Evet beyler başlıyoruz, hikayemiz ülkemizin büyük şehirlerinden birinde geçiyor. Liseli olduğumuz, bir taktan anlamadığımız senelerde, whatsapp yeni filan çıkmış, facebook o dönem ünlü. Millet birbirini gibiyor facebooktan ekleyeyim diye birbirini ben de o sırada 9. sınıfa geçmişim, nasıl mutluyum, okulda da öyle güzel kızlar var ki beyler inanamazsınız dıbına koyim. Her yer resmen fena amcuk kaynıyor. Ben de öyle kendimce idare eder hafif göbekli 1.85 boylarında 95 kilo bir arkadaşım o dönem. Bana arkadaşlar Ayı diyorlar tabii öyle denince havalanıyorum böyle ne kadar taşşaklıyım edasında okulda geziyorum. Benim arkadaş grubum hariç yanıma yaklaşan yok tabii korkuyor millet bu adam amcığımızı kanırtır diye ama halbuki öyle bir huyum da yok şeker gibi adamım beni daha evvelden tanıyan bir kaç havalı eleman var lisemizde pek sevmiyorlar çünkü ilkokulda ezik çocuktum ben tabii 6-7-8'de babam baktı dedi bu çocuk deli kilo alıyor, sağlığına çok dikkat eder bizim peder. Dedi yiyor içiyor sıçıyor, incide üyelik alcam diye deli gibi bekliyor sabahlara kadar okulda da ders çalışıyor filan mal gibi inekliyor, bir sporu olsun uğraşsın. Erdemir abi diye bir abi vardı o dönem bizim mahallede spor salonu olan taşşaklı bir abiydi eski milli taksörmüş galiba öyle derlerdi hep. Sana öğretsin taksu bir şeyler öğrenirsin dedi babam, amaç ringe çıkmak değil beyler yanlış anlamayın ufacık ilkokul çocuğu ringe çıkamaz zaten maksat istediği adam bana kondisyon çalıştırsın. Nitekim öyle oldu Erdemir abi aldı beni ip atlattırma, şınav mınav, bir-iki yumruk sallattırıyordu biraz zayıflayıp kas yaptık gide gele tabii. Vakit içinde de babam baktı pek etkisi olmuyor üstüne bir de Burhan Felek'de git yüz dedi, bilen bilir oraya gidip yüzmek adamın gözünü klordan eritir. Bir süre sonra Galatasaray'da yüzüyordum, lisans almıştım para mara vermeden (zaten ucuzdu beyler havuz) haftada 4 antreman yapar hale gelmiştim. Boy oldu 1.70 filan, 8. sınıfta çok uzun boydu kimse karşımda duramıyordu, böyle hayvan bir herif olduk. işte lisede de bunun ekmeğini çok yedim ilk başlarda en korkulan adamlardan biriydim bu sayede de çevremde hep yürekli adamlar oldu hiç lisedeki o ağzı kayık huur çocuklarından arkadaşım olmadı, herkes bilir beyler onları böyle yavşak bir edayla konuşurlar, amcuğuna korum ben öyle adamın işte, neyse dediğim gibi liseye başlamışım 1. sınıf nasıl mutluyuz, tabii hep de yürekli taşşaklı arkadaşlarım var (ilerde bahsetçem) Arkadaşlardan birinin adı Deniz, eleman böyle ince filan bir tip görseniz ulan bu herifin ağzına sıçarlar dersiniz. Ama ileride taşşağını göreceksiniz. Deniz bir gün kantinde böyle yanıma geldi dedi kanka bak bir kız var, sen yakışıklı çocuksun, kız harbi masum kız kalbini kırmadan, düzgünce seveceksen tanıştırayım mı seni? Dedim, istemez benim durumum belli, adım çıkmış 9'a inmez 8'e o da belli, ufacık el kadar kızla ayı çıkmaz filan diye ikna etmeye çalışıyorum ama esas sebep utanıyorum amk. Hiç ömrümde kızın biri gelip bana sormamış, yakışıklı bin de değilim niye sordu ki bu kız bana? Bunları bütün gün merak ede ede eve gittim, ertesi gün sabah uyandığımda whatsapp'te mal mal sınıf grubu kurulmuş, baya da bir güzel kız vardı ama ekleyemedim yine beyler numaraları, allahtan da eklememişim çünkü o gün okula gittiğimde fena şeyler oldu.

