yüzme takımı seçme günüydü. rekabetçi bir heyecanla uyandım. hemen kendime enerji depolamam gerekiyordu. alper'i kaldırdım. gittik yemekhaneye burak'ta geldi. sağlam bir kahvaltı ettim ve yemekleri biraz sindirmek için hemen kıyafetlerimi giyip koşuya çıktım. üstümde okulun takımının t-shirt ü vardı. size şöyle diyeyim. abd'de bi okulun bütün spor branşları aynı takımındır. yani örnek veriyorum ülkemizdeki spor kulüpleri gibi. futbol var basketbol var vs. her şey var ve takımın adı aynı kalıyor hep. t-shirtte takımın adı ve altında swimming yazıyordu. sağlam bir motivasyonla yarım saat koştum. odama gittim ve seçme saatlerini beklemeye başladım. biraz face'te falan takıldığımı hatırlıyorum. o sırada burak bizim odaya taşınmıştı. onu yerleştirdik ve seçme saatlerine 1 saat kalıncaya kadar muhabbet ettik. içimde o sırada nedenini anlayamadığım bir heyecan vardı. belki sally beni izleyecek diye heyecanlanmıştım belkide diğer çocuklardan biraz çekiniyordum. hiç bilmiyordum ve büyük bir heyecanla havuza doğru gittik hep beraber. bu aralar çok heyecanlanıyordum ve bu beni rahatsız ediyordu. konsantrasyonumu bozmamalıydım ve ülkemi iyi temsil etmeliydim. gittik havuza, burakla alper tribüne gitti ben de soyunma odasına girdim. içerisi kaslı erkekler tarafından işgal edilmişti. dedim bu ne ya böyle. kaç yüzücü vardı hatırlayamadım. neyse koç herkesi çağırdı ve 3er 3er yüzeceğimizi ama bunun bir yarış olmadığını, en iyi dereceyi yapan bilmem kaç kişiyi takıma alacaklarını söyledi. havuz çevresine geldiğimizde konsantrasyonumdan hiçbir şey duymuyordum. ısınmaya başladım ve tribüne doğru baktım. alper ve burak'ı gördüm ama sally yoktu. etraf sari mavi dev bayraklarla süslenmişti ve bayrakların üstünde yüzme takımının başarıları yazıyordu. bonelerimiz de sarı ya da maviydi. benimki maviydi. 1,5 saat gibi uzun bir bekleyişten sonra sıra bana geldi. sally'i görmüyordum bu beni biraz huzursuz etmişti ama gelirdi belki dedim içimden belki ben görmüyordum ki düşünmek istediğim buydu. yanımda alman kökenli bir çocuk vardı. amerikalıydı ama alman kökenliydi adı karl'dı. carl değil karl. sarışın, mavi gözlü, 188 boyunda, tıpkı adolf hitler'in istediği üstün ırktan gibi duruyordu ve maganda değildi. benim gibi kimseyle konuşmuyordu.ben onun konsantrasyonlu olduğunu çok iyi anlamıştım ama artık benim de odaklanmam gerekiyordu. 3 kişi yüzüyorduk çünkü 3 koç vardı, 3 kronometre vardı. yarış olmayacaktı bu ama genel klasmanda üst sıralarda yer almalıydım ki takıma gireyim diye düşünüyordum. düdük sesi geldi, suya atladık. ilk başta hızımı alamamıştım ama 30 metreden sonra hızlanmaya başladım. dönüşe geldik, takla attım ve vurdum ayaklarımı havuzun kenarına. hızlı bir biçimde dönmüştüm ve son hızımla ilerliyordum. havuz zemininin hızla arkamda kaldığını görüyordum. son 20 metre sürat teknesi gibiydim ama karl ile kıyasıya rekabet içinde oluğumu düşünüyordum. diğerini harcamıştık zaten. yarışı aynı anda bitirmiştik. bu nasıl bir hız diye çok şaşırmıştım. çok utanmasa beni geçecekti ama ben başlangıçta hatalar yapmasam ki normalde hiç yapmam beni asla geçemezdi, belkide geçmemişti. koç havuzdan çıkmamızı söyledi. içimde negatif bir heyecan vardı. ya beni geçmişse diye düşünüyordum. kronometre sonuçlarına baktım ve karl bana 60 salise fark atmıştı yani 0.6 saniyelik bir fark vardı. koçun dediği gibi önemli olan genel klasman olduğu için takıma illaki giremem diye bir şey yoktu. sonuçlar ertesi gün akşamüstü açıklanacaktı ve soyunma odasına doğru yöneldim. durdum ve tribüne baktım. sally'i göremedim.

