sally gitmişti. tam 1,5 ay sonra abd'ye geri dönecektim. annem çok şaşkındı. "daha yeni geldin oğlum nereye böyle" diyordu. babam çok fazla karışmamıştı. "sen nasıl istersen" demişti ve bana annemin olmadığı bir zamanda "bak bu aralar biraz harcamalarına dikkat et. şimdi gidiyorsun o zaman hemen dönme kal biraz gittiğine değsin tamam mı oğlum ?" demişti. ben de fazla harcama yapmaktan nefret eden birisi olarak bunu anlayışla karşıladım ve orada kalmamın sorun olmayacağını da öğrenmiş oldum. michigan'a aktarmalı uçacaktım. önce new york'a gitmiştim. orasıda hayallerimden biriydi. bir gün gezdim orayı, times meydanını falan gördüm, sally'ye attığım selfieleri gönderdim. o da "buraya geleceğin için çok heyecanlıyım bebeğim" demişti. havaalanına döndüm. sonra michigan'a indim. sally beni orada karşılamıştı. çok mutlu olmuştum. uzun bir süre sarıldık çünkü bu kadar ayrı kalmamıştık daha önce. sonra yavaş yavaş evine doğru gittik. bana, beni biraz babasına anlattığını söyledi. aslında her şeyi anlatmış. türkiye'ye geldiğini bile anlatmış. babası onu kandırdığı için biraz kızmış ama sally'de ona isterse kendisine bunlardan bahsetmemiş olabileceğini söylemiş. hayatına bundan böyle karışamayacak yaşta olduğunu hatırlatmış ona falan. babası en sonunda ikna olmuş ve bizi bekliyordu. sally banliyöde oturuyordu. klagib bir amerikan eviydi. evin garajının üstünde amerikan bayrağı vardı. babası kapıyı açmıştı. samimiyetsiz bir şekilde gülüyordu. sally biraz sinirliydi. merhabalaştık ve içeri girdik. ev bayağı bir büyüktü. üst katıda vardı ama biz salondaydık. babası nihayet güzel bir şekilde gülmüştü bana. ben de güldüm. babasıyla aramızdaki muhabbet şöyle oldu. artı o eksi ben

+ demek kızımın erkek arkadaşı sensin.
- evet efendim (yes sir)
+ efendim demene gerek yok. bu resmi dili bırakalım bence ama istersen bay hawkins(soyadı gerçek değil) diyebilirsin.
- peki efendim. ah özür dilerim. peki bay hawkins (burada sally biraz sırıtmıştı).
+ sally uzun süredir birlikte olduğunuzu ve neler yaşadığınızı söyledi. benden habersiz türkiye'ye bile gitmiş (burada gözlerini sally'ye çeviriyor, biraz bekliyor ve konuşmasına devam ediyor). neyse sonuçta kızım mutlu. ben biraz somurtkan biri gibi gözükebilirim ama her daim kızımın hizmetçisiyimdir. kızım için en iyi olanı istiyorum ve sanırım seninle olmaktan mutlu. ailenle bile tanışmış. söylesene baykus-adını doğru telaffuz ediyorum değil mi? (evet bay hawkins)- güzel. söylesene baykus ailen sally ile birlikte olmana ne diyor ?
- her zaman arkamdadırlar bay hawkins.
+ peki sen hayatını nerede devam ettirmek istiyorsun ?
- abd'de kalmayı düşünüyorum. ve mümkünse sally ile birlikte olmak.
