alın size 5 yıllık lise anılarım piçler

bende kız meslekte okuyodum amsalaklıktan 5 senede bitirdim bende 5:30 kalkıp 8:30 girerdim derse

@21 bir şey olmaz biraderim 1 sene daha takılırsın işte kafan rahat amk.

devam ediyorum beyler.

Okula gittim işte. Girdim sınıfa. Bizim kezbanlar yine iş başındaydı. Çocuğun birini telefonla işletiyorlardı yine. Sıkıcı bir ortam ve sıkıcı ortamlara katlanamıyorum. Oldum olası yeteri kadar kasvet gördüm, eğlenmek istiyor canım artık. Hayır ne bileyim, güzel arkadaşlıklar olur . Güzel şeyler yaşanır. Küçük sürprizlerle mutlu olur insan. Ama yok amk. Bunlarda o yok. Bunlar ancak perçemleriyle kendilerine bıyık yapsınlar, dudaklarını büzerek fotoğraf çekinsinler amk. Beynini gibtiklerim. Sevmiyorum hiç birini, onların da beni sevdiğini sanmıyorum zaten. Ama çokta gibimde değil açıkçası. Gelmişler neredeyse 17 yaşına, hepsinde bir mallık. Neyse konu bu değil ya. Kafam yine dumanlı. Kantinde çalışan güzel bir abimiz vardı, onun işten çıktığını öğrendim . Ona da ayrıl bir moralim bozulmuştu. Olmazdı bu böyle. Tam adama alışmışken,tam muhabbeti sarmışken böyle aniden çıkıp gitmesi. Olmamıştı bu. Sinirlendim ve bir hafta alışveriş yapmadım kantinden. Kantinin ne suçu varsa amk.

Baktım bizim andavallar yine iş başında. Kurmuşlar konseyi, geleni geçeni kesiyorlar,tip tip bakıyorlar filan. Lan dedim kurtlar vadisi setine çevirdiniz amk yerini. Dağılın dedim amk açın şu yolu biraz muallakler. işleri güçleri yok, eller cepte korkuluklara yaslanmış sığırlar. Bazen illallah geliyor, atıyorum kendimi tenha köşelere . Koyuyorum kafayı uyuyorum. Tıpkı piyano dersinde uzandığım gibi. Ama bu sefer sadece ayakları koymuşum, yaymışım başakları da 5 kilo. Rahatım amk. Sülalem rahat . Hocalardan birinin yanına gittim, saati sordum. Saatim yine bozuktu . Hocam saat kaç dedim, efendim ağzıma mı sıçacaksın? demez mi. Ulan dumura uğradım resmen. Sonra merdivenlerden diğer hocanın çıkışını gördüm, beni bir gülme aldı mı. Ama nasıl gülüyorum, biraz daha zorlasam altıma işerdim herhalde. Allahım dedim, yaratıyorsun bari takip et. Dışarı çıktım hava almak için. Banklara oturacaktım işte. Baktım bizim kızlar voleybol oynuyor filan. Ben de onları seyrediyorum. Kızlardan bir tanesi rövaşata çekmesin mi amk. Dedim oynayacağınız topu gibeyim ben gidiyorum . Resmen yaşam hevesimle oynadı kız.

seri kopyala bin

Telefonun bluetooth’unu açık unutmuş olacağım ki,kızlardan bir tanesi nickimi gördü. Komik gelmiş olacak ki gülüyordu ve nickimi söyleyip sahibini merak etti. Benim dedim sahibi amk. Benim. Bir an ağzına şöyle okkalı bir tokat geçirsem diye düşündüm,ama gerek yok şimdi. Diyor ne biçim nick bu : narko-1 . Dedim o biçim nick. Sizin gibi gavatlar anlamaz bu tarz şeylerden. Bir bayanla daha nazik konuşman gerekiyor dedi bir tane sivilce surat. Ayna verdim buna,bak amk dedim. Bak aynaya,bir kız görürsen ben bileklerimi keseceğim.

Koskocaman bir lise yaşantım oldu. Tabii bu Turizm Otelcilik yurdunu da beraberinde getirdi. Herşey 9.sınıfta beni otelcilik pansiyonuna vermeleriyle başladı. Zaten annemle babam düşünüyorlardı bunu. Gel zaman git zaman yerim ayarlandı, müdürle görüşüldü filan. Derken ben de odaya girdim. Baktım şöyle. Hadi gel otur, Berkan’dı değil mi isim? diye bir giriş yaptı müdür olacak dingon. Benimle konuştu biraz filan. O konuşmadan sonra hayatımın en unutulmaz yılını geçireceğim hiç aklımın ucundan bile geçmezdi. Acı dolu bir yıl yaşattı bana bu amk yeri.

