amcamın oğluyla evlendirildim ağlamalık hikaye

anlat panpa dinliom

olum sen amlımısın değilmisin ben anlamadım lan :S

hay gibeyim ya bisürü yazmıştım pc kapandı.

sabahtan beri seni beklirom :D
Mk gece gece yarıldım burda :D

sabahtan beri seni beklirom :D
Mk gece gece yarıldım burda :D

@101'ci entryde koptum amk

karar vermiştim orada.. dönemezdim. bu yiğit zütümün kahramanı dostumu bırakıp gitmeliydim.. o beni bırakmamıştı evet, ve bu yaptığım ihanet gibiydi dışarıdan görenlere. ama değildi inanın.. çünkü o da gözlerime git der gibi baktı. " git yoksa gibecekler.."

ormanın ortasında gelinliğimle kahramanımın önünde diz çökmüş ağlıyordum.. kapitalist sistemden bir at ile kaçamazdım doğru, ancak taşıttan ziyade bir dostu bin gibi bırakıp gitmek insanlığa, onura ve değerlere tersti..

ağaçlar yüzünden ormanı göremiyordum. gibtiğim yerinde ne gerek vardı bu kadar ağacın. kaybolmak farz olmuştu zaten..

dostumu alnından öptüm. elveda kahramanım.. beni bu azmış züt sevdasıyla kavrulan güruhtan çekip aldın... belki bir gün cennetin bahçelerinde karşılaşırız.. tıbbi yetersizliğim için affet beni.. elveda.

hollandadamı yaşıyon lan nası evlendirildin

tam kaçarken zütümde bi yanma hissetmiştim arkama dönüp baktığımda at gözlerimin içine bakıp o kadar koştuk gibmek benimde hakkımdercesine baktı o an borcumu ödemekten başka çarem yoktu ve icraatımı verip ordan sekerek ayrıldım...

aMK Yrıldım gece gece

rezerved dıbına koyım gülmekten gözümden yaş geldi

kararan ormana daldım.. yol uzundu ve yürümek sistemin çarklarından kurtulmanın tek çaresiydi. belki bu yolda ölecektim ama umrumda değildi. sonuçta herkes ölürdü, ama herkes gerçekten yaşamazdı..

güneş battığında, ormanın ortasında gelinlikle çaresizce bir köşeye sindim.. uyumalıydım. zütü kurtarmanın sevincini iyi bir dostu kaybetmenin üzüntüsü silip atmıştı. muhtemelen aranıyordum da.. o züt sevdalıları peşime düşmüş olmalıydılar. sabah erkenden kalkıp kurtuluş yolculuğuma devam edecektim..

güneşin ilk ışıltılarıyla uyandım..

ezan ve horoz sesinin yerini kuş cıvıltıları almış, türlü türlü böceklerin sesleri ormanı pazar yerine çevirmişti. acıkmıştım da.. anamın tarhanasını özledim, ama beni gibilmeye kendi elleriyle hazırlayan bir annenin çorbasını asla içmeyecektim. zaten istesem de annem ağacın arkasından bi tas çorbayla çıkıp " al oğlum yannantan iyi kaçtın iç kendine gel" diyecek bir durum yoktu.

çaresiz kalktım ve ağaçlara dadandım. elma armut ne buldumsa yedim..

peçeteyi alıp geldik. Duruma göre ne için kullanacağımı karar verecem birazdan.

bin kurusu ya. töreye mahsun'dan daha sert eleştiriler getirmişsin. demek at 'git yoksa gibecekler' der gibi baktı ha. off yarıldım amk bu nası bi kafa ya.

oha gülen yerlerimi ağrıttın bin

hadi devam

hızlı yazsana bin kurusu bekliyoruz şurda dıbına koyım

karnımı doyurmuştum. artık yerimi belirleyip yoluma devam etmeli ve bu köhnemiş insanı mal eden yerel yönetimden iyice uzaklaşmalıydım.

otobüs terminali 800 doğu meridyeninde, bulunduğum yer ise 500 doğu meridyeninde yer almaktaydı.
buna göre;
80 - 50 = 30(meridyen farkı)

30 x 4 = 120 dk ( zaman farkı ) 2 saat
10 + 40 = 50 ( meridyen farkı )

50 x 4 = 200 dk ( zaman farkı ) 3 saat 20 dk

evet 3 saat 20 dk yürümeliydim özgürlük için...

gelinliğimi elimle topladım ve koşmaya başladım. hiiiç kusura bakmayın giyicek başka bişeyim yok.

çılgınlar gibi koşarak çizdiğim rotadan ilerledim..

saptadığım zaman içerisinde şehire inmiştim. artık bana dikkatle bakan gözleri fark edebiliyordum.. kimse derdin nedir diye sormadı. hepsi güldüler, acıyan gözlerle baktılar halime.. kimse satılan, değersizce kurban verilen biri olduğumu düşünmedi. param yoktu, sadece anamın taktığı bilezik vardı.. evet birde bileziğim vardı.. muallakliğin dibiydim o an..

kuyumcu buldum çarşıda. hemen içeri girdim. deli sandılar beni.. durumu anlatıcak vakit yoktu bileziği verdim hemen.. 350 lira ile çıktım oradan. yine gelinliğimle koşarak terminale yol aldım. kahkahaların içinden umarsızca sıyrılıp geçtim.

ismi lazım değil bir firmanın şubesinden bilet talep ettim.. istanbul'a lütfen...