Söyleyecek bir şey yoktu. Hayatımın en utanç verici günüydü diyebilirim. Neden mi?
Polisler, beni evimin önünde alıp arabaya bindirirken kelepçe takmadılar ki benim de aklımda bana kelepçe takacakları yoktu. Evden biraz uzaklaştık ve arabayı bir köşede durdurup inmemi söylediler. Bana:"Arkadaşlarının önünde sana kelepçe takıp seni rencide etmek istemedik onun için burda kelepçe takacağız, prosedür böyle"dediler. Polislerin bu denli anlayışlı olacağını düşünmemiştim. Kelepçeyi taktıklarında düşünüyorum ‘'acaba kaç kişiyi öldürdüm de bana bu kelepçeyi taktılar" diye. Yapacak bir şey yoktu.

Yolda polisler bana iyi davrandılar.O iki saatlik yolda benimle sürekli konuşarak korkacak bir şeyin olmadığını, birkaç form doldurduktan sonra serbest kalacağımı söylediler. Göçmenlik bürosunda geldiğimizde orda benim parmak izimi aldılar, fotoğrafımı çektiler, ülkeye ne zaman giriş yaptığımı sordular... iki saat boyunca form doldurduk ve halen elim kelepçeliydi. Polisler aynı zamanda çelik yelek giymişlerdi. Nasıl bir paranoyak halen anlamış değilim.

40 a rez

rezzersbsjajaj okurum

Rezsrveaastrsj

iki saat sonra serbest kaldım. Beni Jason almaya geldi. Jason bana"Müdürü arayıp haber verelim"dedi. Müdür-otelin müdürü aynı zamanda sahibi-Jason'a:"Kadir'e sor bakalım şu örgütle bir ilişkisi var mı?" ‘'Kadir'e sor bakalım şu örgütle internet üzerinden hiç bağlantısı olmuş mu?"diye abes sorular soruyor ve Jason da bana dönüp bunları soruyordu.
YOK!Ben hayatımın en utanç verici gününü yaşarken bana böyle sorular sorarak  beni delirtmeye çalıştıklarını düşündüm.O polisler bile bana böyle sorular sormamışken müdürün sırf Müslüman olmamdan dolayı(Müdür de Müslüman) sözde Müslüman örgütlerle bir bağlantımın olup olmadığını sorması beni çıldırtma noktasına getirmişti. Benim o örgütlerle bağlantım olsaydı neden polisler bana buna göre muamele etmediler? Normal kaçak kalan bir insan muamelesinin ötesinde herhangi bir işlem yapmadılar.
Gece 1 gibi eve döndüm ve durumu arkadaşlarıma anlattım. Sabah olunca otele gidecek, müdürle konuşacaktım. Tabi o gece Türkiye'ye dönme kararı almıştım.
Otele gittim, müdürün odasına girdim. Müdür çok üzgün olduğunu söyledi.Ben de kendisine:"Beklemediğim bir şey değildi, böyle olacağını biliyordum."dedim. Kendisi yine bana:"11 milyon kaçak insan arasından gelip seni bulmaları normal değil"dedi. Nedenini sorunca bana"Sen Facebook üzerinden bir şeyler yazmışsındır"dedi."Kime"dedim. Yine o bildiği örgüt isimlerini saydı.Ben yine delirmeye başlıyordum. Kendisine:"Ben buraya çalışmaya geldim, çalışmak için burda kaçak kaldım ki sizin teklifinizin üzerine kaldım"dedim. Bunun dışında hiçbir amacım yoktu diyerek kısa kestim.

Rezerve

Amariganin oyunları

inş devam edersin biraderim okuyorum ben hala

O da anlayışla karşılayarak benim bu hafta da çalışabileceğimi,bu hafta bittikten sonra ayrılmam gerektiğini söyledi. Tamam dedim. Bana:"Git, mutfak şefinle de konuş,bu haftayı bitirip öyle gideceğini söyle"dedi.
Ordan çıkıp mutfağa doğru ilerlen beni gören iş arkadaşlarım benim için üzgün olduklarını söylediler. Moral sıfır olduğu için sadece teşekkür edip geçiyordum. Mutfağa girdiğimde beni gören mutfak şefinin hiç de üzgün olmadığını hatta yüzünde bir gülümsemeyle bana ne olduğunu söyledi. Durumu zaten biliyordu da ben bir kez daha anlattım ve bu haftayı bitirip gideceğimi söyledim.