+ anladım. pekala. sizin yolunuza çıkmayacağım (oha yemin et diyorum içimden). ama sana söylemek istediğim bir şey var (burada bana iyice döndü ve gözlerimin içine baktı).
genç adam, kızımı üzme.
ben de onun gözlerinin içine bakarak ve net bir şekilde "asla" dedim. sally yere bakıyordu ve hafifçe nefes gülüşü yapmıştı. çok tatlıydı o sırada. babası da kafasını sallayarak çok derin bir nefes aldı ve "teşekkür ederim" dedi. sesi acayip sağlamdı herifin. konuşması zaten film yıldızı gibiydi. adam avukat tabi konuşmasını iyi biliyor. bu arada sally ailemden de biraz bahsetmişti ben gelmeden önce ona. sonuçta türküz bizi arap sanabilir, fanatik müslüman damgası yapıştırabilirdi ama sally istanbul ve ege turundaki fotoğraflarımızı göstermiş ve türkiye'nin modern bir ülke olduğunu anlatmıştı (hep batıda kaldık bilmiyor tabi). babası da 2.kez gülmüştü bana. sonra bize "bir şeyler ister misiniz?" diye sordu. ben cevap vermeden bu akşam evde harika şeyler var siz tv'yi açın ben hemen geliyorum dedi. o akşam, o lüks evde, ışıklandırılmış ve sessiz banliyönün güzel evleri ve mutlu insanların manzarasıyla güzel zaman geçirmiştim. babası açılınca biraz daha kafa bir adam çıktı. suratsızı ara sıra güldürmeyi başarmıştım. sally'nin annesi de geldi tabi onunla da tanışmıştık. kendisi tıpkı benim annem gibi çok sıcakkanlıydı. güzelliğini şüphesiz annesinden almıştı sally. babasının pek katkı verdiğini söyleyemem. sally'nin kulağına "burada mı kalacağım?" diye sormuştum. "tabii ki" dedi. misafir odasında kalmıştım o akşam. ben yatmadan önce annesiyle muhabbet ettim. çok sempatikti. her şeyi konuştuk. güler yüzlüydü ve eğlenceli biriydi. ertesi gün sally beni biraz michigan'da gezdirdi ve 2 gün sonra california'ya geri döndük. artık aramızda hiçbir engel kalmamıştı ve burada çalışacaktık. belkide evleneceğiz(hayaller hayatlar. alttaki notu okuyun bu paragraf bitince) bilmiyorum gençler. 1 ay cali'de kaldıktan sonra artık oturmuş olan ilişkimin rahatlığıyla türkiye'ye döndüm ve şu an bunu yazıyorum. yaz bitiminde cali'ye döneceğim(acaba... ). bir firmayla görüştüm, vizelerimi falan aldım. zaten kızın babası önemli bir avukattı. bana yardım ederdi bir sorun çıksaydı ki çıkmadı. çıkamazdı da zaten çünkü 11 ay orada kalmıştım daha ne ?

peki şu an ne yapıyorum? sally ile her gün skype yapıyoruz. kendisi cali'de ev tuttuğunu ve beni beklediğini söyledi. bunu söylerken gülüyordu ve çok tatlıydı. bunu duyunca acayip mutlu olmuştum. yakında onunla bir daha ayrılmamak üzere beraber olacaktık, yeni ve mutlu bir hayata başlayacaktık ki... alttaki notu okuyun.

2016 önemli notu: son paragraftakilerin hiçbiri gerçekleşmedi. ben ülkemde kaldım. eğitimime devam ettim. çünkü büyük masraflar bunlar. karşılanacak gibi değildi açıkçası.

ve son olarak şunları söyleyeyim. eğer imkanınız varsa amerika'da okuyun. hiç düşünmeyin. orta halli bir aile bu parayı ödeyebilir ve karşılığı mükemmel oluyor. amerika eşsiz bir yer. bu arada hikayemi okuyanlar bana "okudum" şeklinde mesaj atabilir mi çünkü kaç kişinin okuduğunu merak ediyorum. sizi mutlu etmişsem ve kafanızda bu anılarım canlanmışsa bunu lütfen yapın.