Şimdi konsepti bilmiyorum haliyle. Yeniyiz daha amk. Odada uzanmışım, müzik filan dinliyorum. Derken yemek saati geldi amk. Şimdi ben gayet güzel indim aşağı,ne güzel diyorum amk. Herşey on numara, Hababam Sınıfı gibi amk. Mis gibi yer dedim kendi kendime. Bir de şikayet ederler amk. Aşağıda sıra olmuşlar filan. Geçtim hemen ortalarda bir yere. Şimdi en öne gidersem çakarlar durumu. Kaynayıverdim araya. Omzuma bir el geldi ve kaynama sıraya lan amcık ! diye bağırdı. giberim belanı, gibtir git arkaya! Döndüm dedim ki sen tavuk mu gibiyorsun lan dürzü ! Dedim. Sonra baktım olacak gibi değil. Herif 1.95 çıktı .Artı bir de kalıplı lavuk. Lan dedim gibertir şimdi bu beni. Tamam abi, eyvallah. deyip geçtim arkaya. Dakika 1 gol 1 amk. Biri sıranın baş kısmına geldi, susun lan ! diye bağırdı. Susturdu da he. Neyse sustukları zaman aynı ses tonuyla beyler dua ! diye bağırdı. Anladım hemen, çaktım tabi mevzuyu. Yemek duası dedim bu amk.
“Allah’ımıza hamd olsun !! Milletimiz varolsun !!! Hepinize afiyet olsun ! ———->>> SAĞOL !!!”

Ulan dedim içimden. Bu Nefes filmini bunlar izlemesin amk. Kötü etkileniyorlar. Sonra bir an burada 4 sene kalacağım geldi aklıma. Eyvaaaaahhh dedim amk. Kışla gibi yere denk geldik. Tamam dedim kendi kendime. Numuneler cennetine hoş geldin amk. Aldım tabldotumu oturdum masalardan birine. Klagib girişimi yaparak afiyet olsun beyler dedim. Ve yemeğe başladık. Ama iyi lan. Bari yemekleri güzel, yeniyor yani. Oradan bir darbe yemedik bari. Neyse sonra etüt saatleri geldi. Ulan şimdi bir de ders çalışma faslı var değil mi ? Var tabi amk. Olmasa niye dursun bu belletici muallakler(bazı hocalar hariç, onlar baba adam) ? Neyse girdik etüde işte. Bir yandan da Gamze’yle konuşuyorum telefondan. Aşkım dedim, mesaja geçelim. Burada yemeklere şap filan da koymuyorlar, millet birbirini gibiyor etüt koğuşunda amk. Girdiğimde bunu anladım. Derken beni bir hüzün kapladı, midem rahatsız deyip tuvalete koştum. ilk gördüğüm yere girip ağladım dıbına koyayım. Burada ilk gözyaşımdı. Son da olmayacaktı.

dinliyor musunuz dostlar ?

Derken çıktım tuvaletten, çıkar çıkmaz karşımda bir abi. Gel benimle dedi. Gittim amk. Koğuşlardan birine girdik. Çocukları komple dışarı çıkarttı. Uzun uzun konuştu bana, moralimi düzeltti sonra da gitti . Lan bir daha hiç görmedim adamı. 1 sene geçti arasından, adamın yüzünü gören cennetlik amk. Gelgelelim artık ailemden ayrıydım.. Bu o kadar kolay olmayacaktı ama alışmak zorundaydım.. Ama nereden bilebilirdim,1 yıl boyunca aynı etüt koğuşunda gece yarılarına kadar her gün ağlayacağımı.. Sinir hastasıydı Gamze’m .. Ve ondan ayrı kaldıkça ciğerlerim parçalanıyordu.. Ölümü arzulamak daha kolaydı o yıl… Herkesten ayrı, yapayalnızdım… Abimden, annemden,babamdan.. Kan kardeşimden.. Gamze’mden.. Derken bir şey oldu . 14 Aralık günü kan kardeşim beni aradı ve cenazeyi bildirdi. Eğer bu satırları okuyorsa beni affetsin,ama anlatmak istedim. Yıkılmıştım. Demek vefat etti he… O gece yurttan kaçtım işte. ilk defa gemileri bu kadar yakmıştım. Karşıma çıksa, hocaları bile öldürebilirdim. Ben kardeşime gidecektim amk. Onun yanında olacaktım, gidiyordum ben. Tutanı gibertirim. Artık acılarımı unutmuştum. Ne Gamze kalmıştı,ne de aile ayrılığı.. Kan kardeşimin annesi vefat etmişti çünkü o gün.