Beyler başladık, hadi destekleri ekgib etmeyek.

Edit: Hikaye bitmiştir, buradan sex ve tavuk durum kardeşimle koyungibenkasap kardeşime teşekkürü borç bilirim ayrıca teşekkürler wendell'e gidiyor, entrylerde yazdığım nicklerde yine teşekkürü borç bildiğim kişiler, hikaye belki efsane olmadı ama beyler bizim de seneler sonra hikayeleri imrenerek okuduğumuz, miami reyis miami reyis diye bağrıştığımız şu inci sözlükte bir hikayemiz oldu, çok mu fena? Bu kadarını haketmiştik bence. Hadi kalın sağlıcakla bir sonraki hikayemizde allah kısmet ederse görüşmek üzere.

Ertesi gün okula gittim beyler 9. sınıfın 3. günü Deniz'le iki gün evvel tanışmışım, adam bana şimdi kendince pekekentlik yapıyor. Kızın biriyle tanıştırcak heyecan yapıyorum filan falan, bahçede böyle gizlice köşelerde buluşacaz, CIA gibi ayarlıycak muallak bana diyecek işte, bilmemkim seninle tanışmak istiyor Ayı, ben de eyvallah diyecem gibtir olup kızla bir bahane bulup tanışacam. Plan bu yönde, adam öğle tenefüsünde çekti beni okulun korusuna cebimden bir paket sigara çıkardım, ikram ettim buna da bu muallak kullanmıyormuş ama işte başlamayı düşünüyormuş, söylemedi bana aldı yaktı sigarasını güzelce, içmeyi de az çok biliyordu anlamadım yeni başladığını içtik böyle 1-2 sigara. O dönem adını bilmediğim güvenlik bir abi var şimdi adının Ozan olduğunu biliyorum ama o dönem tabii hak getire, herif koşa koşa geldi, ne kızı öğrenebildik ne de keyfimize vardık. Herif enseledi bizi dedim oh yannanı ağzımıza aldık, okuldan atılcaz filan, nasıl da geriliyorum. Çünkü: okul fena ailelerin olmadığı bir okul beyler, böyle zengini de var, yanında kocaman özel okul var çıkışlarımız onlarla çakışık, okulun adını kötülememek lazım bu sefer millet laf diyor. O sırada valla korkumu nasıl yendim bilmiyorum, Abi bak dedim, gözünü seveyim benim dertler fena, en sevdiğim şey yüzmeydi, takstu bacağımı sakatladım, bir daha spor yapamayacağım filan dedim. Bırak bari sigaramı içeyim, güvenlik abi cellalendi dedi Ulan Ayı o zaman niye burda içiyorsun gibtir git dışarda iç filan, abi kızma be diye yalvarırken herife. Bir anda adam insafa geldi herhalde dedi, ulan bak sigaranla çakmağını ver çıkışta alırsın. Tenefüste içtiğini görmeyecem, içeceksen de bana söyleyeceksin hocalar görürse yannanı tutarsın. Dedim eyvallah abi, ismin neydi ben seni arayıp buldurayım, Ozan abin ben dedi büyük sınıflara sor onlar kıyaklarımı söylesin demesiyle eyvallah abi dedim, anladım ki Ozan abi harbi bir abiydi söylediği söz de büyük olasılık doğruydu. Öyle yakalasa bile tutup da beni hocalara zütürecek birine benzemiyordu. Eyvallah abicim dedim. Bu sırada korunun ilerisinde 12. sınıflar sigara tüttürüyorlardı herifler çıktılar, ellerini sallayarak "Eyvallah Ozan abi" dediler çıkıp gittiler. Yollarında onları bir hoca gördü, hafifçe kafasıyla selam verip Afiyet olsun gençler dedi, yoluna devam etti. Tabii biz Deniz'le gülmeye başladık, dedik ulan hani hocalar ağzımıza sıçıyordu filan, Ozan abi giderken biz de arkasından iyice gülmüştük. Deniz sonra kanka kız sizin sınıfta ama sana söylememi istemiyor bir süre daha bekleyeyim, sen bu sırada öğrenirsin zaten zeki çocuksun dedi. Ben de hayal kırıklığına uğramış bir biçimde korudan çıkıp öğle tenefüsünün bitiminde sınıfa girdim. Sınıfın sağ ön köşesinde oturan melek gibi bir kız vardı Adı Rüya'ydı, Rüya acaip dolgun kalçalı, 9. sınıfa göre de acaip memeli bir kızdı, çıkık elmacık kemikleri, dolgun dudakları filan vardı. Bir de tabii korkunç derecede parası vardı. Ama ya benden etkilendiyse, böyle bir şey olabilir miydi?