beni dinleyen, yazmam için teşvik eden herkese,

teşekkürler

ccc baykus amca ccc

istemsizce halime gülüyordum ama kapıdan içeri girerken, kapının karşısındaki aynaya baktığımı hatırlıyorum. yüzüm sanki güneş yanığı olmuştu. içimden 10 bin kere falan kendime sakin olmamı söylemiştim ama mümkün değildi. sally tam babama sarılırken annem omzuma hafifçe vurdu ve kafasını sallayarak "vay vay vay baykuş efendiye bak sen" bakışı attı. zaten yerin dibindeydim. şimdi iyice magmaya girmiştim. babam ingilizceyi biliyor tabi "geç kızım salona rahatla" demişti. annem bayağı mutluydu. ben ise en son sally ile apartmana girerken konuşmuştum. beynimin ön lobu gitmişti. konuşamıyordum. neyse sally babamla konuşmaya başlamıştı ama ben dikiliyordum kapıda. annem "girsene içeri ya" dedi. birden ön lobuma kan hücum etmeye başladı ve "anne sadece 2 gün kalacak çok abartma istersen" dedim. annem de hemen "oğlum eve bir kız getirdin ! sen ve bir kız yan yanaydı. kıyamet yakın herhalde" dedi gülerek. ben artık nefes bile alamıyordum herhalde. aptal aptal salona geçtim. yüz ifademi görseniz otistik falan sanırdınız beni. üstümdeki giysilerle sanki suya girmiş gibiydim. acayip terlemiştim. sally ile babam bir şeyler konuşuyordu ama anlayamıyordum. evet beyler siz abarttığımı düşünebilirsiniz ama ben böyleyim işte ne yapayım ? utanıyorum abi. neyse sally'yi odama zütürdüm. dedim sen burada kalacaksın şimdi gel seni biraz gezdireyim dedim. en yakın düzgün avm'ye gittik. en yakın cevahirdi ama suriye işgal güçleri cevahiri işgal etmişti. ben de içimden kanyonda 1-2 saat oyalanırız hatta bir filme gideriz sonra ortaköy yaparız diye düşünüyordum. reina falan olabilirdi aklımda vardı birkaç yer ama boğazı sevmemesi mümkün değildi. yani geceyi boğazla kapatacaktım. neyse eşyaları bıraktık gittik tekrar arabaya kanyona gideceğiz. bizim apartmanın otoparkına giderken sally koluma girdi ve ben refleks olarak yukarı baktım. annem babamla bizi, benim odamdan izliyordu ve gülüyorlardı. o an alt dudağımı mideme indirmiştim. arabayı aldık kanyonda gezdik falan. dedim "filme gidebiliriz istersen" sally de bana "bence zamanımızı birlikte geçirelim" dedi. burger'a gittik bir şeyler yedik. d&r a falan baktık biraz. sonra gittik ortaköy'e. dedim burada yer bulunmaz en iyisi bebek'e geçelim diye düşündüm(sanki bebek'te çok yer var). sally camı açıp her yere bakıyordu. bazen fotoğraf çekiyordu. neyse bilenler bilir migros'un oraya park ettik arabayı çıktık yürüyüşe, bir mekan bulduk orada oturduk bir şeyler içtik. bana "boğaza bayıldım. burası mükemmel" dedi. ben de "evet çok güzeldir" dedim. öyle muhabbet ettik bütün gece sonra eve gittik. saat geç olmuştu. annem ve babam ortada yoklardı ama büyük ihtimalle bizim için kendi odalarına geçmişlerdi diye düşünüyordum. sally'yi yatırdım. yani ben değil kendisi yattı ama sadece iyi olup olmadığını merak etmiştim. etrafta benim yüzme madalyalarım vardı. hepsine baktı. hepsini ingilizceye çevirdim. çoğu altın ve gümüştü. odamda tv'de vardı. istersen izle dedim. menüyü ingilizceye çevirdim. şuradan otomatik kapanmaya ayarlayıp, kapatma derdi olmadan yatabilirsin dedim. ertesi gün mezuniyet günüydü. sabah kızı sarıyer tarafına zütürdüm. bu sefer de bebek-ortaköy tarafları olmazdı. kahvaltı ettik. sonra eve gittim hazırlandım ben. okula gittik. birkaç akraba daha ve arkadaşlarım gelmişti. abd'deki mezuniyetten tek farkı cübbemin siyah ağırlıklı kırmızı kenarlarıydı. hocalarla falan muhabbet ettik. dedim hocam böyle böyle. güldük falan. en son koçu