amanda todd

buda kağıda yazdıklarının türkçesi

"Size bitmeyen hikayemi anlatmaya karar verdim, 7 sınıfa giderken arkadaşlarım ile beraber webcam'den haberleşiyor, yeni insanlarla tanışıp konuşuyordum. O zamanlar " Çok güzelsin, harikasın, kusursuzsun" gibi tepkiler alıyordum ama sonra vücudumu göstermemi istiyorlardı, ve ben de yaptım... 1 yıl sonra Facebooktan bir mesaj aldım. O adamdan... Beni nereden tanıdığını bilmiyordum, "Benim için bir show yapmazsan göğüslerinin fotoğrafını internete koyacağım" diyerek beni tehdit ediyordu. Okulumu, adresimi, akrabalarımı, aile isimlerini ve arkadaşlarımı tanıyordu. Sonra yılbaşı tatilinde... Sabah 4'te kapımı polis çaldı. Fotoğrafım herkese gönderilmişti.
Bu olaydan sonra gerçekten çok hastalandım ve anksiyete, majör depresyon ve Panik hastalığı yaşamaya başladım. Daha sonra taşındım ve alkol ve uyuşturucu kullanmaya başladım. Anksiyetem arttı dışarı çıkamaz oldum.
Aradan bir yıl geçti ve o adam benim yeni arkadaş listem, okulum bilgisi ile geri geldi. Bu sefer göğüslerimin profil fotoğrafı olduğu bir Facebook sayfası yapmıştı. Her gece ağladım, tüm arkadaşlarımı ve saygılarını kaybettim. insanlar yine üzerime gelmeye ve kimse beni sevmemeye başladı. Lakap takmalar, yargılama... O fotoğrafı artık asla geri alamam, sonsuza kadar orada kalacak. Kendimi kesmeye başladım, bir daha asla diye kendime söz verdim. Hiç arkadaşım yoktu ve öğle tatillerinde yalnız oturuyordum. Sonra yine okul değiştirdim. Bu okulda da her öğlen kütüphanede yalnız oturuyor olmama rağmen herşey biraz daha iyiydi. 1 ay sonra eski bir arkadaşım ile konuşmaya başladım. Mesajlaşıyorduk ve benden hoşlandığını söyledi, sevgilisi vardı. Bir gün "Benden gerçekten çok hoşlandığını, sevgilisinin tatilde olduğunu ve ona gitmemi istedi" Ben de büyük bir yanlış yapıp onunla yattım çünkü beni gerçekten sevdiğini düşünmüştüm.
1 Hafta sonra okulu terketmem için bir mesaj aldım, Sevgilisi kendisi ve 15 arkadaşı ile beraber bizim okula geliyordu. 2 kız ve sevgilisi "Bak etrafına, seni kimse sevmiyor" diye yeni okulumdan 50 kişinin önünde bağırdı. Oradan birisi "Hadi vursana artık" diye seslenince, sevgilisi beni yumrukladı. Yere düştüm, yerde de bir iki kez daha vurdu. Diğer çocuklar görüntüyü kaydettiler ve beni yerde tek başıma ve yalnız bıraktılar. Bu dünyada kendimi bir şakaymış gibi hissettim, bunu kimse haketmiyordu ve çok yalnızdım... Yalan söyleyip bunun kendi suçum ve fikrim olduğunu söyledim çünkü çocuğa zarar gelsin istemedim, beni gerçekten sevdiğini düşünmüştüm, oysa o yalnızca ciks istiyordu. Öğretmenler koştu ama ben uzaklaştım ve babam beni bulana kadar bir hendekte yattım.
O kadar çok ölmek istedim ki babam beni eve getirince çamaşır suyu içtim. Bu beni içten içe öldürdü ve gerçekten öleceğim sandım. Ambulans gelip beni hastaneye zütürdü ve midemi yıkadılar. Eve tekrar geldiğimde Facebook'ta gördüğüm " Bunu haketti" "Kafandaki çamuru yıkadın mı" " Umarım ölmüşsündür" gibi şeylerdi. Kimse umursamadı. ..
Başka bir şehre annemin yanına başka bir okula taşındım. Şikayetçi olmadım çünkü hayatıma devam etmek istedim. 6 ay geçti... insanlar beni tagleyerek çamaşır suyu, klorex ve hendek fotoğrafları paylaşıyorlar. Ben çok daha iyi olacakken: "Başka bir çamaşır suyunu denesin" " Bu sefer umarım ölür" "Çok aptaldı" gibi şeyler paylaşıyorlar. "Umarım bunu görür ve kendini öldürür" yazıyorlar.
Bütün bunları neden yaşıyorum? Tamam hata yaptım ama bu beni neden takip ediyor? Şehrinizi terkettim ve artık sürekli ağlıyorum. Her gün "Neden Hala Buradayım" diye düşünüyorum. Anksiyetem de kötü durumda, bu yaz hiç dışarı çıkamadım. Hep geçmişim yüzünden... Hayat daha iyiye gitmiyor... Okula gidemiyorum... insanlarla tanışıp yanlarında olamıyorum... Sürekli kendimi kesiyorum ve gerçekten depresyondayım. Şu anda da anti depresan kullanıyorum ve geçen ay terapiye gittim. 2 gün boyunca fazla dozdan hastanede yattım.
Takılıp kalmış durumdayım, benden kalan artık ne var? Hiç birşey son bulmuyor...
Kimsem yok... Birisine ihtiyacım var...
Adım Amanda Todd..