Bu bölümü de talebereyiz'e yazıyorum adam sabahlara kadar dinleyecek bizi (:
---
KIŞ BÖLÜMLERiNiN SONU.
Kışın sonlarına yaklaşıyorduk artık Ebrar'ımla her gün beraberdik aynı sınıftaydık, köprücük kemiğimin iyileşmesini beklerken Ebrar benim tüm yazılarımı yazıyordu, ben solak olduğum için sağ elimle yazı yazmam mümkün olmuyordu. Bu sırada arada bandajlarımın üstüne keçeli kalemle saçma saçma şekiller çiziyordu. Komik bir biçimde Ebrar sanki büyük aklına sahip bir çocuktu. Kafası çalışıyordu fakat çocuk gibi davranmayı seçiyordu. Bir gün acil bir ingilizce sunumu yapmamız gerekiyordu Ebrar iPad'inden ödevi yapmak için bana yardım ediyordu ki Burak diye bizim sınıfta olan yavşak bir eleman Ebrar'ın ipad'ini kullanıp hızlıca ödevini bitirmek için izin istedi, biz de napalım izin verdik. Bu pekekent zamanını uzattıkça uzattı ben koruda 2 sigara içip geri döndüğümde bile muallaktor hala iPad'in başındaydı, Ebrar ile şakalaşıyordu. Ebrar'ım güzel güzel gülüyordu, deli gibi kıskanıyordum ama artık dayanamıyordum. Burak'a gibtir olup gitmesse ödevini kırık parmaklarla yapması gerektiğini söyledim, o da korkup hemen kalkıp ipadi masaya bırakıp gitti. Ebrar'ın kötü bakışlarına maruz kalsam da ödevi bitirmek için 3 dakikam kalmıştı. Ama hayatta bitiremezdim, ne ingilizcem ne de ömrümde hiç kullanmadığım ipad, ipadin sunum programı yeterliydi. Bu sırada Ebrar bir anda gaza geldi, "Ben yaparım Ayıcık sen tedirgin olma" dedi. Ona benim asla başkasının yaptığı bir şeyi ödev olarak kabul edemeyeceğimi söylememe rağmen inatla yapmak istiyordu, ona sunmayacağımı söyledim. Proje ortağım olan Süleyman sunar gerekirse ben sunmam üzgünüm Ebrar, ben kendim yapmadığım ödevi sunamam güzelim dedim. Sinirlendi baya ama çaktırmadı, sunacağımı sanıyordu. Bir sonraki ders geldiğinde sunumu yapmak için inglizceci kadın bizi tahtaya çağırdı, ben gitmedim.. Sülo zaten kötü olan ingilizcesiyle güç bela takılıyordu, zorlanarak adeta kaldırım taşlarına takılarak yürümeye çalışıyordu. Benim de ingilizcem müthiş değildi ama sunabilirdim Ebrar benim seviyeme göre ayarlamıştı, yapabiliceğimi biliyordum ama yapamazdım. Başkasının hazırladığı bir şeyi kendim gösteremezdim. O sırada Ebrar bana baktı, neden bilmiyorum ama ingilizce sunumun için çok uğraştım ben Atakan bey dedi. Biliyorum prenses ama yapamam dememe kalmadan yüzünün iki tarafından ip gibi yaşlar sessizce boşalmaya başladı. Ebrar'ın en sevdiğim özelliği hep buydu, ağladığı zaman anlaşılmazdı. Onu iki defa hıçkırarak ağlarken gördüm.. Bir daha da hiç görmek istemem. Onun dışında çevresine güçlü gözükmeyi çok iyi bilirdi, davranışları çocuk gibi olsa da çok olgun bir