gördüm. "koç!" diye seslendim hemen baktı ve "ooo baykus dönmüşsün. nasıldı amerika anlat bakayım" dedi. koça anlattım oradaki başarılarımı falan, tebrik etti. onunla da bayağı bir konuştuk. sonra tamamen ücretsiz yemek ve içecek bölümüne geçildi. arkadaşlarım, takım arkadaşlarımla uzun sohbet ettik. oradaki kızlara sally'yi tanıttım. tam bir ilgi odağıydı. bizim okulda ingilizceyi öğrenmeyen hiç kimse mezun olamazdı. herkes son derece akıcı konuşuyordu. sally istanbul'un en elit mekanlarını görmüştü. çok şaşkın olduğunu tahmin ediyordum. çok uzun bir mezuniyet programından sonra arkadaşlarımız ve sally ile birlikte yine boğaza, tepeden hakim bir yere gittik. çok pahalı ve elit bir mekandı. tepe kısmından ben bihaber yaşardım ama gerçekten fenaydı mekan. neyse çok eğlenceli bir akşamdan sonra yorgun argın eve döndük. sally hep arkadaşlarım hakkında sorular soruyordu, ilgiliydi ve mutluydu. ertesi gün onu ege bölgesine zütürecektim ve babamdan arabayı aldım. izmir'in denize kıyısı olan her yerini gezdik. siz o kadarını diyeyim. tam 5 günümüzü aldı izmir ve her gün 6-7 saat uyuyorduk. çünkü arabayla uzak mesafeler olabiliyordu ve birde geri dönüşü vardı. babama bunu net bir şekilde anlatmıştım. hiçbir hediye istemiyordum. ben amerika'dayken gönderdikleri parayı az harcamıştım. okul göndermişti zaten beni. geri dönüş parasını da okul karşılamıştı. "benzin parası benim mezuniyet hediyem olsun" demiştim o da ikna olmuştu. izmir'de geceleri alsancakta falan oturuyorduk. gündüzleri ilçeleri gezip, denize girip, geceleri merkeze dönüyorduk. kaldığımız yer çok pahalı değildi allah'tan. gezdiğimiz yerleri şöyle sayayım:foça, seferihisar, alaçatı, çeşme ve izmirin birkaç ilçesi daha ve bodrum. kaldığımız yerler çok pahalı değildi ama düzgün yerlerdi. bu turun bana olan maliyeti 3500-4000 lira arası bir şeydi ama sonuna kadar değmişti. zaten 0 masrafla 11 ay abd'deydim. babam biraz birikim falan yapmıştı. yani yetti o para bize. 13 günlük türkiye turundan sonra sally, abd'ye dönecekti. ailemle falan vedalaştılar. ben de onu havaalanına kadar zütürdüm. anneme havaalanına kadar gelmemelerini söyledim. onlarda anlayışla karşıladılar. sally'den 2.kez ayrılacaktım. bu sefer o gidiyordu ve bundan sonrası için plan yapmamıştık. sally'ye "şimdi ne olacak" dedim. o da "bilmiyorum" dedi. "bu bir ayrılık mı ?" diye sordum. "ben bunu kastetmemiştim" dedi. "peki neyi kastettin" dedim. cevap vermedi. sonra ben "mesafelerin aramıza girmesine izin mi vereceksin? bu kadar kolay mı? " dedim. o da "hayır kolay değil ! benim için kolay sanıyorsun ama değil !!" diye biraz bağırmıştı. "sorun ne o zaman?" diye sormuştum ama sorunun cevabını iyi biliyordum. sert amerikan milliyetçisi olan babasıydı. haklı çıkmıştım. babasını söylemişti. ben de en geç 1 ya da 1,5 ay sonra abd'ye dönebileceğimi ve michigan'da babası ile konuşabileceğimi ve onu ikna edebileceğimi, eğer ikna olmazsa babasından ayrı bir yaşam sürebileceğimizi söyledim. yaşadığımız şeyleri anlattım. benim için türkiye'ye gelmişti. bu hafif bir şey değildi. ve sally "seni bekliyor olacağım" dedi. ben de "irtibatı sakın koparma" dedim. birbirimize uzunca sarıldık. sarılırken bana "seni seviyorum" dedi. ben de "biliyorum" dedim. sonra birbirimize baktık. gözleri hafif sulanmıştı. sonra "her şey sana bağlı, tek yapman gereken bana izin vermen" dedim ve "seni seviyorum" diye ekledim. pasaport kontrolüne giderken o dolambaçlı yoldan bana bakıyordu. kontrolden geçti. son kez bana baktığında ona el salladım. o ise sadece baktı ve gitti.

