Bu noktada Thoreau’dan bir tefsir yapacağım : ” Bana aşk ,para ,inanç ,şöhret ,adalet yerine gerçeği verin .

Düşüncelerimi anlatan kelimelerin git gide anlamsızlaştığını farkettim.

“Mutluluk uçsuz bucaksız ormanlardadır,
bomboş sahillerdeki coşkudadır.
insan elinin değmediği bir yerdedir,
denizin diplerinde ve gürlemesindedir.
insanları severim, ama doğayı daha çok severim…” (Lord Byron)

“Mutluluk sadece paylaşıldığı zaman gerçektir..” (Alexander Süperbeduş)

” Denizin tek hüneri şiddetli darbelerdir ve ara sırada olsa, kendini daha güçlü hissetme şansı. Doğrusu, deniz hakkında fazla şey bilmem fakat burada durumun böyle olduğunu biliyorum. Ve yine, hayatta güçlü olmanın çok gerekli değil fakat kendini güçlü hissetmenin önemli olduğunu, en azından bir kere bile olsa kendini tartmanın, bir kere bile olsa kendini, insanın en antik koşullarının içerisinde bulmanın, ellerinizden ve kafanızdan başka size yardım edecek bir şey olmadan kör ve sağır taşla tek başına yüzleşmenin gerektiğini, biliyorum.“

“Eğer yaşama sevincinin esasen insan ilişkilerinden kaynaklandığını düşünüyorsan yanılıyorsun. Tanrı bunu tüm çevremize yaydı. O her şeyde mevcut. Tecrübe edeceğimiz her şeyin içinde var. insanlar sadece, bu şeylere bakış açılarını değiştirmeliler.”

“Sınır tanımayan bir maceracı. Evi yollar olan, güzelliklere yolculuk yapan bir seyyah”

” Ya yüzümde bir gülümsemeyle kollarınıza koşuyor olsaydım o zaman siz de benim şu anda gördüklerimi görür müydünüz? “

” Ben estetik düşkünü yalnız bir gezginim. “

” insan yaşdıbının mantık ile yönetildiğini kabul edersek, hayatın olasılığı kaybolur. “

Bence kariyer denen şey bir 20. yüzyıl icadıdır ve ben bir kariyer istemiyorum

Hayat bir ölümse koyam zütüne gülümse