hergün akşama doğru aynı kafeye gidiyorum beyler bildiginiz gibi asosyal Bi insanım ve nerdeyse tek aktivitem de evimizin yakınındaki bu cafe. ilk defa bir ay önce gitmiştim bahsettigim yere.tam kalkmak üzereydim ki Bi amca geldi en az 70 var. Kim olduğumu, babamın mesleğini, nereli olduğumu, nerde oturduğumu, işimi gücümü kısacası her şeyi sordu 10-15dk ayaküstü konuştuk. O da kendinden bahsetti emekliymiş, jandarma alay komutanlığı falan yapmış, cafenin olduğu binada oturuyormuş neyse o gün ayrıldım yanından. Ertesi gün gene gittim aynı yere. gazete okuyordum kafamı kaldırdım ki bana bakıyor. Ooo Ahmet amca demeye kalmadı "evet delikanlı adın nedir" dedi. Hiç bozuntuya vermedim tekrar tanıştık aynı soruları sordu, aynı şeylerden bahsetti hatta sırası bile aynıydı. Duygulandım o gün bayağı. Şükrettim halime. işin garibi o günden beri neredeyse hergün görüyorum her gün yeniden tanışıyoruz. Hatırlamıyor, haftalardır hergün gördüğü, konuştuğu adamı tanımıyor ben de hiç bozuntuya vermiyorum sabırla cevap veriyorum sabırla dinliyorum, bazen ağlamaklı oluyorum. Allah korusun beyler, anamızda babamızda göstermesin..