kızdı. "Lütfen" dedi, artık bir kere daha "Lütfen" demesine izin veremezdim. Bunun ilişkideki güç problemi olduğunu da aslında içimden biliyordum, Ebrar bana istediğini yaptırabiliyordu ama ben ona bir şey yaptırabilir miydim? Pek sanmam ama şikayet edeni gibsiinler, yerimden kalktığımda sebebini bilmiyorum ama o gün sanırım içime ingiliz mürebbiye yannanı yemiş bir erkek adam kaçtı ve ingilizcem tavan yaptı, sunumu adeta giberterek sundum ve Ebrar'ın ağlaması durana kadar gözlerimi onun gözlerinden ayırmadım. O kadar ki hoca bir ara Ebrar'dan başkasına anlatacak mısın Ata? diye sormak zorunda kaldı. Utanmıştım, pardon hocam Ebrar çok yardımcı oldu da sunumda dedim. Kafasını aşağı yukarı sallayıp gülümsedi, kafasıyla beraber saçları da sallanmıştı, onun tarafından o sevdiğim koku geliyordu. Sunumu güç bela bitirdim, zil çalana kadar bekledim. Sonra Ebrar'ı herkesin gözü önünde sarmalayıp kaldırdım, öylece ona sarıldım, kokusunu içime çektim, bir iki defa olduğum yerde döndüm. Bu sırada Rüya'nın arkamdan geldiğini farketmemiştim. Atakan bey keyfiniz yerinde bakıyorum, bozan olmasın diye gülüp gitti. Rüya benim ilişkimi, asla bozamazdı, asla.

Valla, henüz yorulma durumu yok ama işte siz yorulduysanız diye çok üstelememiştim, beyler görüyorsunuz belki bu hikaye herkesi açmaz, malum aşk meşk var ferre yok ama ben severek yazıyorum, bundan sonra paylaşabileceğim bir iki anı daha var, en kötü oradan hep beraber devam ederiz, ben de paylaşmış olurum.
---
Ebrar hanımla yaşadıklarım beni her gün yalnızlığa atıyordu beyler, insanların içinde yalnız olmak nasıl bilirsiniz belki, belki de fazla abartıyorum bilemiyorum ama o eski Ebrar'ı hatırladıkça şuanda sizin, okuyanların bile içi azıcık sızlıyorsa o zaman size azıcık onu anlatabilmişim demektir, işte böyleydi be beyler benim de yaşadıklarım, Ege'yle çıkmaya başladı Ebrar kısa süre sonra, bana tavsiye filan soruyor ben de elimden geldiğince ona yardım etmeye çalışıyordum, fakat deli gibi kıskanıyordum ve her fırsatta Ege sana uygun değil bak gibip atar seni gibi sert cümleler kuruyordum, bir gün gözlerime inanamadığım o cümleyi yazdı "Beni kimse gibip atamaz, ben onu kullanıp atmış olurum" dedi, Ebrar'ın mantalitesi artık yavşak önüne geleni giben bir erkek gibi çalışmaya başlamıştı, ben bunu böyle yorumladım, ama inanın kafasından neler geçiyordu hiç bilmiyorum. Ege'yi Ebrar'a kötülemeye çalışmama rağmen, derdimi dinletemedim. Sonbahar yaklaşıyordu, okul başlayacaktı. O sonbahar özellikle soğuktu beyler, hala hatırlarım. Ve o sonbahar ben kendime paramı biriktirip yeni parfüm almıştım, sırf Ebrar'ın hediye ettiği parfüm gibi kokmamak onu tekrar kendime çekmemek için