Onu o olduğu için seversin. Gülümserken de seversin, sinirliyken de. Seni sevindirdiğinde de seversin, kırdığında da. Yanındayken de seversin, çok uzaktayken de. Öyle ki; sabah yataktan kalktığı o suratsız hali bile hoştur, sevilesidir. Ellerini tuttuğunda avuç içlerinde ki teri seversin. Sarıldığında duyduğun huzuru seversin. Ona baktığın anda göz göze gelmeyi seversin. Sonu sarılmalarla biten... kavgaları seversin. Papatya fallarını seversin "sevmiyor" çıksa bile sonunda. Beklemeyi seversin, kimseyi beklemediğiniz kadar onu beklerken. Kurduğun onlu hayalleri seversin. Giysilerinde kalan ten kokusunu seversin. Hatta onu her şeyden çok sevipte bunu kelimelere dökememeyi seversin. Onu sevmeyi seversin. Her şeyde ondan bir parça bulmayı, gittiğin her yere onu yüreğinde zütürmeyi seversin. Oturup ona 2 satır şiir yazmak istediğin zaman, kelime dağarcığının anlatmaya
yetmediğine söylenmeyi seversin. Onu kıskanmayı seversin içtiği bir bardak sudan bile. Sonra çekip gider, geri dönebilme ihtimalini seversin.
Ama o? gibtir olur gider...

Böyle yapmazdı

vazgeçilmez olduğunu hissettirdiğin an vazgeçilen ilk sen olursun

Özet: Seversen gider.

Yapmıyor ki