Günler birbirini kovaladı, saatler aktı hızla. Farkına bile varamamıştık ne olduğunun ki,kardeşim bir kez daha kanıtladı bana ne kadar güçlü olduğunu. Onun bu durumda tek dayanamadığı şey, timsah gözyaşlarıydı. Ondan nefret ediyordu işte. Onu görmesin o. işte böyle hayatlar var burada. Sen orada 14 kişiyle dil çıkartarak fotoğraf çekersin, arkadaş listeni 4.999 yaparak sınıra ulaştırırsın. Ama cenazene 1 tanesi bile gelmedikten sonra… Neyse..

Gamze deyip duruyorum, anlatayım şu olayın aslını astarını da dinleyin dıbına koduklarım. Ben bu kızla internetten bir oyun üzerinde tanışmıştım. Düşündüğünde komik lan aslında. Ama işte biz de böyle çocuklardık. Görmediğimiz birini SEVEBiLiRiZ . Gözden ırak olması, gönülden de ırak olacağı anldıbına gelmezdi bizim gibiler için. Biz severdik sadece. Gerisini pek düşünmezdik. Ama karı sinir hastasıydı,o kadarını biliyorum. Yıl oldu 2013 .. Şimdi sadece insanların bilinçaltındayım. O da benimle tanıştıkları için amk.

Gece saat 4,5 olmuş.. Uykudan uyandırılıyoruz yine huur çocukları tarafından. Kalk kalk kalk kalk ! diye bağırıyor lavuğun bir tanesi. Kalkın oğlum sabah oldu kalk lan ! diye bağırıyorlar filan. Kalktık üstümüzü giyindik. Buranın ayazı fena olur, giber adamı. Açmışlar camları da sonuna kadar. Hay dedim ananızı gibeyim emi. Üniformaları giydik, sonra güldüler. Şaka deyip gittiler. Saatlere baktık 4,5 amk . Sonra kimse pijama giymedi, kimse uyumadı. Kimisi arkada osbir çekti, kimisi pişti oynadı, kimisi taktı kulaklığını.. Sevgilisine mektup yazan bile vardı aramızda. Böyle bir koğuştuk işte biz. Anlı şanlı 103. koğuş. Bir gece de hiç unutmuyorum, bizim Mali(Mehmet Ali) abi beni uyandırdı gecenin 2′sinde. Bir Kızıl Goncaya Benzer Dudağın adlı parçayı söylettirdi bana. Sonra kaydetti. Dedim abi niye kaydettin ? Oğlum ben aşığım bu parçaya dedi, gitti. Ama rahat bir 5-6 kere söyletti yani. Yok cızırtı var,yok sesin çatladı,yok güzel olmadı… Güzel abilerimiz de vardı hani, kıyak adamlar. Mesela bizim Göktuğ abi. Adam ev rakısı yapıyor amk . içirtti zorla, kayısı kokuyordu lan. O da Özvarnalı mezunuydu amk. Aynı okuldan çıkmıştık ve abimle tanışıyorlardı. Şansıma bak amk. Hayat çok garip ya. Hiç ummadığın bir yerde hiç ummadığın biri çıkabilir karşına. Dikkat edeceksin .

Neyse çok fazla konuştum bu akşam, yoruldum amk. Zeki Müren eşliğinde Hüseyin kardeşimin şerefine kaldırıyorum kadehi. Seviyorum sizi gençler. iyi bakın kendinize.

http://www.youtube.com/watch?v=Fb-o5qiK4o8

özel olsa da söyleyeyim lan... gamze çok severdi bu şarkıyı,bizim şarkımızdı bu...

reserved tekirdağ dedin turizim dedin hep bizim oralar amk

reserved

Rez cok iyi lan bayılırîm boyle hikayelere mobil oldugum icin sukulayamıyorum

Rezerved

Reserved