elimden geleni deniyordum, artık Ebrar'ı kendimden uzaklaştırmaya çalışıyordum fakat o bir şekilde hep benim gönlümü feth ediyor kendine bağlıyordu. Sonbaharın başında Ebrar Erkan'a ağlayarak gelmiş çünkü Erkan o sırada irem'le çıkıyordu ve de irem hala Ebrar'ın en yakınlarındaydı, ben de kızın her ne kadar dibinde olsam da ona bir kaç defa ilişkisindeki aşağı yukarıları duymak istemediğimi söylemiştim, aksi takdirde üzüldüğümü biliyordu. O yüzden uzaklaşmıştık son dönem Ebrar'la öylece arada buluşuyor sohbetlerimize eskilerden devam ediyorduk, arkadaşçaydı bu dönem artık aramızda aşka dahil şey bir tek bende vardı, ben de silmeye uğraşıyordum. Ebrar tahminimce hala heyecan peşindeydi. Neyse ne Erkan'a Ebrar ağlıyordu, çünkü Ege denen lavuk Ebrar'ın atkısını almıştı ve atkı ablasının nişanlısının Fransadan aldığı özel bir atkıydı, çocuk Fransız'dı, fakat ablası için Türkiye'ye taşınmıştı, çünkü ablası da Ebrar'ın gittiği değişim programıyla bir yere gidip (Hong Kong'du galiba) orada Fransız bir lavukla tanışmış, Fransız lavuk kızdaki güzelliği görünce gözler büyümüş tabii, hemen atlamış ablaya. Neyse, bu da ablasına aldığı ilk yıl dönümü hediyesiymiş. Ebrar da bunu bir gün Ege'nin çantasına koymuş elinde taşımak istemediği için, Egede kalmış, Ege pekekenti de şansa bakın ki Ebrar'ı aldatıyormuş, atkıyı başka bir kıza vermiş. Beyler Ebrar'ın Erkan'ı aradığı gün Erkan dershanede sabahçıydı, eleman atkıyı saat 10'da boğada olan Ebrar'ın arkadaşı birine vereceğim yoksa atkı bende kalacak diye artist bir ultimatom vermişti. Saat sabah 8'te Erkan'ın telefonuna uyandım, Hazırlan, dolu gelme takluk çıkmasın başımıza dedi. Olayı bilmeden bir şekilde ceket eldiven, kotu çektim botu giydim kadıköye vardım, boğaya çıktığımda saat 9.50'ydi beyler, Erkan dershanede arkadaydı hemen görebiliyordum, Deniz de yanındaydı bana el sallıyordu, ben de onlara el salladım, amacım Ege'yi dövmeden atkıyı alıp gitmek olacaktı. Bir 10 dakika önceden gelmenin avantajını kullanıp sigara yaktım, rahat rahat içmeye başladım, etrafı keserken Ege denen yavşağın yaklaştığını gördüm, yanında boynunda atkı olan bir kız ve 3-4 arkadaşı vardı, işte o an kavga edemeyeceğim, dayağı yiyip yannanlara ters oturacağım diye düşünüyordum.

Edit: Ebrar'la çok özleştiğimiz bir Şili gecesinde ona bunu atmıştım, beyler paylaşmayı unuttuk. Bunu da ekleyelim.

Yüzyıl oldu yüzünü görmeyeli,
belini sarmayalı,
gözünün içinde durmayalı,
aklının aydınlığına sorular sormayalı,
dokunmayalı sıcaklığına karnının.
Yüz yıldır bekler beni
bir şehirde bir kadın.
Aynı daldaydık, aynı daldaydık.
Aynı daldan düşüp ayrıldık.
Aramızda yüz yıllık zaman,
yol yüz yıllık.