ertesi gün oldu.

seçmelere sadece 1 günün kalmış olmasıyla tam anlamıyla gaza gelmiş ve yüzüş tekniğinden başka hiçbir şey düşünmüyordum. 6 yaşımdan beri yüzüyordum ve ilkokulda birkaç kez türkiye şampiyonu olmuştum. iller bazında yarışlara falan girmiştim ve madalyasız dönüşlerim az olmuştu. türkiye'deki üniversitemde en iyi yüzücü belkide bendim ve mental olarak hazırdım. sağlam bir kahvaltıyla güne başlamak için alper ve burak'la yemekhaneye gittik. "bugün havuzda antrenman yapacağım. amerikalıları nasıl geçtiğimi izlemeye gelebilirsiniz" dedim. alper bizim okulun takımları iyidir, küçümseme dedi. ben de: küçümsemiyorum gerçekleri söylüyorum deyip takıldım ona. kalktık masadan ben ad'ye gittim mayomu, çantamı, t-shirt ümü almıştım. takımın eşyalarıydı bunlar ve severdim böyle şeyleri. antrenman için yüzüp yüzemeyeceğimi sordum görevliye. o da yüzebilirsin dedi. taktım o okulun şık bonesini ve gözlüğünü, geldim havuzun çevresine. havuzda benim gibi seçmelere hazırlananlar ve muhabbet edenler vardı. insanları inceledim ve tekniklerini beğendim. hızlılardı. kolay olmayacağını anladım ama ben bendim. seviyemi biliyordum. ısındıktan sonra atladım havuza 1-2 saat havuzda kaldım. o sırada alper ve burak'ta beni izliyorlardı. havuzdan çıktım ve soyunma odasına doğru giderken benden 9-10 cm uzun sarı kafa(henüz boneli) iri yarı biriyle karşılaştım ve bana "tekniğini beğendim iyi yüzüyorsun" dedi. ben de"sağol" dedim. "ben yıllardır takımdayım. seçmelere gireceksin değil mi senin gibilere ihtiyacımız olabilir" dedi.ben de evet dedim. kendini tanıttı. adı jeff'ti. bana "acemilerin burada çok şansı olmaz ama sen tecrübeli birine benziyorsun" dedi. kendimden başarılarımdan bahsettim ve üstüne basa basa türküm dedim. soyunma odasına girdim, duş aldım, eşyalarımı topladım ve tam çıkacakken bir tane zenci geldi ve bana "burası geldiğin yerlere benzemez burada bir takım var ve saygı duymayı öğrensen iyi olur" dedi. tam ne diyo bu zenci diyecekken biraz düşündüm ve havuzda sergilediğim performans onları biraz sinir etmiş olabilir diye düşündüm ve şaşırabilirsiniz ama ona hak verdim. çünkü istanbul'da biri benim üniversitemde meydan okuyucu bir performans sergilese ben de kıl olurdum. ama altta kalmamam gerekiyordu ve söylememem gereken bir şeyi söyledim: "saygıyı yarın göreceğiz" dedim. bu ağırdı. onun evinde ona hakaret etmiştim. adamın yüz ifadesi değişti ve ben bile kendime kıl oldum.

abd'ye gelmeden önceki son hafta ve yolculuk ile birlikte antrenman eksiğim vardı ama en azından seçmelerde yeterli performansı gösterebileceğimi düşünüyordum. üstelik beni sally de izleyecekti. iyi olmam hatta en iyi olmam gerekiyordu.