am buldum ne yapayım komutanım

uyuyacaktım senin ananı gibeyim gülmekten uyutmadın am bul bana da pampa

lan dün gece de vardı bu başlık adam azimli okuyim arada

oğuz ataya özenmedim değil. anlatmak istediklerini anlatmış giblenmemiş muhtemelen benim gibi yalnızmış erken yaşta buruşmadan ölmüş.

yazmış rahatlamış.
edit: okumadım.

erkekler ikiye ayrılır ve futbol oynar diyen zihniyet kadınların dünya kadın nüfusu kadar sayıya ayrılıp dedikodu yaptığını birbirinin kuyusunu kazdığını ve muhtemelen etrafındaki en ilkel erkeğin altında kütük gibi yattığını bilseydi. futbol oynayan erkeklerin bir hakeme ihtiyacı olduğunu düşünür ve sahaya inerdi.

okumadan önce henüz beş yaşımda yazmayı öğrenmem fazlasıyla garipti tabi bunu ilkokul hocama anlatamamam ise hocanın etten değil kütükten yontulduğunun kanıtıydı.

altın semer ve eşeği düşündüm eşekte muhtemelen yine eşektir ama daha çok saygı görüyordur. sonuçta devir değişti insanlar yıllar önce küfrettiklerine şimdi saygı duyar oldu.

her olan olayın bir doğa olayı olabilir mesela. fırtına deprem heyelan herhangi bir şey yada insani bir şey bu futbol takımının yenilmezliği bir ralli yarışçısının üst üste kazandığı yarış sayısı gibi her şeyin bir zirve noktası vardır. hani zirvede bırak deriz ya o gerçekten vardır. çıkar çıkar çıkar ve bir anda dibe vurur. inanamazsınız nasıl olduğuna. ama hayatın kanunu bu böyle olmak zorunda.

bozuk bir laptopım var aslında tam olarak bozuk değil. aslında bozulamıyor. çay döktüm su döktüm fanta döktüm. kastığı için sinirlenip yumruk attım klavyedeki tuşları kırıldı vs. yinede çalışıyor ama sarsılmamak şartıyla sarsılınca kapanıyor. garip başka bir kullanıcıda istemiyor benden başkası kullanınca mavi ekran verip kapanıyor resmen beni tanıyor. belkide zamanla yapay zeka geliştirmiştir. ve merak ettiğim şey yeni bir laptop alınca ona zarar vermeye çalışır mı kıskançlık krizine girebilir sonuçta.

hayatta hep ne olduysa ben sonuna yetiştim. yada en iyi ihtimalle hep ikinciydim. orta dereceliydim. kafamda ya hep ya hiç naraları atarken bunu hayat felsefesi edinmişken hep olamadı. aslında olan hep en iyinin bir altıydı. orta direk bir ailenin çocuğu olmamda bunu kanıtı sahip olduğum şeylerde bunun kanıtı.

hadi dışarı çıkıp beyinlerimizi vodkayla yıkayalım belki dünya da kadınlar gibi daha fazla vodkayla gözümüze daha güzel görünür.

şartlar ne olursa olsun tutkularından vazgeçmeyen ve kor ateşlere adım atabilen insan yolun sonunda kurduğu hayallerini gerçekleştiremese de akıttığı alın teri kutsaldır.

hayat bizi becermekte biz ise sıranın başkasına geçmesini beklemekteyiz halbuki hayat hepimize aynı anda yetecek kadar fazla cinsel organa sahip bunu bilmemekteyiz.

karılarla çok içli dışlı olan jigololuğa başlıyor, ondan da zevk alamayan muallak olur. karılar muallakliğe zütürür adamı, zütünüzü kollayın

gökkubbe altında yaşanmamış hiçbirşey, söylenmemiş hiçbir söz yoktur. ama kimse bu hikayeyi senden dinlemedi işte bu yüzden anlatmaya değer, anlat, anlat yaptıklarını en iyi sen yapıyorsun diye değil sen ilk defa yaptığın, sen ilk defa söylediğin için anlamalı seni insanlar.

hayat, yol, başladığın şey, bir iş, bir görev başlayan ve bir süre devam eden her şey başladığı gibi biter. herkes bilir ki bir kürede yaşıyorsanız attığınız her adım ilk çıkış noktanıza bir adım yaklaşmaktır. başladığınız noktaya dönersiniz. iyi başlayan iyi biter. kötü başlayan kötü önemli olan başlangıçtır nasıl bitirdiğiniz değil.

dar alanda kısa paslaşmalar diye bir film var bilirsiniz. filmde belkide hayatımın bi çok noktasına ışık tutan bir dialog var. şöle birşey

"bak koçum, belli olmuyor ama benim bir tek kulağımın arkası kaldı. artık acı çekmekten ve acı çektirmekten zevk almamayı öğrendim.
sevgililer (hah) bizim olanlar ve olmayanlar hepsi iz bırakır. bu izler şimdi seninki gibi çok derinini çiziyor. hepsi kalır, ama inan yeni izler de olacak.
yaşlıları düşün, sanki her şeyi bilirlermiş gibidirler ama öyle değil. ne kadar acı çekersen çek, şunu hiç unutma; çizilecek bir yer hep vardır ve çizecek bir yer.
ressam olur bazıları başkalarının kalbini kazıya kazıya ya da resim olurlar senin gibi kazına kazına.

o artık yok. belki de hiç olmadı. unuttum gitti. o da ayrı konu, sende unut bütün olanları kapalı dükkana kira ödedik işte... "

aşk acısı çeken sevdiği kız takım arkadaşıyla evlenen erkan cana savaş dinçelden geldi bu sözler.

bu aralar sinan yağmurun aşkın gözyaşları diye kitabı var. ona sardım. tebrizli şems ile mevlana'nın muhabbeti bahsi mevzu sağlam kitap hani bazen anlamıyosun okuyosun ama kafan yetmio mevzuyu anlamaya ama biliyosun harbi sözler geciyo mevzuda. o yüzden tavsiye ederim alın okuyun dıbını çırptıklarım.

mua goyim senin ya mua goyim efsane olsun lan bu başlık

uppupupupupupupupupu