Yüz yıldır alacakaranlıkta
koşuyorum ardından

Bu muallakler üstüme yürümeye başlıyorlardı, ben de mecbur kapandım beyler dayağı yiyip beni Ebrar'a yollayacaklardı diye düşünmeye başlamıştım. Gelene yumruk sallıyor fakat kavgadan uzak durmaya çalıştığım için maksat yanıma yaklaşmasınlar diye itiyordum, çevredeki millet kıllanmaya başlamıştı, yakında polisi ararlardı eğer bu hızla bu yavşaklar beni indirmeye çalışmaya devam ederse polis anca benim peltemi bulurdu bir de nezarete atarlardı, tam yannanlara otururduk. Baktım durum ciddi ben de elemanlardan bir tanesine bir tane geçirdim sağ elimle çocuk tabii nolduğunu anlamadı, yere yapışıverdi zaten bakmayın beyler bu yavşaklar çok artistik yapar ama koftur çoğu zaten tek kişiye 3-4 kişi gelmelerinden tahmin etmişsinizdir, hoş elemanın gözünü biraz da ben korkutmuştum. Elemanlardan ikisi beni kollardan yakaladı zar zor zapt ederek kafama tokatla, işte yumrukla vurmaya başladılar, Ege de karnıma vuruyordu, bu sırada biri "AYIIII" diye bağırarak Ege'ye öyle bir omuz attı ki çocuk 5 gün yerinden kalkamamıştır, ondan sonra tek bir tekmesiyle benim sol kolumu açtı sol kolumla da ben sağ kolumdaki dallamayı silkeledim. Boynunda atkı olan kız bu sırada donup kalmıştı, kendince kazanacaklarını bekliyordu herhalde. Beni kurtarmaya gelen Deniz'di, "Birader geç kaldın gibiyolardı belamı valla" dedim, Güldü "Ulan senin için dershanedeki muallak hocayla kavga ediyordum ayı oğlu ayı, kıymet bilmiyorsun. Sigara ver hadi bana." Deniz böyleydi işte, ona teşekkür edemezdin istesen de, etsen de önemli değil derdi veya itce bir cevap verirdi, siz de niye ediyorum lan diye düşünürdünüz öyle öyle bize de nankör cevaplar vermeyi öğretmişti, bakmayın nankörceydi cevaplar ama gerçek minettarlık duyuyorduk içten söylüyorduk. Deniz yukarı şuanda Yolgeçen Han'ı olarak bilinen mekana doğru yürürken kızın boynundan atkıyı çekip aldı, bana uzattı. Üşüme kardeşim, bak yeni atkı aldım sana, ben de abartılı bir hareketle "ALLAAAH SAĞOL KARDEŞiM" "YENi ATKIMA BAKIN" diye bağırarak boğadan yukarı çıktım, işte Ebrar'a sataşan herkese bunu gösterecektim, atkıyı boynuma sardım, öylece kaldı. Ebrar benim atkıyı aldığımı bilmemeliydi çünkü: bunu benden gizli tutmuştu. Çünkü: "Söylemiştim Ebrar" diyeceğimi biliyordu öylece mal gibi kalmamak için bana söylememiş olmalıydı. Boynuma sardığım atkıyla uzun süre takıldım, irem atkıyı aldığında bir iki gün sonra Ebrar'a vermiş, daha sonra irem'den öğrendiğime göre Ebrar da" Bu parfümü kim kullanıyorsa beni bulsun bu kadar güzel kokan çocuk mu olur?" demişti.

Ebrar suratıma baktı," yalançıı, sürpriz olsun diye yaptın dimi?" diye sordu. Açıkça söylemek gerekirse evet, onunla karşılaşmayı çok istiyordum ama bizimkilerle buluşmayı da istiyordum ama işte arada kalınca Ebrar'ı sallamıştım, nitekim o da beni sallamış olacak ki Ege denen dallamaylaydı. Eleman benim surata dik dik baktı, ben de ona dik dik baktım. Ebrar tam "Bu Ata" diyecekken, elimi uzatıp "Ben Ayı" dedim, "Ayı mı?" diye güldüğü zaman, elini öyle bir sıktım ki suratının şekli değişti, kıskançtım, onun iki katı kilosundaydım, bu standart sallantılı küpe, fular filan takan yavşakladandı beyler. Çocuk hafifçe gülümseyip elini çekti. Abi dedi, hadi bir şeyler içelim ben Eftelya diye bir mekan biliyorum, çok hoş filan. Ben bakışlarımı Ebrar'a yönelttim, o da kafasıyla onayladı gidip Eftelyada bir iki biradan sonra sohbeti kurmaya çalıştım fakat Ege de Ebrar da sessiz duruyorlardı, bir taklar döndüğünden şüphelenmeye başladım fakat ses etmek istemedim, elbette bir şeyler olacaktı. Ebrar belli bir süre sonra aşırı derecede sıkılmaya başladı, Ege'nin bir iki arkadaşı daha gelmişti bir tanesi o sırada bir hikayeye başladı, herif babasından nefret ediyordu ve ondan huur çocuğu diye bahsediyordu, heriften o kadar nefret ediyordu ki yatağında bakire bir kızı bozmuş ve kanı her tarafa akıtıp resmen satanist cinayet gibi göstermişti, babası noldu lan burada diye sorduğunda