altına yapmalık cinli perili hikaye toplanınnn

aloo okuyor muyuz. boşa yormayım kendimi, gerçi biraz da itiraf edip rahatlamak var niyette

o ana kadar kıpırtısız duran masanın arkasındaki karartı yerinden doğrulup yanımıza geldi. onun yüzü bambaşkaydı, kapkaranlık ne gözleri ne de başka bir organını seçemek mümküdü, diğerlerinden alabildiğine cüsseli, diğerlerinden alabildiğine ürpertici bir hali vardı.

bak dedi, biz hayatında yarım kalan bir şeyi tamamlamak için geldik, kimsenin bilmediği, bir senin bir de bu ölen kuzenin bildiği bir şeyi düzeltmeye geldik. sen anlatacaksın biz karar vereceğiz.

kuzenin hep söylemeye çalıştığı ama sürekli ağzının bir yerlerinden asılı kalan şeyi o an anlamıştım, ama bir türlü anlam veremiyordum yaadıklarıma. söylemek itiraf etmek bütün yaşadıklarımdan daha korkuncuydu.

hayatım boyunca hep utanacağım, hayatım boyunca birine yapıp yapabileceğim en büyük sucu, bir dosta hele de bir kzuene yapılabilecek en kötü fenalığı nasıl dile dökebilirdim ki, bunu dile dökmek en büyük korkularla yüzleşmekten daha ağır değil miydi.

gözüm baltaya kaydığında, bunu onların da bildiğini, sadece benim itiraf etmemi beklediklerini anladım. karanlık adam yerine geçmiş ve eski pozisyonunu almıştı, kuzenin benmebyaz vucuduna olanca tezatlıgıyla karatılaşan yüzüne ve yarı aralık gözlerine tekar baktım, belki de son kez af diliyor. beni affedecek bir işaret bekliyordum.

o işaret hiç gelmedi, tek bir mimik değişikliği dahi yaşanmadı yüzünde. etrafa baktım, kurtulabileceğim tek bir ümit aradımsa da boşuna, cesetin etrafındaki 7 kişi, beni oraya getiren varlık ve karanlık yüz yerli yerindeydi. ve içinden ışık hüzmesi gelen o uzaktaki ev.

care yok anlatmaya basladım.

4 ay kadar öncesiydi, misket oynuyoruz çocuklarla o zamanlar popüler tabi, mahallenin kenar bir bölgesinde 4 çocuk bütün dikkatimizi miskete vermişiz. bir süre sonra 20li yaşlarında iki serseri tipli kişi misket oynadığımız yere on metre kadar uzaktaki duvara yaslanıp bizi izlemelye koyldular.

oyun bu ya bir süre sonra onların orda olduğunu unutmuşuz, diğer iki arkadaş da soyulunca (o zaman misketilerini oyunda kaybedene böyle diyoruz) aramızdan ayrıldılar. iki kişi devam ediyoruz oyuna ama ordaki elemanlar aynen istiflerini bozmadna bizi izlemeye devam ediyorlar.

hava hafif kararmaya yüz tutmuş sanki sokakta bizim misket seslerimiz dışında başka ses duyulmuyor gibiydi. o arada duvar dibinde o ana kadar dikilen iki kişinin bize doğru gelmeye başladıklarını farkettik ver bakalım misketleri dedi birisi, kuzen direnince dizine bir tekme salladı. çok acımış olacak ki yere yığıldı, bana sallanan tekme ıska geçince var gücümle kaçamaya başladım arkadan kuzenin sesini duydum "babamı çağıııır", epey uzaklaştığıma kanaat getirince arkamı dönüp etrafı kolacan edip, mekana biraz yaklaştığımda uzaktan kzueni alıp biraz ilerdeki binaya zütürdüklerini gördüm. bekledim bir süre orada, bir süre sonra o iki kişi çıkıp gittiğinde hala beklemeye devam edip sonra cesaretimi toplayarak binaya doğru gittim. kuzen kapıdan çıktı, bana hiç bakmadan tersi istikamette koşup uzaklaştı. o günden sonra bir daha ne konuştuk ne de yüz yüze geldik

takı o gün orada yerde uzanan ceseti ile karşı karşıya gelene kadar.

bu biraz uzun oldu olayı/itirafı bir seferde anlatayım dedim.

o an sanki üzerimden bir dağ kalkmıştı ama kuzenın babasını ya da bir başka yardımı çağırabilecekken olan bitene seyirci kalmıştım. kuzene tekrar göz attığımda artık yerinde yoktu.

o ana kadar sesizce beni dinleyen masanın arkasındaki varlık yerinden kalktı ve gel benimle diyerek içinden ışık süzmesi gelen eve doğru yürüdü, eve yaklaştıkça içinden gürültülerin geldiğini farkettim. sanki boğulan, işknce gören insan sesleri duyuyordum.

eve dogru yurudukce sesler belirginleşse de, o gün bugün duydugum en ızdırap dolu seslerin bunlar olacağını bilemezdim. ev yaklaştıkca ayın gölgesinin duvarlara yansıması sanki evin canlı bir bedeni olduğu izlenimi uyandırıyor içinden gelen seslerle insanın için onca yaşadıklarından sonra korku salabilmeyi başarıyordu.

kapı hafif aralık olduğundan içeriden gelen o karanlığa rağmen boğucu havanın kasvetini hissedebiliyordunuz. yanımdaki karnalık varlık eliyle kapıyı ittiğinde karşıma çıkan manzara akıl almaz bir şeydi. o gün misket oynarken duvarın dibinde dikilen iki kişi orada ve onların dışında insanı andıran ama sanki gören bütün insanlığa korku salsınlar diye yaratılmış varlıklar.

@ 186 panpa okumkla yazmak bir mi

iki kişiden biri ayakta bekliyor ve ona dair gördüğüm ve sürekli tekrarlanan manzara şu: yaratıklardan biri yağ tenekesine attığı farelerin üstüne elemanı oturtup tenekenin altına ateşi veriyor ve lağım fareleri oradan adamın içine girip içeriden bütün bedenini yerken horultuları dinleyene en büyük ısdırabı yaşatacak kadar şiddetli yükseliyor. bedeni farelerle yenip tükendikten sonra odaya açılan diğer kapıdan içeri girip tekrar aynı sahneyi yaşıyor.

diğerinin izdırabı alabildiğine ağır, alabildiğine izleyeni gözlerin bir daha şahit olamayacağı türden bir zıdıraba tanık edecek kadar dayanılmaz

beş dakka ihtiyaç molası, yoruldım lan panpalar

edit: hatta ben yatar yarın vaktim olursa devam