Tüm umutlarımı kaybetme noktasına geldiğimde otelin Housekkeping(Oda düzenleme)departmanının müdürü olan Lorie bir gün bana:"Sen çok çalışkansın bu yüzden sana ekstra bir iş vereceğim"dedi. Sevindim tabi.iki ay boyunca dışardan iş aradım ama nasibim yine kendi otelimde imiş.
Yukarda da söylediğim gibi J-1 vizesine sahip kişiler ikinci iş yapamaz, programın kuralı bu.Ama ben kaçak olarak bu işi yapacaktım yani bu işten dolayı herhangi bir vergi ödemeyecektim ki çok iyiydi bunun böyle olması çünkü vergi vermeyeceğim gibi ev parası da kesilmeyecekti bu paradan. Lorie,bana yapacağım işi anlattı. Akşam 5'te başlayacak ve müşterilen yatak, yastık gibi ekstra talepleri olduğunda onları zütürüp verecektim. Bunun dışında çıkış yapan oda olursa da o odayı düzenleyecektim. Kabul ettim. Normal saatlik ücretim 9 Dolar. Lorie bana ‘'Biz"sana 8 Dolar vereceğiz dedi."Biz"deyince ben herhalde otel müdürünün talimatı böyle diye düşündüm. Tamam dedim.O zaman gidip müdüre işi kabul ettiğini söyleyelim dedi. Müdürün yanına gittik ve Lorie müdüre durumu anlattıktan sonra ‘'Dell4747'e saatlik 8 Dolar vereceğiz"dedi

Lorie ‘'Hayır hayır 8 Dolar iyi"dedi. Hayatımda birine teşekkür ettikten iki dakika sonra sövdüğümü hatırlamıyorum. Patron 9 Dolar vermemizde sorun yok diyor o kadın ise sanki o para kendi cebinden çıkacakmış gibi ‘'Olmaz,8 Dolar verelim"diyor. Sadece bu örneğe bakarak bu kadının nasıl biri olduğunu anlayabilirsiniz.
işler iyi gidiyordu. Sabah mutfakta başlıyor öğlen 2.30'a kadar çalıştıktan sonra saat 5'te de diğer işe başlıyordum. Gece 10-11'e kadar çalışıyordum.ilk iki haftada 99 saat çalışmıştım.Bu Lorie'nin hiç hoşuna gitmedi. Bana o 99 saatin parasını verirken(Kendi cebinden vermedi tabi, patrondan verdi)bir an gözlerinin yerinden çıkacağını düşündüm.Üstüne"Kimseye söyleme"dedi."Okay"deyip gittim.Bu durumdan sonra Lorie çalışma saatlerimi azaltmaya çalışsa da yaz sezonu yoğun geçtiği için yine yüksek saat alıyordum.

Bu şekilde 5 ay çalıştım ve buraya gelmek için harcadığım parayı geri göndermiş ve bir o kadarına yakınını da tekrar kazanmıştım o beş aylık süre içinde.
Kış gelmişti artık. işler düşmeye başlamıştı. Beş ay boyunca hiç tam zamanlı izin kullanmayan bana haftada 2 gün izin veriliyordu artık.Her izin günü bana Türkiye'yi düşünmeme neden oluyordu.Çalıştığım zamanlar aklımda Türkiye yok sadece iş var ama çalışmadığım zamanlar... Kimi zaman uçak bileti bakıyordum,o derece.
Kışın sonlarına doğru bir yandan derin bir hüzün diğer yandan bir heyacan yaşıyordum. Dönüş vakti yaklaşıyordu