ise ıslak hamburger yedim baba diye yalan söylemişti. Bu hikayeyi dinledikten sonra bu pekekentten iyice midem bulandı, sağ elimi açıp Ebrar'ı gösterdim, "Masada kim oturuyor kardeş bir bak istersen?" diye sordum. Çocuk gülüp "Pardon yenge yaaağ" diye yavşakça bir tavırla konuştu, fakat bir şey demedim. Ebrar yanımdaydı, sözümü her an hatırlıyordum. Kavga yoktu, kavga etmeyecektik. Ege bu sırada Ebrar'a dönüp, "seni vapura bırakayım mı Ebrar?" diye sordu, o anda Ebrar ayaklanıp, çok iyi olur aslında ya dedi. Sonra yavaşça bana döndü, ağzımı hiddetle açtım "Ben yaşadığım sürece Ebrar'ı ben eve bırakırım, bir dahakine öldürürsen, zütürürsün sen Ebrar'ı yannan" dedim, sinirle masadan kalktım, Ebrar'ın elinden tuttum, hiç direnmeden benimle geldi. Mekandan çıkınca gülmeye başladı, gülmesini tutamıyor gibiydi. Ulan yeter diyemedim de çok güzel gülüyordu. "Ata, bu kadar sert olmana gerek yoktu çocuk iyilik yapmaya çalışıyor bak" dedi. Öyle olmuyor Ebrar diye karşılık verdim, gülümsedi "Kıskanır mıymış?" diye sordu. Başımı salladım, beni ilgilendirmiyordu artık ayrı iki sevgili, daha ziyade arkadaş gibiydik. "Ata sen benim en yakınımsın, sana bunu sormalıyım diye bana yanaştı, Ege sence nasıl çocuk, çıkmalı mıyım?" diye soruyu yapıştırınca boğazım düğümlendi beyler.

Beyler istanbula döndüğüm gün ayın 10'uydu, çok net hatırlarım çünkü 11'inde buluşacağız diye Ebrar'a söz vermiştim, planladığımdan 1 gün erken gelince kadıköyde Orhan ve Deniz'le buluşayım dedim, uzandım Kadıköye hep oturduğumuz bir mekan vardı Yolgeçen Hanı diye olmuş şimdi adı, hala aynı abimiz işletiyor Halil abi, eğer uğrarsanız mutlu olur Moda taraflarında fil diye bir barın karşısında şimdi, neyse beyler o dönem orası batakhaneden bozma kahveydi, içeride gizliden gizliye oyun oynanırdı, dükkan dışarıdan kapalı gözükürdü köşede bir çay ocağı vardı, kışın kepenk inerdi bilirsiniz kebapçıların kapalı olduğunda indirdiği plastik kırmızı kepenk, onun içinde otururdunuz ufo gelirdi masanıza genelde içeride oyun oynayanlar (4-8 kişi arası) bir de biz olurduk 4 kişiydik genelde biz de onun dışında kimse olmazdı beyler, öyle bir yerdi, ama yanında çin restaurantı vardı, biz yanda 1 liraya çay içerken yanımızda millet pahalıya çin yemeği yerdi. Biz de öyle oturur mal mal bakardık, sevdiğim bir şey de değildi, Ebrar çok yedirdi ama hoşuma pek gitmedi hiç. Yine o gün kepenk kapalıydı, bu sefer klima çalışıyordu Halil abiyle Mustafa abi pişti dönüyordu, bizim masada oturuyorlardı biz de yanlarında sohbet ederek onlarla taşşak yapıyorduk, müthiş bir gün değildi ama sıradan zaman geçirmekten iyiydi yani beyler. O gün kepenkin arkasındayken Ebrar'ın sesini duyar gibi oldum, bizimkilere söylediğimde "Ayı yokluktan kafayı yedi lan aahahah" diye güldüler tabii. Ben de çenemi kapadım hiç ses etmedim ama kepengi açıp bakmak için içim içimi yiyordu beyler, Ebrar o kepengin arkasında olabilir miydi? Çok fena düşünüyordum bu olasılığı. Halil abi sigara yakarken, abicim ben müsaadenizle bir çıkayım filan dedim. Adam da müsade senin aslan tarzı bir şey söyleyip kalkmama izin verdikten sonra fırladım, amacım sanki sigara içiyormuş gibi yapıp yan tarafı kesmekti. Ben dükkandan çıkarken kulaklıklarım kulağımdaydı, biri aradı onunla kısaca konuştum, hatırladığım kadarıyla Kaan'dı valla ama yalan olmasın şimdi beyler. Çıkar çıkmaz kulağımda kulaklık olduğunu gören Ebrar'ın yanındaki Ege denen dalyannan "Oha kapalı dükkandan çıkan yarmaya bak, kesin mafya kızım bunlaaaar" diye bir şeyler sıktı. Ebrar tam bana dönerken ben de yüzümü ona döndüm, havalı havalı kasıldım beyler, hiç bu kadar güvenmemiştim kendime, Ebrar'ı herkesten çalardım, ben onun hırsızıydım. Beni görünce gözleri doldu, yavaşça gözünden iki yaş aktı bu sefer koşarak güle güle geldi bana. Zıplayıp kollarını boynuma doladı ben de belini sardım, kulağıma fısıldadı "Seni her şeyden çok seviyorum Ata", ben de çevremde öylece döndüm, Ege denen dalyannanta sadece bakakaldı.

