amcamı kaybettim beyler çok kötüyüm 22 02 12

22 şubat 2012 saat 03.20

6 aydır marmara hastanesinde verilen mücadelenin sona erdiği tarih. onkoloji servisinde dakikada bir hayatını kaybedenlerden sadece bir tanesi...

benim amcam.

6 yaşıma kadar bir fiske vurmadan bakmış yeğenine, yanında uyumuş, ne oyuncağını ne şekerini ekgib etmiş.
hiç evlenmemiş, o kadar güzelmiş ki armudun sapı üzümün çöpü bu yaşa kadar gelmiş.
çocuğu olmamış,

benden başka.

hayatının son on yılını kanserle mücadele ederken harcamış, tam kurtuldum derken lösemiye yakalanmış.

iyileşir diye umut edilmiş.

hasta yatağında tek isteği yeğeni çok para kazanınca onu tatile zütürsün'müş.
bir de hastane odasındaki perde ilişirmiş gözüne, çok kirli diye.

yeni yılın ilk gününe yeğeniyle uyanmış, onun küçüklüğünden bahsetmiş, gülmüş.
bir de yastığa dökülen saçları ilişmiş gözüne, çirkin oldum diye.

sonra ateşi yükselmiş birden, üşümüş, örtmüş yeğeni üstünü.
mikrop bulaşmasın diye öpememiş ya, gözleriyle sevmiş amcam.

birdaha hiç ısınamamış,
kulağında bir çift küpesi ve ağzında maskesiyle
bir sabah
kuş olup uçmuş,

benim amcam. başımız sağolsun umarım dualarım sana ulaşır