arkadaşlar farkında mısınız bilmiyorum..
amasya'yı son dönemde ne haberlerde görüyoruz, ne hatırlıyoruz; hatta öyle bir il olduğunu bile sanki hiç duymamış gibi davranıyoruz

4 yıl boyunca nedeni bilinmeyen ölümlerin olduğu köylerin nüfusu, son dönem o kadar azalmış ki hamamözü kaymakamlığında göreve başladığım 1 yıl önceye kadar ben de bilmiyordum..

araştırmaya başladığımda karşılaştığım esrarengiz olayları sizlerle paylaşıyorum

saymanlık ödeme al efendim vezne gibi hemen hemen her görevde çalışmışımdır ilk defa bilgisayar başında bir işim oldu diyebilirim bilmediğimden değil de öyle kurcalarken bir dosya gördüm yeni klasör yazıyor tıklıyorum bir yeni klasör daha tam acemi işi saklanmış bir şey var belli yani tıkla tıkla buldum değişik bir şey tıklıyorum açılmıyor not defterinde görüntüle falan diyor merak da bu ya tek tek denedim videoymuş sonunda açtım 4 saniye bir şey karanlık bir yer ara ara ışık patlıyor üzerine kara gövdeli bir ağaç dibinde kürekler paçavra beyaz elbise gibi kumaş yığınları sonra bitiyor

o gün çıktım işten döndüm eve yemek çay sigara yattım uyudum ramazan ayı bu arada millet sahura kalkıyor ben de uyanıyorum da oruç tutmuyorum yiyorum tekrar yatıyorum tam dalacağım ezan okundu kalktım toparlandım yarım yamalak ertesi gün işe gittim tam masam falan oldu dedim bir de ne göreyim bilgisayarımı aldırmışlar rutin bakım mı ne oraya göndermişler..

geçici olarak bilgisayar vermişler bir öncekine göre hayli yavaş iyi kötü girdileri yapıyorum saat 5 buçuk 6 gibi çıkarım kaymakamlıktan normalde bilgisayar rahat vermedi kastı durdu bitmedi işler herkes çıktı gitti bir ben kaldım, halis abi kaldı güvenlik, çay falan getirdi sağolsun büyüğüm ama işimin olduğunu düşündüğünden baya yardımcı oldu

bugün garip iki bilgi işlemci çocuk gelmiş bizim buraya biri kolu dövmeli genç biri de küpeli takmış onlara, eski kafalı adam işte haklı da ne diyeyim dövmeli sakallı olan çocuk buna moruk falan demiş kurulmuş ipnelere habire sorgulamış içeri almak istememiş yokuş yapmış boyuna, dövmeli eleman da en son amiri aratmış halis abi de geri çekilmiş

çıkıp işimiz bitti gidiyoruz demişler hatta bir de emanet bıraktıkları bilgisayarı kurcalamayın, taşımayın şarj almıyor, elektrik kesintisinde bozulur diye çok bilmişlik yapmışlar..

uzun süre bekledim sonunda geldi bilgisayar sabah erkenden geldim işe salıydı ilçe kaymakamı bir ziyarete gideceğinden beni de davete çağırdılar döner dönmez işimin başına geçtim bilgisayarımı açtım çayımı aldım masaüstü bomboştu yalnızca bir klasör vardı Beni oku..

text şeklinde yazılmış bir not defteri vardı içinde şöyle yazıyordu... bunu yalnızca ikimiz bileceğiz o videoyu gördüğünü kimseye anlatmayacaksın seni bulacağım aksini yaparsan küçük kardeşin bir daha o ilkokulun bahçesinden canlı olarak çıkamaz..

o videoda bu kdr önemli olan neydi bilmiyorum bildiğim tek bir şey varsa da bizim polislerimiz öyle rıza baba ve ekibi gibi olmadığı için haber veremezdim vermedim de ama kardeşimin hayatını salakça başıma gelen bu olaydan ötürü tehlikeye de atamazdım

apar topar annemin tek hatırası olan Murat Sefa yı bulmaya gittim sefayı, ismini annem vermişti ben ölünce sefa sürersin der der gülüşürdük henüz 4ncü sınıfa gidiyordu maldı biraz ama severim kardeşimi cesur ama gözü açık değildir pek okulu aradım bir sıkıntı yok gittim bak baktım o da şaşırdı 2.kez falan gelmişimdir bi defa geldim onda da para vermek için okula yolda tam köşede dönerken bir karadut ağacı gördüm kapıda oyalanıp beklerken gölgesi dışarı bedeni içeri düşen bir ağaçtı bu okulun bahçesindeki tek ağaçtı diyebilirim diğerleri bel hizasında idi çünkü

gölgesini tam tersine versem neredeyse o videodaki ağaç gölgesi ile aynıydı hatırlayamıyorum da tam dikkat etmemiştim ki çünkü ne bileyim

kardeşimi okuldan aldım eve bıraktım havanın kararmasını bekledim ve bahçede tıpkı videodaki gibi o ağacın önünde durdum, anlamaya çalıştım buradaki sır neydi, ne olabilirdi, çıldıracağım..

saat 00.00 oldu artık insanlar tamamen sokaktan kesildi karşı kaldırama oturdum ve bir sigara yaktım
nasıl oldu bu!

bir anda ağacın etrafında tıpkı teneffüs saatindeki ilkokul öğrencilerinin oynarken çıkardığı neşeli ama ürkünç çığlıklar zil sesleri kuşların kanat çırpmalarına kadar tüm her şey gündüz gibi yaşanıyordu ortada sadece bir gölge vardı fakat sesler o sesler..

benden başka duyan yok muydu insanlar hemen mi uyuyordu kimse geçmez miydi yahu bu sokaktan
tanrım çıldırmak üzereyim..

bir anda yere yığıldım..
uyandığımda çoktan sabah olmuş, çocuklar sıraya geçmiş öğretmenleri yoklama alıyordu bizi halam büyüttü farkında olmayacak ki eve gittiğimin kardeşimi okula bırakmış öğretmeni ile tekrar görüştüğümde hiçbir sıkıntının olmadığını söyledi

başımda öyle bir ağrı..
kürekle vurdular sanki kafama..
öylede acıyor ki