+8
Ailelerimizi tanıştırma vakti gelmişti artık. Çünkü baya ciddiydik beyler evlenicektik. Herşeyi ayarlamıştık ailelerimizi buluşturduk. Ama işte herşey o gün bozulmuştu, hata yapmıştık. Bir anda babalarımız arasında kavga oldu, ve dilarayı alıp gittiler. Ben ise babama çok sinirliydim hemde çok.
1 hafta boyunca hiç konuşamadık çünkü dilaranın babası o adamın oğlu ile evlenemezsin falan demiş. Nedenini sorduğunda ise geçiştirmiş. Bir kavga yüzünden hayatımız bitmişti resmen. Ama hiçbir zaman vazgeçmedik ve kaçmaya karar verdik. Mesleklerimizde vardı paramizda, ondan pek bir sıkıntı yaşamayız diye düşündük. Herşeyi hazırladım, oda hazırlıklarını yaptı ama kimseye belli etmedik kaçıcağımızı, yani biz öyle biliyorduk.
Gece 1 gibi evlerinin biraz ilerisinde onu bekledim. Yarım saat boyunca bekledim ama gelmedi. Beklemeye devam ettim, aramak aklıma bile gelmemişti. Sonra telefonum birden çalmaya başladı, dilara arıyodu açıp nerdesin dememle beraber bi adam "sana kızımı kaptırmam uzak dur ondan yoksa polise şikayet ederim" diyip kapattı. Şok olmuştum hiç bunu beklemiyordum. Üzüldüm hemde baya. O günden sonra ondan sadece 1 kez haber alabildim, babası işinden çıkartmış elinden telefonunu falan almış ve yurtdışına teyzesinin yanına göndermişti. Ben ise bu acı ile bir ömür boyu yaşamak zorunda kaldım.
2 yıl olmuştu, 2 yıl boyunca hayatıma kimseyi sokmadım. Bir umut belki gelir diye beklemiştim. Yine büroda dava dosyalarına bakarken telefonun çaldı fakat farklı bir numaraydı açtığımda ise ağlayan bir kız sesiydi. B-ben C-kız
B-efendim kimsiniz
C-sen stmlh'sin değil mi?
B- evet benimde siz kimsiniz?
C-ben dilaranın arkadaşı hemen ***hastanesine gel
Dedi ve kapattı. Şaşırmıştım, çünkü dilara yurtdışındaydı.
Hastaneye gittiğimde beni annesi gördü ve olayları anlattı. Geleli 2 ay olmuş, babasıyla akşam eve dönerken kaza yapmışlar, dilarada çok bişey yokmuş fakat babasının durumu ciddiymiş acil kan lazımmış. Uygun kan arıyorlarmış