Ama gidip ne yapacaktım Türkiye'de?Askerlik.Ya sonra? Muğlak.Avustural'ya giderim diye plan yapıyordum. Burda kalmak istiyor muydum?"Türkiye'de ne yapacağım sorusuna muğlak cevaplar verince ‘'burda kalmalıyım"diye düşünüyordum ama nasıl, kaçak mı?
Zaman daralıyordu. Hemen hemen herkes burda kalmamı istiyordu hatta Lorie otel müdürü ile senin burda kalıp kalmayacağın hakkında konuştuğunu ve müdürün senin burda kalmana onay verdiğini söyledi. Program süresinde herhangi bir değişiklik söz konusu olmadığı için bana sundukları tek seçenek kaçak kalmak.Bir süre düşündüm ve bu riski göze alamayacağımı söyleyerek ayrılma kararı aldım. Uçak biletimi aldım.11 Nisan günü burdan ayrılacaktım.
Ayrılma günü yaklaştıkça daha çok hüzünleniyordum gideceğime."Bileti aldım artık, bileti iptal edip kalacak değilim "diyordum."Sayılı zaman tez geçer"derler ya o son bir aylık sürenin nasıl geçtiğini anlamadım bile.
Artık son iki gün kalmıştı. Türkiye'den buraya gelirken bir ‘'mucize"olsa da gitmesem derken bu sefer de burdan Türkiye'ye gitmemek için bir mucize bekliyordum adeta.Bir akşam çalışırken otel müdürü yanıma geldi ve bana:"Burda kal, Türkiye'ye gidip ne yapacaksın"dedi.Şaşırdım tabi. Otel müdürünü o 1 sene içinde tanıdığım kadarıyla kimseye böyle bir teklif etmeyeceğini biliyordum. Biraz duraksadıktan sonra"Nasıl"dedim." ‘'Burda çalışan Filipinlilerin çoğu kaçak ve bu zamana kadar hiçbir sorun yaşamadılar"dedi. Ayrıca ‘'Burda evlenir, Green Card alırsın"dediler. Resepsiyon müdürü de bir yandan beni ikna etmeye çalışıyordu. Kaçak kalacaktım, böyle bir riski nasıl alacaktım?

Düşün dediler. Karararımı ertesi gün vermeliydim çünkü bir sonraki gün uçacağım.O akşam bu işin artılarını eksilerini iyi analiz ettikten sonra ‘'Hayatta bazen risk almak gerekir"düşüncesinden hareket ederek kararımı verdim:Kalıyorum!
Ailem o gün burdan ayrılacağımı sanıyordu ama telefonla arayarak gelmekten vazgeçtiğimi söyledim."Sen bilirsin, karar senin"dediler.

Kacak yaşam böyle başladı.

Takip eden varsa devam edecem polis olayı vs

Devammmm

Bu gercekmi

Devam reyizzz

Bi şey sorucam amerikada walmart türkiyede ki bim gibi bir şey mi yani ucuz felan mi

Devami yok mu ?

kardeşim ilk nasıl gittin oraya vize ile mi?hangi vize? vizen nası çıktı ?gitmek için nelere ihtiyaç var ? kaçak yaşanmaz orada heralde bahsettiğine göre ? amerikaya gitmek için ayırdığın bütçe nedir? evlenmek kolay mı ?

Rezzers

Anlat dinleyelim kardeşim . Eskiler bilir yeni bir angutyus mu geliyor acaba !!

rez fena sardı

Avukat ne gibime yaradı parana yazık olmuş sadece

Rez amk rez

Devam ediyorum

Amerika'da kaçak kalmaya karar vermek bazı şeyleri göze almak demektir.En azından yakalanıp kötü muamele görmeyi göze alacaksınız. Peki Amerika'da 11 milyon kaçak insan arasında gelip beni bulmaları nasıl oldu?
Üç ay boyunca her şey normal seyrinde gidiyordu.iki haftada bir aldığım maaş çeklerinden ‘'Federal Vergisi"kesiliyordu ki normal ama benim vize sürem bittiği halde vergi veriyor olmam anormal değil mi?Yani Amerika'da kalma sürem sona ermiş ve Amerika'da olmamam gerekirken vergi veriyordum yani halen Amerika'da olduğumu kendim bildiriyordum.Bu birinci neden.
Maaşımı çek olarak alırken o çekleri bozdurmuyor,bir kenarda tutuyordum. Otelde o kaçak olarak diğer işi yaparken onun ücretini peşin alıyordum yani çek almıyordum.O parayı harcıyor, çekleri bozdurma gereği duymuyordum

Takip eden var mı mk