Halen yüzünde bir gülümseme vardı, sanki seviniyordu gideceğime. içimden"Hiç sevinme, bakarsın her şey tersine döner"dedim

Artık kesin dönme kararı almıştım ama ben müdürle konuşurken bana:"Gitmek zorunda değilsin, başka bir eyalete gidebilirsin"demişti. Saçma geliyordu bana.O göçmenli bürosunda kan grubuma kadar benimle ilgili A'dan Z'ye her bilgiyi kaydeden bu ülkede eğer başka yere gidersem yakalanmayacağımı sanmak bana saçma geliyordu ama yine de ‘'risk"almam gerektiğini düşündüm.
Bu kadar inatla Türkiye'ye dönmemek gibi bir nedenim yoktu ancak burda kalmanın maddi ve manevi büyük faydası vardı. Kalmalıydım.Önce müdüre beni Denver'a(Colarado)göndermesini, ordaki otellerinde çalışmak istediğimi söyledim. Bana bununla ilgileceğini söyledi. Aradan bir hafta geçmesine rağmen ki benim burda olmamam gerekiyordu ama ben daha burdaydım ve çalışıyordum. Müdür bana ‘'Burda kalmanda sorun yok, çalışmaya devam et"dedi.Ben de yine ‘'Hayat riskten ibarettir"diyerek o riski aldım ve burda kalmaya devam edeceğimi söyledim.

O mutfak şefi de bir hafta sonra kovuldu.Ben kaldım,o gitti.Her şey tersine dönmüştü.
‘'Her şerrin içinde bir hayır vardır"derler ya,işte polislerin beni yakalamasının daha sonra benim için ‘'hayırlı"olduğunu anladım. Polisler beni yakalamadan önce ben haftada 40 saatten fazla çalışamıyordum.(Lorie'nin verdiği ekstra iş kış mevsimi olduğu için artık verilmiyordu.)Çünkü 40 saatten fazlası mesaiye giriyor ve aldığım saatlik ücretin 1.5 katını alacağımdan kimseye mesai verilmiyordu. Dolayısıyla 40 saati geçemiyordum ama polisler beni yakalayınca ben normal yasal olarak çalışan biri değildim yani kaçak olarak çalışmaya başladım ve yasal olarak çalışanlar giriş-çıkış saatlerini bir cihaza kaydettirirken ben ise kağıda(Time card)yazıyordum.(Kağıda kendi elimle yazmıyordum, orda  bulunan bir cihaza o kağıdı okutuyor ve cihaz kağıda o günün giriş saatini basıyordu.Bu cihazdan koca otelde bir tane var ve o da Lorie'nin odasında)Ben giriş çıkış saatlerimi kağıda yazmaya başlayınca benden vergi almadıkları gibi haftada kimi zaman 70 saate kadar çalışmaya başladım. Ancak bu 70 saatin normal 40 saatinden sonraki 30 saat mesai değil normal aldığım saatlik ücret veriliyordu.Bu da iyiydi hem de çok iyiydi. Polisler beni yakalamadan önce 40 saati geçmeyen ben şimdi 70 saat çalışıyordum haftada.Her şerde bir hayır varmış.

Yakalanmamın üzerinden 1 sene geçti ve şükür ki bir olumsuz durum yaşamadım .Yalnız bu kağıda yazma konusunda geçen günlerde beni hırsızlık yapmakla suçlayacak derecede bir sıkıntı yaşadım.

Ses verin beyler devam mı tamam mı

Rezzzzzzzzzzzzz

Rezzz 46

Giriş-çıkış saatlerimi yazdığım kağıt Lorie'nin ofisinde. Lorie de sabah 7.30'da işe geliyor ve ben de saat 8 de onun odasına gidip giriş saatimi yazıyordum.Bu şekilde bir sene boyunca sıkıntı yaşamadım. Ancak Lorie ne zaman ki 8.30'da işe gelmeye başladı işte o zaman da sıkıntılar başladı.Ben 8'de işbaşı yapıyorum ama gidip de giriş saatimi yazamıyordum çünkü odası kilitli. Onun departmanında çalışmadığım halde kağıdım onun odasında ve 8'de işbaşı yapmama rağmen o kadın geldikten sonra giriş yapıyorum. Hergün 30-40 dakika çalıştıktan sonra giriş yapıyordum. Haftada 3-4 saat gidiyordu anlayacağınız.

Okuyan varsa ses etsin yoksa yarına anca