Beyler bol bol devam edelim, belki bitimlere bile yaklaşırız kim bilir.
---
Öncelikle yaptığımız şey gündelik olarak bir rutin oturtmaktı, Ebrar gittiğinden beri tak gibi yemekler yiyor, ne halt ettiğimi bilmeden gün boyu plansız yaşıyordum, gittiğim çoğu yere (okul hariç) yarım saat geç gidiyordum. Çünkü: ya hazır olamıyordum ya da koşmaya isteğim olmuyordu, işte böyle geç kalıyordum, Zeynep bana tek bir şey demek istiyordu bu konuda: O da şuydu, "Erkek adam her yere vaktinde gider, sen ağır abi olmalısın, senin imajın buna uygun, sen o yavşaklardan değilsin Ata, yapacaksan bunu yapacaksın, ya da öyle enkaz gibi kalacaksın" Söyledikleri aklıma yatmıştı beyler, inanın imaj işine çok değer veren bir tip değilim fakat, "ağır abi" diye tabir ettiğimiz hani ziyadesiyle olgun davranan tiplerden olursanız, çok faydasını görürsünüz. ikinci olarak dinlediğim müzikleri değiştirdi, çok dramatik ve üzücü müzikler dinliyordum. Ebrarla birbirimize sürekli şarkı önerirdik beyler, slow şeyler, hareketli pek yoktu. Onların hepsini bir albüm yapıp telefona atmıştım, tek dinlediğim müzikler onlar ve kendi keşfettiğim Ebrar'a söyleyemediğim şarkılardan oluşan o albümdü. Bunları da değiştirdikten sonra, giyiniş tarzıma tekrar göz attık. Yine sade giyinmek istediğimi söyledim, eyvallah dedi. Zeynep bende saç sakalı hiç sevmezdi, fakat eski sevgilisi Derin uzun saçlı ve sakallı bir lavuktu belki ondan dolayı da etkili olabilir ama size şöyle diyeyim beyler, kafamın yapısı düzgün, o yüzden hiç sıkıntı olmazdı. Bir kere saçlarımı Kaan kesmişti ve Zeynep'e arkadan çekilmiş bir fotoğrafını atmıştım, 3 numara standarttı beyler saçlar, ama sırtla beraber fena durmuyordu. Zeynep gülüp "Sende de iyi malzeme varmış" diyip gülmüştü. Nedense kızların bir sırt fetişi vardı yalan söylemiyordu yani hatun, amaan neyse sonuç olarak Zeynep beni baştan yarattı, hem de bunu 1 ayda her şeyi bırakmamı sağlayarak, Ebrar'ı bünyemden kaldırmamı sağlayarak başarmıştı. Okullar benim için açılıyordu ve bu sefer son bir defa ben o kapıdan girerken herkes ama herkes yerini bilecekti çünkü bu sefer hiç keyfi yerinde olmayan bir Ata o kapıdan içeri girecekti ve bu sefer tahammülüm olmadığını herkes görmeliydi. En azından Zeynep'in önerdiği buydu.