmediğini soruyor. ingilizce bilmemesi durumunda tercüman yardımıyla davayı görüşüyor.
Sıra bana geldi. Kendim için bir kader anı idi. Dediğim gibi beklentim mahkemenin hararetli geçmesi yani bir tartışma şeklinde geçmesiydi ancak orda şunu anladım:Davalı benim davacı ise devlet! Devletin kanunlarını ihlal eden birisi olarak bu suçu inkar etme durumum yoktu ve hangi suç ihlal edilmişse karşılığı kanunlarda var.

Mahkeme günü yaklaşıyordu. Halen bir avukat tutmalıyım yoksa avukatsız mı gitmeliyim diye düşünüyordum.Çünkü hakimin vereceği karar görünen köye klavuz istemiyordu. Konuştuğum avukatlar mahkemeye bir avukatla gitmenin daha iyi olacağını söylediler çünkü hakim eğer avukatımın olmadığını görmesi durumunda bu davaya ciddi yaklaşmadığımı düşüneceğinden dolayı hakkımda sınırdışı kararı vermesi ihtimalinin artacağını söylediler. Mecbur bir avukat buldum ve mahkeme gününe kadar bekledim.
Mahkeme günü olan 23 Ağustos'ta Wyoming'den Colorado eyaletine gittim. Mahkeme binasına vardığımda beklemeye başladım. Beklerken avukatım geldi ve bana mahkemede olacakları söyledi. Daha önceden referans mektupları almıştım çalıştığım yerin sahibinden ve departman müdürlerinden. Hakimin bu mektupları okuması halinde kararını olumlu yönde vermesi ihtimalinin olduğunu söylediler.Bu mektupları da avukata verdim. Mahkeme saati geldi ve ben salona ben ve avukatımdan başka kimsenin alınmayacağını düşünüyordum. Salona girdiğimde o gün mahkemesi olan herkesin salona girdiğini gördüm.Şaşırmıştım.

Yav devam sonra ne olduu

Devam devammm

Metinde Amerika'ya giriş tarihim, Türkiye'ye neden dönmekten vazgeçtiğim ve neden Amerika'da kalmam gerektiğine dair inandırıcı ve gerçekçi bir yazı vardı. Herkes bilir ki mahkeme yerleri hararetli bir ortamdır çünkü bir nevi kendini haklı çıkarmak durumundasın. Bundan dolayı mahkeme gününe kadar daha önce böyle bir davası olanların tecrübelerini, Amerikan göçmenlik kanunu ve diğer birçok kaynaktan mahkemede yapacağım savunmama çalıştım.
Bir yandan otele yoğun çalışırken diğer yandan mahkeme gününü beklemek ve mahkemenin nasıl bir karar vereceğini düşünmek beni yeteri kadar yoruyordu. Mahkemenin çok özel bir durum olmadan benim için bir inisiyatif kararı uygulanacağını beklemiyordum çünkü yaptığım araştırmalarda hakimin vize süresi biten biri için Tamam, burda kalmaya devam edebilirsin kararı verdiğini hiçbir yerde görmedim.Bu yüzden hakimin vereceği kararı yaptığım araştırmalardan ve konuştuğum birkaç avukattan biliyordum.

Ben şimdi amerikaya gidip evlensem orda kalabilirmiyim ?