türkiye'ye döndüğümüzde annem koşarak sarıldı bana. babam geldi sonra. birkaç kuzen ve arkadaşlarımda gelmişti. amerika'dan getirdiğim güzel hediyeler vardı. onları verdim herkes teşekkür etti. alper ve burak'la ilk defa yüz yüze karşılaşmışlardı. skype'tan tanıştırmıştım ve birçok kez konuşmuşlardı ailemle. mutlu olmuştum. ist. Atatürk havaalanına inmiştik. kapılardan geçerken, türk polisi, kafalarına hijyen örtüsü takan hademe teyzeler vardı. çıkışta gördüğüm otokar markalı türk malı servis ve onun 34 ile başlayan plakası ve onun arkasındaki renault symbol model taksiler vardı. istanbulun havası durup dururken beni çok heyecanlandırdı. kalbim hızlı atmaya başlamıştı. acaba özlemiş miydim türkiye'yi ? sanırım evet özlemiştim ama içimde hep sally vardı. alper ve burak'ın ailesi ve arkadaşları da gelmişti onlarla da tanıştık. üçümüz kardeş gibi olmuştuk. neyse gittik otoparktan arabamızı aldık, havaalanı çıkışını hatırlıyorum, geçtiğimiz yolları, yol üstündeki avm'leri. haliç köprüsünden geçmiştik. şişli'ye doğru ilerliyorduk. arabayı babam kullanıyordu. herkes bana soru soruyordu ben de içtenlikle cevaplıyordum. babamın bana "klima açık camı kapa istersen" deyişini hatırlıyorum ama istanbul'un orada yaşarken hissedemediğiniz o nemli havası bana yetiyordu. gerçi etrafta hunharca araba dumanı da vardı ama o koku bile güzel gelmişti. içimde bir burukluk da vardı. abd çok uzaktı. hem de çok. istediğim zaman uçağa atlayamayacak derecede pahalıydı gidiş. tabi ki çok pahalı değil ama düzenli gidilecek bir yer değildi. içimden buraya son gelişim olduğunu düşünmüştüm. hayatımı orada kuracaktım. buna kararlıydım. eve vardık. evin kokusu beni gülümsetti. odama kısaca baktığımı hatırlıyorum. sonra salona geçtim. havaalanına gelemeyen diğer aile üyeleri ve arkadaşlarım gelmişti eve. bayağı bir dolmuştu ev ve herkese abd'nin nasıl bir yer olduğunu en içten cevaplarımla anlatıyordum ama kimse sally'yi bilmiyordu. ben pek söyleyemezdim böyle şeyleri. neyse uzun bir gece oldu ve yatağıma yattım. o hafta hep arkadaşlarımla geçti. türkçe yayın yapan türk kanallarını izledim. haberleri falan izledim. mezuniyet günü gelmeden sally için bir gezi planı yapmam gerekiyordu. ayrıca bu kız nerede kalacaktı ? bence bizim evde kalabilirdi ama aileme nasıl açıklayacağımı bilmiyordum. sonuçta abd'de kaç kere skype'ta görüştük ama ondan bahsetmemiştim. gerek görmemiştim. hem zaten biraz utanırım böyle konulardan. evet saçma ama ben böyleyim. bütün gezi planlarını defalarca ve defalarca ezberledim. a planlarından başka b,c hatta d planları bile vardı. mezuniyetten önceki gün sally gelecekti. kimsenin haberi yok tabi. sadece alper ve burak biliyordu ama onlarda kendi evlerindeydi. türkiye'deki arkadaşlarıma bile gerek görmediğim için söylememiştim. gittim havaalanına sally'yi bekliyordum. çok ama çok heyecanlıydım. sally benim ülkeme geliyordu ! bilenler bilir. ist. Atatürk havaalanın dış hatlar geliş bölümünde kısa bir paravan vardır. demir kısmına yüzümü dayamış o dar kapıya gözlerimle nişan alıyordum. uzun bir bekleyişin ardından sally çıktı. ilk birkaç saniye algılayamadım çünkü defalarca kafamda oradan çıktığını düşünmüştüm. sonra beni aradığını gördüm. "sally !" diye bağırdım. bana doğru baktı ve güldü. hemen paravan ve yolcu çıkışının bitiştiği yerde sarıldık birbirimize. geldiğine inanmak benim için zordu. aklımda tek bir soru vardı. nerede kalacaktı bu kız ? kendisi benim evimde kalacağını zannediyordu galiba çünkü hiç sormamıştı bana. arabayı sürmeye başladım ama nereye gideceğim hakkında hiçbir fikrim yoktu. içimden küfür ediyordum nasıl bunun planını yapmam diye. koskoca 1 hafta nasıl düşünemedim bunu ! sinirliydim. dedim otele bırakamam. tek çare evimdi. yatağımı ona verecektim ben salonda yatacaktım. plan buydu. peki aileme nasıl açıklayacaktım bilmiyordum. dedim "ne olacaksa olsun zaten abd'ye gidiciyim" dedim içimden . aradım annemi söylediklerim aynen şuydu: "anne abd'den bir misafirimiz var önümüzdeki 2 gün bizde kalması sorun olur mu?" demiştim. annem de "hiç olur mu gelsin tabi" demişti. ama tabi ki misafirin kız olduğunu bilmiyordu. kalbim çok hızlı atıyordu. sally çok mutluydu ben de ona sakin ama mutluluktan dolayı heyecanlı gözükmek istiyordum ama evdeki karşılamayı düşünüyordum. neyse gittik eve. büyük bir heyecanla çaldım kapıyı. annem açtı. ben kafayı yiyecektim neler olacak diye. yani o karşılama anında utancımdan yerin dibine girebilirdim. ben böyleyim geçler utanırım böyle şeyleri ailemle konuşmaktan. neyse hiçbir şey olmadı. sally ve annem sarıldılar falan. ben ise kıpkırmızı olmuştum. annem sally'ye sarılırken bana attığı bakış: "oğlum taş gibi kızı bulmuşun niye söylemiyorsun" bakışıydı. o sırada babam mutfaktan geldi ve sally henüz onu görmeden ağzıyla ooo dedi. ses yoktu. dediği "ooo", "oooo hoş geldiniz" anlamında değildi. "ohaaaa bu ne güzellik" "ooo"suydu. şaşırmıştı sonra sally onu gördüğünde ben hemen "o babam" dedim. tabi sally sempatik kız hemen ona da sarıldı. babam mutluluğundan dolayı aşırı şaşkındı. "oğlum erkek oldu" mutluluğuydu bu. beni ise kıpkırmızıydım.